moeilijke tijd...

Hey!

Ik ken het wel hoor! Ik heb al jaren geen contact meer met mijn hele familie, maar ik hoor nog wel geregeld het een en ander. Mijn "kleine" broertje zit al 10 jaar af en aan in de gevangenis. Net als bij jou: een drugs crimineel... Ik kan me voorstellen dat je je ervoor schaamt, ik ben er ook niet trots op om dit soort dingen te vertellen. Nou speelt er in mijn verhaal veel meer wat je vast niet wilt weten, maar het scheelt dat ik het eigenlijk nooit hoef te vertellen omdat ik mijn familie dus nooit meer zie/spreek. Ik voel me dus ook niet verantwoordelijk voor zijn keuze's, we hebben dezelfde keuze's ooit mogen en kunnen maken, en ik ben zo dapper geweest om de juiste keuze's te maken! Laat maar weten als je mijn e-mail wilt hebben om verder te babbelen!!

Dikke knuff, Marieke
 
hoi
wat een akelig verhaal
ik heb zelf gelukkig geen grote problemen
en kan alleen maar een mening of advies
geven.
wat je broer betreft is het feit er nu eenmaal
dat hij(zoals al eerder gezegd)op de blaren moet
zitten daar verander je weinig aan en wat anderen
zeggen moet je je maar niet teveel van aantrekken
iedereen heeft toch wel een oordeel.

wat jouw werk ik zou het toch aankaarten voordat je
er aan onder door gaat uiteindelijk is het maar werk
en vind ik het belangrijker dat jouw dochtertje een
moeder heeft dat een beetje lekker in haar vel zit
een vakantie lost vaak niets op meestal ga je er nog
meer tegenop zien als je weer terugmoet
praat er met iemand over misschien kun tijdelijk
wat minder werken zodat je weer op verhaal kunt komen

ik wens je veel sterkte de komende tijd en
dat er weer gauw rust in je leven

groetjes
Bianca mv Lorenzo
 
Veel sterkte Piewie en zoals alle anderen al zeggen, schaam je niet voor acties van je broer.
 
een van mijn zussen is een zware psychise patient en het laatste jaar hebben we al niets meer van haar gehoord. Een andere zus is op haar zestiende weggelopen en dat is pas de laatste jaren een beetje goed aan het komen. Ook mijn moeder heeft het een en ander meegemaakt.

Allemaal dinigen die in elk gezin gebeuren. NIet iedereen is het zelfde en juist erover praten helpt. Want waarom zou je je schamen voor iets waar jij niets mee te maken hebt.

Ik zou het ook gewoon op je werk zeggen want als je evt. ziek thuis komt te zitten hebben ze ook niets aan.

Heel heel veel sterkte in elk geval.
 
hoi hoi

ten eerste knap dat je het hier neer zet!!!!

ten tweede   ik kan me het heel goed voorstellen dat je hier niet mee te koop loopt...
maar aan de andere kant ..
jij... kan er niets aan doen..
jij bent niet verantwoordelijk voor de daden en dingen die je broer doet/deed..

wat dat betreft hoef je je niet te schamen, maar dat je het doet kan ik me voorstellen...
het liefst zou je willen dat alles normaal was. jij lekker naar je broer kon gan, hij trots met je dochtertje kon zijn....ik kan me dat heel goed voorstellen..

helaas is dat niet zo..

ik weet niet zo goed wat ik nog meer moet schrijven, maar wil je vanaf hier toch sterkte wensen en ik hoop dat het draagbaar voor je blijft..


wbt werk, als het echt niet gaat, probeer dan iemand in vertrouwen te nemen, probeer het er over te hebben, wellicht dat dat wat druk van de ketel kan halen, want jij en je gezinnetje zijn het belangrijkste en aleen maar doorgaan en doorgaan is vaak niet de oplossing.

liefs tobi
 
Hoi Piewie,
Ik heb ook zo'n broer hoor, niet in de drugs, maar iets anders. Mijn omgeving weet daar verder ook niets van. Gaat ze niets aan ook. Ik schaam me er wel voor, maar het gaat een ander ook gewoon niets aan.
Als je behoefte hebt tot kletsen, mail dan maar. phira80@hotmail.com
En zoals eerder gezegd, je bent echt niet de enige, want "Elk huisje heeft zijn kruisje".
Kop op meid!
Liefs NElleke
 
Hoi Piewie,

Wat een rot situatie! Ik zit niet in zo'n situatie, maar een andere.
Het betreft mijn zusje. Die is hardstikke gek, om het maar even netjes te zeggen, vanwege allerlei gebeurtenissen in onze jeugd. Vorig jaar tijdens mijn zwangerschap heeft ze voor de zoveelste keer een zelfmoord poging gedaan, door voor een trein te springen. Dit heeft ze wonder boven wonder overleefd.

Nu heeft ze een man van 50 leren kennen (ze is 26) en na een half jaar verloofd. Dat is het ergste nog niet, ze probeert om zwanger te worden!!! Onverantwoordelijk! Wat doet ze dat kind aan als het mocht lukken. Ik hoop ook echt dat het niet lukt!! Ik heb geen contact meer met haar, omdat ik dit zelf niet aan kan op het moment. Ook in mijn keugd is heel veel gebeurd (mishandeling en secueel misbruik) en dat komt allemaal weer boven nu ik zelf moeder ben. Ik vertrouw niemand (behalve mijn man) met haar.
Maar daar loop ik voor bij een psycholoog, om alles weer op een rijtje te zetten.

Ik kan je eigenlijk maar 1 tip geven, die ze mij ook hebben gegeven en het was heel moeilijk voor mij, maar het heeft mij enorm geholpen.

DENK AAN JEZELF EN AAN DE KLEINE!!!!

Die kleine voelt het heel goed als jij niet goed in je vel zit, over 2 jaar komt je broer uit de gevangenis en heeft je kleintje 2 jaar een moeder gehad die er niet helemaal voor 'm was omdat ze te druk was met haar broer.

Ik ken de situatie niet, mag er niet over oordelen, maar eigen schuld! en daar hoef jij en je gezin niet voor te boeten meid! Daar ga je echt spijt van krijgen! Geniet van de kleine, ze zijn al zo snel groot!

Heel veel sterkte!

Gr. Marieke
en een knuffel van Lyanne
 
Oei oei,

Dat is allemaal niet zo leuk voor jou.Ik hoop dat je het hele gebeuren een plekje kunt geven en dat het weer gauw goed zal gaan.Sterkte meid..

Groetjes en veel liefs Kitty en Tess.
 
Hoi Piewie,

Ik zit in dezelfde situatie, mijn man zit sinds 9 februari 2007 vast voor iets van 8 jr geleden toen hij nog jong was en toendertijd niet voor zijn daden geboet heeft, wi zullen papa waarschijnlijk tot Januari moeten missen aangezien er een geld bedrag moet worden betaald dat ik niet heb, heb een uitkering sinds hij daar zit ander zou hij volgende maand al elke weekend thuis zijn maar zolang het niet betaald wordt moet hij daar zitten toto 22 januari.
Ik heb het echt heel moeilijk alleen met mijn 2 kindjes onze zoon is 8 maanden en ik vindt het zo erg dat zijn papa alles mist hij zit nu net sinds maandag en vandaag heb ik zijn 1e tandje ontdekt. En onz dochter van 5 jr heeft het ook super moelijk ze mist haar papa ontzettend en zit emotioneel ontzettend in de knoop.
En alle buren vragen/denken natuurlijk en is je man weg heeft hij jullie in de steek gelaten, daar wordt ik o verdrietig van dus vertel ik iedereen dat hij in het buitenland werkt want het gaat niemand iets aan.
Ik ben heel verdrietig maar ook heel boos op hem oke het gaat om dingen van 8 jr geleden maar je ziet je moet altijd boeten voor je daden, en niet alleen hij maar ook onze kinderen en ik.
Ik had nooit gedacht dat ik zo sterk was, maar ik merk nu toch dat ik een beetje overspannen ben, mijn dochter is zo moelijk nu heeft veel driftbuien en vraagt constant om aandacht. Soms heb ik gewoon zin om de boel de boel te laten en gewoon mijn bed niet meer uitkomen maar dat gaat natuurlijk niet met 2 kinderen.
Ik zou er graag eens tussenuit willen met de kids maar helaas is daar nu geen financiele mogelijkheid toe.
Ik hoop nog steeds op een wonder en dat hij snel weer bij ons terug is.

Veel sterkte liefs Ellen
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan