na de bevalling...

hallo,

Ik wil graag even reageren op bovenstaande reaktie, want die vind ik toch wel erg kort door de bocht hoor!
Geen enkele bevalling is hetzelfde, en ik weet waar ik over praat.

Bij mijn oudste had ik een totaal ruptuur, moest toen met spoed naar het zh om te hechten waarna ik vervolgens 4 uur heb moeten wachten. Ben toen onder lokale verdoving gehecht, wegens drukte, dit had achteraf nooit zo gemogen.
En geloof me, wat heb ik een pijn gehad. Tijdens de bevalling heb ik geen kik gegeven maar wat heb ik geschreeuwd tijdens het hechten! Mijn man kende me niet terug.
Ik mocht de volgende dag weer naar huis, heb de eerste dagen niets meegekregen over de verzorging van ons dochtertje. Wilde niets, kon niets, had alleen maar pijn.
Na een week kon ik pas naar beneden, en toen begon ik pas te genieten.

Ik weet dat dit geen standaard verhaal is, maar de woorden "niet aanstellen"
schieten bij mij dan een beetje in het verkeerde keelgat.
Overigens, bij ons 2e kindje kreeg ik preventief een knip en ben ik gewoon weer
thuis bevallen. Toen heb ik ervaren hoe verschillend deze kraamperiode was.

Nu ben ik zwanger van de 3e, en krijg ik weer een preventieve knip.
Maar ik kan je vertellen dat straks tijdens de bevalling het verleden weer
even door mijn hoofd zal flitsen, en daar moet ik doorheen.

Ik wens jullie allemaal een voorspoedige bevalling toe,
ik kan heel goed snappen dat je er tegenop ziet.

groetjes Linda, 37w+2
 
Hallo,

Na het lezen van alle reacties ben ik blij dat sommigen me begrijpen maar ook beetje verbaasd over de reacties van anderen. Ik heb volgens mij in mijn berichtje geschreven dat ik juist helemaal niet bang ben voor de pijn! Ik ben een redelijk harde, en zelfs ondanks de familie-aanleg voor hele moeilijke, lange bevallingen met enorme complicaties zie ik daar helemaal niet tegenop, de pijn dus.  Dat is dus absoluut niet de reden waarom ik over een keizersnee begon.
Maar - en dat is gelukkig een beetje weg door de reacties, dank jullie wel - ik ben wel degelijk bang dat een hoop tussen mijn partner en mij op sexueel gebied zal veranderen. Wij hebben het samen heel erg goed, en ik weet gewoon niet hoe het na een bevalling zal zijn zowel voor mij als voor hem (het is namelijk de eerste) , vandaar mijn vraag op dit forum.

En  sommige  meiden, maak je niet zo druk over hoe een ander  wil bevallen, er is denk ik niet "één juiste manier" van bevallen. Laat iedereen dat lekker zelf bepalen.

Groeten
neel
 
Neel,

Fijn dat je iets meer vertrouwen hebt in de sex na de bevalling. Voor iedere vrouw is het anders na de bevalling maar als je nagaat dat er heeeel veeel vrouwen voor een tweede, derde en zelfs 4e of 5e keer zwanger worden dan moet je dat een goed gevoel geven!! Echt waar, ik moest de eerste weken niet aan sex denken maar het is weer helemaal terug(of is dit teveel informatie....) En wij verwachten over een paar weken kindje nummer 2.

Wat betreft bevallen, tja leuk is anders en ja het doet pijn maar als iedereen dat nu voor ogen houd dan kan je zelf achteraf bepalen in welke mate het pijn deed. Ik heb ook een hele hoge pijn grens en laat me niet snel kennen, maar bevallen is met geen enkele pijn te vergelijken en ik kan(waarschijnlijk net als meerdere vrouwen) de pijn ook niet terug halen en uitleggen hoeveel pijn het heeft gedaan.

Ik hoop voor jou en je partner dat jullie lekker genieten van de zw.schap en elkaar en dat jullie na de zw.schap en bevalling elkaar weer opnieuw zullen gaan "ontdekken".

Groetjes Odette
 
quote: neelvkij reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('19-01-2006 10:53:53'));

Hallo,

Na het lezen van alle reacties ben ik blij dat sommigen me begrijpen maar ook beetje verbaasd over de reacties van anderen. Ik heb volgens mij in mijn berichtje geschreven dat ik juist helemaal niet bang ben voor de pijn! Ik ben een redelijk harde, en zelfs ondanks de familie-aanleg voor hele moeilijke, lange bevallingen met enorme complicaties zie ik daar helemaal niet tegenop, de pijn dus.  Dat is dus absoluut niet de reden waarom ik over een keizersnee begon.
Maar - en dat is gelukkig een beetje weg door de reacties, dank jullie wel - ik ben wel degelijk bang dat een hoop tussen mijn partner en mij op sexueel gebied zal veranderen. Wij hebben het samen heel erg goed, en ik weet gewoon niet hoe het na een bevalling zal zijn zowel voor mij als voor hem (het is namelijk de eerste) , vandaar mijn vraag op dit forum.

