Moet ik dit kind laten komen?

A

Anoniem

Guest
Lieve meiden,

Ookal is het mijn keuze, toch heb ik advies nodig.

Ik ben 28 jaar en sinds vorige maand gescheiden van mijn ex-man waarmee ik 12 jaar samen ben geweest. Met hem heb ik 2 dochters. Britt van 4,5 jaar en Lynn van 1,5 jaar.
In mijn zwangerschap van Lynn ben ik achter een aantal dingen gekomen van mijn ex en heb daardoor een scheiding aangevraagd. We zijn vlak na de geboorte van Lynn uit elkaar gegaan. Een goede vriend van mijn ex heeft me opgevangen. Maar een aantal maanden geleden sloeg de vonk over, maar omdat ik nog niet helemaal over mijn ex heen was ging dit heel moeizaam. Op een gegeven moment kon Rob er niet meer tegen (dit is mijn vriend) hij beeindigde onze relatie. Na een paar weken belde hij me dat hij me miste en dat we moesten praten. Ik zag in die tijd pas hoe gek ik op Rob ben geworden, hoe lief hij is, ook voor de kids. We hebben toen besloten om het heel rustig aan te doen en te zien of er nog genoeg over was om verder tegaan. Maar het lot besliste anders. Afgelopen woensdag deed ik een test en ja hoor ZWANGER. Dit had ik niet verwacht, ik was al anderhalve week overtijd, maar ik dacht dat het de spanning was. Mijn huis is nog niet verkocht, ben net pas officieel gescheiden, krijg 8 febr. de sleutel van mijn nieuwe huisje, Rob en ik weten niet eens of we samen verder willen en nu ben ik zwanger. Een derde kindje? Ben pas 28 jaar. En heb het als alleenstaande al erg zwaar met mijn 2 meisjes. Rob is daarintegen 41 en heeft geen kinderen. Hij zou graag een kindje willen krijgen, maar ja hij krijgt mij erbij....natuurlijk....abortus pfff dat is nogal wat....het is zwaar met 2, maar 1 erbij kan ik dat wel...en als het wel goed gaat tussen Rob en mij...dat blijft dit mij zo achtervolgen. Weet niet eens hoever ik nu ben. Denk zelf 5,5 of 6 weken.

Meiden wat vinden jullie? Heb het heel kort omschreven. Er is zoveel gebeurd natuurlijk. Maar dat is teveel om te vertellen.

Natasja
 
Hallo Taske,

Dit is inderdaad allemaal nogal wat. Je weet heel goed dat je zelf deze beslissing moet nemen. Je geeft aan dat je verwacht dat een kind bij de vader in ieder geval hoogstwaarschijnlijk welkom is. Dat is al een voordeel. Ik denk dat je los van de situatie waarin je zit, de beslissing moet nemen. In hoeverre zal dit kindje je leven veranderen op een manier die je niet wilt. En hoe zul je er later tegen aan kijken als je het kindje weg laat halen. En heb je de vader het al verteld? Aangezien jullie wel in een relatie zitten, lijkt het me dat hij hierover mee moet kunnen praten.
Wat voor invloed heeft het weghalen van jullie kindje op jullie relatie. Wat als je het kindje weg laat halen en jullie blijven bij elkaar. Op een gegeven moment willen jullie misschien dan bewust kinderen. Hoe kijk je dan tegen je beslissing aan.
Hoe je het omschrijft lijkt het alsof je het kindje wel wilt houden. Alleen dat je nu even in een moeilijke situatie zit. Maar die moeilijke situatie zal veranderen. Deze beslissing kun je niet veranderen.

Het is een verschrikkelijke keuze. Wat je ook kiest, je zult je altijd blijven afvragen hoe het zou zijn geweest als je een andere keuze had genomen. Daar kun je niets aan veranderen. Ik wens je heel veel sterkte met je keuze en adviseer je in ieder geval ook met de vader te overleggen.

 
Hoi meid,

Wat zit je in een nare situatie. Wat voel je zelf? Ben je blij met weer een zwangerschap? Het is wel snel misschien maar het is ook een kindje van jou zelf, dus al je partner er voor kiest niet met jou verder te gaan, dan hoeft dat nog niet te betekenen dat jou kind ook niet verder wil. Ik ben 22 jaar en krijg de 4e. Ik stond ook niet te springen en financieel hebben wij het ook echt niet heel breed, maar ik denk dat je er beter mee kunt leven dat je niet zo vaak op vakantie kan en leuke dingen doen en elke week naar de mac. Dan dat je het bij 2 kinderen houd en altijd je eigen zal afvragen wat het andere kindje was en hoe het leven van  "het" zou zijn geweest. Misschien krijg je nu een jongentje, en vind je oudste het echt heel leuk. Denk ook aan die dingen he... Je kinderen zullen later ook heel veel aan elkaar hebben.   En ik heb nog nooit iemand gehoord die het fijn vond dat ze abortus heeft laten uitvoeren. De meeste hebben onmenselijk veel spijt van de beslissing.
Ik kan nog wel een heel verhaal vol maken natuurlijk maar het blijft jou beslissing.
Ik vind het alleen heel erg als ik weer hoor dat er een kindje maar niet moet komen omdat wij mensen het niet zien zitten...

Ik verwijt jou niks hoor.. ik wil je alleen een beetje helpen het met idee dat het vast gaat lukken. Je bent ook door de scheiding heen gekomen.. Kom op he. Droom als het lukt over de toekomst met of zonder man maar wel met 3 helelelelele lieve kinderen.  

Veel geluk en liefde toegewenst en sterkte bij je beslissing.
Liefs gerdientje
 
Taske,

de enige die die vraag kan beantwoorden ben je zelf.

Ik zou nooit een zwangerschap kunnen afbreken, maar dat zeg ik nu, ik ben nooit in een situatie geweest dat ik daarover na hoefde te denken.

Ook ik was ooit alleenstaande moeder met twee kinderen. Het is niet makkelijk, maar uiteindelijk is het te doen. Je kinderen worden groter en daarmee makkelijker.

Ik wilde graag nog een derde kindje en samen met mijn nieuwe partner waren we daar al snel over aan het praten. Tuurlijk  had ik de angst, wat als ik er straks alleen voorstaat met 3 kinderen. Nou dan red ik het uiteindelijk ook wel.   Maar goed ik moest toen nog zwanger worden, en jij bent het al. Je hebt last van hormonen, een waarschijnlijk nog onverwerkte scheiding en wat voor emoties al niet meer.

Niet ideaal hoor om een zo'n ingrijpende beslissing te nemen. Wat je ook doet, jij draagt de gevolgen. Je voelt de emoties die bij welke keuze dan ook horen.

Kijk goed naar jezelf en wie je bent, en wat jij aankan. En laat je vriend je steunen.

Sterkte met je keuze.

Liefs
Miep
 
Ik kan me voorstellen dat het een hele moeilijke beslissing is, maar je zult hem echt zelf moeten maken. Ik denk wel dat je er met Rob over moet praten en moeten jullie samen tot een oplossing komen.

Ik krijg het idee uit je verhaal dat je voornamelijk de timing van de zwangerschap nogal beroerd vind, maar ik krijg niet het idee dat je erg tegen een derde kindje opziet.
Ik heb wel eens gehoord dat als je twijfelt over abortus dat je het dan niet moet doen.

Misschien kun je wel contact opnemen met een abortuskliniek, al is het alleen voor informatie.

Heel veel succes en sterkte.

 
Wat fijn dat er al meiden gereageerd hebben.
Ik heb afgelopen woensdag samen met Rob deze test gedaan en hij was heeeeeel erg blij, maar ja ik vroeg hem ook ben jij blij dat je een   kind krijgt....maar veranderd de situatie voor ons dan ook. En nee dus. Hij wilt het nog steeds rustig aan doen omdat hij niet weet wat zijn gevoelens voor mij zijn. Hij houdt wel van me,maar hij wilt het rustig aan doen. En ja ik geef ook heel veel om Rob hoor. Maar weet zelf niet of hij het wel voor me is. En tuurlijk zou ik het redden met 3 kids, maar ik wil het niet. Ik wil geen alleenstaande moeder zijn met 3kinderen van 2 verschillende vaders.
Maar ja ik wilde uiteindelijk wel ooit meer kinderen en ja misschien wel van Rob, maar dat was gewoon nog niet aan de orde.

En nee ik wil geen abortus. Eigenlijk niet meiden, maar ja....wie wilt straks een jonge vrouw van 28 met 3 kleine kinderen. Ik wil gewoon niet alleen door het leven gaan. Ik weet dat ik me daar niet zo druk om moet maken, maar doe het toch.
Zit ook met praktische problemen. Nu past opa en oma op, maar ja dit kind is van iemand anders dus daar passen ze niet op. Britt en Lynn gaan 1 weekend per 2 weken naar hun vader en dit kindje niet. Vindt het zooooo moeilijk.

Rob komt vanavond praten en ja dan zien we wel. Ik vindt dat Rob net zoveel te zeggen heeft als ik, ookal groeit het in mijn buik. ik weet niet eens hoever ik ben, want was het heeeel onregelmatig....
Zou ik de verloskundige kunnen bellen en vragen of ik een echo kan krijgen?

Nogmaals bedankt voor jullie reakties....dit heb ik echt even nodig.
 
Meid,

ik snap je helemaal als je zegt dat je geen alleenstaande moeder wil zijn met 3 kids van twee vaders. Wat herken ik dat gevoel zeg. En dat gevoel blijft nog wel een tijdje denk ik. Ik ben heel blij met ons kindje, maar moet er niet aandenken dit uiteindelijk alleen te moeten doen. Maar moet je blijven leven met de dingen "wat als", daarbij dat heb je ook als je besluit om te gaan voor een abortus.

Meid ik denk dat jij je beslissing al genomen hebt. Doe het verder rustig aan met Rob, betrek hem er wel zoveel mogelijk bij. Ik hoop echt dat het uiteindelijk goed gaat tussen jullie, maar zoals je ondertussen uit ervaring weet, het kan ook na jaren en na het krijgen van meerdere kinderen mis gaan. Probeer verder te gaan met je leven, en te genieten van het nu. En weet je de timing zal waarschijnlijk nooit meer ideaal zijn. Na een scheiding waarbij kinderen betrokken zijn wordt het namelijk altijd een stuk complexer.

Hou je taai.

Liefs
Miep
 
Hoi Taske,



Ook ik weet niet wat ik zou beslissen in een situatie als die van jou.
Misschien is het inderdaad praktisch om maandag de verloskundige te
bellen voor een echo, dan weet je in elk geval hoe ver je bent en hoe
lang je nog hebt voor een abortus. Ik ga altijd van het standpunt uit
dat dingen niet voor niets gebeuren, en dat een mens heel veel
moeilijke situaties aankan. Dit kindje wil kennelijk heel graag geboren
worden en heeft jou daarvoor uitgekozen. Je hebt er al twee, is drie
teveel?

Praat er met Rob over.



Sterkte, Iske

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan