Na 6 maanden weer zwanger!

<p>Vorige week zaterdag een test gedaan omdat ik niet ongesteld werd. En ja hoor, zwanger. Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven. 7 maanden geleden werden we voor het eerst ouders van een ontzettend leuk en makkelijk jongetje. En nu ben ik dus weer zwanger. Bij onze eerste duurde het erg lang voor ik zwanger was en daarom komt dit ook erg onverwachts. We willen meer kinderen maar dit is wel heel snel.</p><p>Ik schaam me dat ik niet direct sta te juigen. Er zijn zoveel mensen die jarenlang proberen en geen kindje mogen krijgen. En dit kindje zal natuurlijk net zo vreselijk geliefd worden als onze eerste.</p><p>Maar toch.. ik moet vreselijk aan het idee wennen en ben voor veel dingen bang. </p><p>Wat nou als ik een moeilijke zwangerschap heb met rugklachten en onze zoon moet nog getild worden.. wat nou als we geen gezond kindje krijgen. Of een huilbaby.. Kan ik mn aandacht wel verdelen tussen twee jonge kinderen? Hoe overleef je de eerste jaren als ze beide nog zo hulpbehoevend zijn en in de luiers zitten?</p><p>Heeft iemand ervaringen, tips,  een hart onder de riem..</p>
 
Hoi!
Allereerst gefeliciteerd met je 2e zwangerschap. Hier zo iemand die heel lang op een 2e heeft moeten wachten en nu dan na 5 jaar zwanger is van nummer 2. Hieraan vooraf zit wel een geschiedenis hoor. Ik heb nl borstkanker gehad 3,5 jaar geleden. Hierdoor was het wel de vraag of ik in de overgang zou zijn of niet. Had me er uiteindelijk een beetje bij neergelegd dat het nooit meer zou komen en boem, zwanger van het allergrootste wonder van de wereld! Ik zou me er echt niet voor schamen dat je nu al zwanger bent van nummer 2. Ik heb de "last" moeten dragen dat ik wellicht niet zwanger kon worden van een 2e, maar ben toch voor mijn vriendinnen die wel zwanger werden, wel of niet gepland, toch ook heel erg blij geweest! Jij en zij kunnen er niets aan doen dat het bij een ander niet lukt. Ik neem aan dat je je kindje nu niet verwaarloosd of anderzijds iets aan doet waardoor je die afgunst wel op je hals haalt. Er zijn nl genoeg vrouwen die dat wel doen en om de haverklap zwanger zijn en keer op keer hun kindje verwaarlozen ofzo en keer op keer jeugdzorg er aan te pas komt. Nee die moeders gun ik het niet. Sorry. Daarvan had ik wel zoiets van gvd waarom kunnen zij wel en ik niet. Dus ja, ga ervan genieten dat je zwanger bent en dat het geluk dat je deze keer zo makkelijk zwanger bent geraakt aan jouw kant staat.
Wat betreft de zwaarte van de zwangerschap weet ik natuurlijk niets. Je ziet nu spoken, omdat je zo erg geschrokken bent en dit totaal niet had verwacht. Zou ik ook hebben. Maar zag je deze beren ook op de weg toen je zwanger was van je eerste? Het tillen van je eerste zal echt nog wel loslopen. Dat is echt het gewicht nog niet het eerste jaar. Rugklachten zullen ook echt wel meevallen.
Tuurlijk is een 2e zwangerschap wat zwaarder, maar ik kan je vertellen, met een kleuter is dat nog veel zwaarder ??. Die wil af en toe ook getild worden, en dat gewicht is vele malen groter. 
Qua zorgen over de gezondheid van je kindje, hoef je je ook niet meer zorgen te maken dan bij je eerste. Slik je dagelijkse vitamines, rook niet en drink geen alcohol en je doet er alles aan om je kindje gezond ter wereld te laten komen. 
Qua luiers denk ik zelf dat het alleen maar makkelijker is. 1 commode, waarschijnlijk maar 1x zindelijkheidstraining, want wat nummer 1 doet, wil nummer 2 uiteraard ook. Nee ik denk dat het allemaal wel goed komt.
Geniet van het feit dat jouw zoontje grote broer wordt en denk eerst aan jezelf en je gezin en maak je niet druk om anderen!
?
Liefs, Maaike
 
Bij onze eerste was het in 1x raak. Na 6 maanden weer gaan proberen met het idee dat het na 3x misschien wel zou lukken. 2 weken later had ik al een positieve test in handen... Ik schrok er best wel van! Het was wel bewust, maar zo snel al? De eerste 3 maanden ben ik heel erg misselijk geweest, veel overgeven. Ik kon eigenlijk niks. We hebben het daarom al snel verteld, zodat we ook om hulp konden vragen. Daar kwam bij dat er rond 8 weken werd ontdekt dat ik een auto immuun ziekte heb, die ook invloed kan hebben op het kindje. Ik moet medicatie slikken die niet goed is voor het kindje. Er is dan ook een grote kans op afwijkingen, vroeggeboorte en het kindje kan dezelfde ziekte krijgen. Zo hadden we het ons niet voorgesteld!.. 
Maar nu ben ik 18 weken zwanger, en ik voel me heerlijk! Ondanks alles. Ik sta onder strenge controles en we beseffen ons dat we niets kunnen doen behalve afwachten. Dus dat doen we nu, en ondertussen maken we er het beste van. Ik weet zeker dat het zwaar zal worden, maar bekijk het ook positief. We weten nu tenminstedst we goed pampers kunnen verschonen, hoe een badje doen, dat het kindje echt wel een keer doorslaapt, etc. Ik geniet nu van de zwangerschap, en mocht er wel iets veranderen dan dealen we daar tzt mee. Want begrijpelijk dat je je druk maakt, maar dat verandert niets.. ;) :)
 
Wat een ontzettend lieve reactie Maaike. Wat fijn dat jullie nu ook een 2e kindje mogen gaan verwelkomen na zo'n zware tijd. 
Natuurlijk gaan wij zielsveel van deze baby houden en komt alles vast goed. Ik weet ook hoe vreselijk bijzonder het is om een kindje te mogen krijgen. ik leef weer lekker zonder alcohol, rauwmelkse kazen etc. Het is echt de shock en ook dat ik er een beetje tegenop zit weer zwanger te zijn (misselijk moe rugklachten straks weer bevallen om de 3 uur voeden kolven..). Ik ben net aan het afbouwen met de borstvoeding en dat gaf weer heerlijk veel vrijheid. Had net weer mn eerste oude spijkerbroeken aan, weer aan het werken om strakker in mn vel te zitten. Alles was nu net weer een beetje in een ritme
Even omschakelen. 
 
Lieve meid.
Ik raakte 3 maanden na de bevalling alweer zwanger en inmiddels bijna 16 weken zwanger van nr 2. Ik moet wel zeggen dat het eerdte trimester echt zwaat was m.n. qua vermoeidheid en dat is natuurlijk helemaal dubbel omdat ons lieve mannetje hemiddeld nog 2x per nacht wil drinken maar wij zijn wel ook superblij, ookal was het niet echt gepland. Geef het wat tijd om te laten bezinken en waar er 1 kan opgroeien, kunnen er ook 2 worden grootgebracht. Geniet van je zwangerschap!
 
Tussen mijn oudste en middelste zit 14 mndn en tussen nr 2 en 3, 17 mndn. Geniet ervan! Super gezellig zo dicht op elkaar... 
 
Hoi! Gefeliciteerd met je zwangerschap! 
Ik weet hoe je je voelt want bij ons werd ik al na 4 mnd zwanger van nr. 3. Ben nu bijna 5 mnd zwanger. 
Tussen onze 1e en 2e zit zo’n 9 jaar. Bij de eerste was het meteen raak en de 2e kwam voor ons als een wondertje na een zware tijd. Ben heel eerlijk, toen ik erachter kwam dat ik zo snel zwanger was van onze 3e heb ik gejankt van de schrik. Ik was net klaar met bv/kolven, wilde weer het eea qua hobby’s en sporten oppakken, voelde me weer fitter en alle aangekomen kilo’s waren net weg..
Maak me ook veel zorgen en heb meer last van zwangerschapskwalen. Ik kan alleen maar bidden dat alles goed gaat. 
Ik ben onlangs bij een bekkenpraktijk geweest en ik kreeg er een band op mijn rug die me veel ondersteuning biedt, ik heb veel minder klachten en word ook minder snel moe, ik geniet nu meer van mijn hummeltje van 10 kg:) 
Verder valt het mee, we genieten intens van ons gezin en deze zwangerschap (kwam pas in het 2e trimester, 1e trimester was echt zwaar) en doen ons best om alles op rolletjes te laten lopen, vrienden schrikken van de hoge tempo en onze bezigheden, maar we klagen niet, alsof we niet anders gewend zijn. 
Inmiddels zijn we (weer) een verbouwing verder, er moest een kamer gecreeerd worden op onze zolder en binnenkort gaan we aan de slag met de babykamer. Tjah, het is erg druk en hard werken maar ik ga hiervoor! Over een paar maanden zullen we het nog drukker krijgen en dan zien we wel weer verder.. 
Ik wens je een fijne zwangerschap toe! 
 
Dank jullie allen voor de reacties
@ mammavaneenbeebie dat moet zwaar zijn, zo'n snelle zwangerschap in combinatie met een autoimmuunziekte. Dat brengt ook nog spanning met zich mee met de risico's voor je baby. Fijn dat je goed onder controle staat, heb je verder veel klachten van je ziekte? Je hebt gelijk, je druk maken veranderd niets. Dat moet ik vaker in mn achterhoofd houden.
 
@mamasindsfeb ik herken de vermoeidheid wel, ik heb constant het idee dat ik een marathon gelopen heb. Dan hebben wij het geluk dat onze zoon goed doorslaapt van 7 tot 7. Lijkt me pittig als je er 2x in de nacht nog uit moet. Helpt je man veel?
 
@Ielse 3 kindjes zo dicht op elkaar is helemaal een uitdaging. Hoe heb je dat gedaan met vervoer / slaapjes / voedingen / aandacht?
@ gebruiker10054521 dat is precies ook waarom ik ook schrok. Naast het gevoel hoe moet dat allemaal straks ook het omschakelen van net uitzwangeren weer sporten etc naar weer een zwangerschap. Ik heb ook mijn vorige zwangerschap veel bij de fysio gelopen omdat ik zulke rugklachten had en nauwelijks vooruit kon komen. Dat wil ik nu met een andere baby die nog niet kan lopen zeker niet. Misschien ook eens kijken naar zo'n band! Fijn dat jullie vrienden hebben die zo meegaand zijn en dat het 2e trimester alweer een stuk minder vermoeiend is. Niet te ver vooruit willen kijken is ook beter. Je kunt toch niet alles plannen.
 
Terug
Bovenaan