<p>Vorige week zaterdag een test gedaan omdat ik niet ongesteld werd. En ja hoor, zwanger. Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven. 7 maanden geleden werden we voor het eerst ouders van een ontzettend leuk en makkelijk jongetje. En nu ben ik dus weer zwanger. Bij onze eerste duurde het erg lang voor ik zwanger was en daarom komt dit ook erg onverwachts. We willen meer kinderen maar dit is wel heel snel.</p><p>Ik schaam me dat ik niet direct sta te juigen. Er zijn zoveel mensen die jarenlang proberen en geen kindje mogen krijgen. En dit kindje zal natuurlijk net zo vreselijk geliefd worden als onze eerste.</p><p>Maar toch.. ik moet vreselijk aan het idee wennen en ben voor veel dingen bang. </p><p>Wat nou als ik een moeilijke zwangerschap heb met rugklachten en onze zoon moet nog getild worden.. wat nou als we geen gezond kindje krijgen. Of een huilbaby.. Kan ik mn aandacht wel verdelen tussen twee jonge kinderen? Hoe overleef je de eerste jaren als ze beide nog zo hulpbehoevend zijn en in de luiers zitten?</p><p>Heeft iemand ervaringen, tips, een hart onder de riem..</p>