En  sommige  meiden, maak je niet zo druk over hoe een ander  wil bevallen, er is denk ik niet "één juiste manier" van bevallen. Laat iedereen dat lekker zelf bepalen.

Groeten
neel



Beste Neel,

Dit stukje heb ik gekopieerd uit je eerste bericht bovenaan.

En het uitscheuren lijkt mee ook niet lekker. Denk zelfs soms aan een keizersnee, alleen vanwege de angst.... Hebben jullie ervaringen hiermee?

Nou kan je mij niet wijsmaken dat je dit niet zegt uit angst voor pijn want je bent daar zoals je schrijft dus wel bang voor om uit te scheuren etc.

Je denkt dat een ks beter voelt dan uitscheuren.

Nou ben ik nooit 'natuurlijk'bevallen helaas dus hoe uitscheuren voelt kan ik me alleen voorstellen maar weten doe ik dat niet.

Ik zou 1000x liever uitscheuren denk ik en 'natuurlijk'bevallen dan een ks want ik heb me een gevoel van falen en een wond etc. over gehouden waar je de rest van je leven mee moet doen en ik verzeker je dat dat meer schade aan mij heeft gebracht dan wanneer ik uit zou scheuren (vermoed ik) en mijn kind op de 'natuurlijke' manier gezond ter wereld bracht en dat irriteerd mij en ik weet zeker dat ik niet de enige ben.

Begrijp me niet verkeerd maar je bent niet de enige die zegt dat ze een ks verkiest boven de gewone manier terwijl je met beide geen ervaring hebt omdat je denkt dat dat minder pijn geeft of makkelijker      is want 1 van mijn beste vriendinnen zegt dat ook maar dan denk ik 'wel verdomme ik zou daar dus alles voor geven als ik dat kon maar die keuze heb ik niet en ik heb 2 spoedks gehad omdat ik bij de tweede bevalling bijna dood was en mijn kindje ook dat bij dederde ook een ks word ze nemen dat risico niet meer met mij dus ik heb geen keus meer en ik vind dat jammer als iemand die keuze wel heeft een ks zo onderschat.

Groetjes,

Mirella
 
Zo zie je maar hoe ieder vanuit zijn eigen emotie reageert....
Pijn en ervaringen zijn absoluut niet te vergelijken met elkaar... wat voor de een verschrikkelijk moet zijn is voor de ander misschien niet zo. Je kunt nooit zeggen: wat ik ervaren heb is erger, en ik weet wel dat als het zus of zo was gegaan dan was het minder erg. Nee, want er zijn ook genoeg vrouwen die geen problemen met een ks hebben gehad en het niet als zwaar hebben ervaren.  Maar er zijn er ook genoeg die het wel als zwaar ervaren.  Een ks moet je zeker niet onderschatten, het is een zware buikoperatie en je mag inderdaad vrij weinig de eerste 6 weken (dit onderschatten een heleboel vrouwen). Maar je kunt niet zeggen dat 10 keer liever wilt uitscheuren of 10 keer liever een ks wilt, of 10 liever natuurlijk wilt bevallen. Het is voor ieder weer heel persoonlijk.
Er zijn ook genoeg vrouwen die met een natuurlijke bevalling zeggen dat de pijn hen meeviel en al weer na een week een behoorlijk stuk kunnen wandelen met de kleine. Maar als ik uit mijn eigen ervaring spreek: ík kon dat echt nog niet!
En de pijn die ik ervaren heb kan ik met geen pen beschrijven. Ik vond mijn bevalling een dikke hel! En ik moet er nog regelmatig aan denken (mijn zoontje is nu 15 maanden), dus zulke dooddoeners als: zodra je je kindje op je buik hebt ben je alles vergeten, dat is voor mij grote onzin (voor een ander misschien niet). Want dan heb je ook nog ineens een kind, heel vreemd vond ik dat, ik had geen moedergevoel. Dat moest langzaam groeien, na 6 weken kon ik pas zeggen: ja ik ben echt moeder, ik voel me moeder!
Toch, kijk ik nu niet meer wrang terug op de bevalling, ik heb het nu eenmaal zo ervaren, ben wel thuisbevallen en dat vond ik heel fijn. Bij een eventueel tweede kind gaat het misschien wel heel anders, vind ik de pijn veel beter te verdragen, of het kan nog erger natuurlijk  ha ha.

Ik vind het heel logisch dat je angsten hebt voor je bevalling en alles wat daarna je te wachten staat. Het is wel je eerste kind, dan heb je nog helemaal geen ervaring. Je hoort alleen maar de meest verschrikkelijke ervaringen (zoals die van mij  en alle anderen van het forum, ook wel positieve verhalen natuurlijk!)'.
Dus ik vind niet dat jij aangevallen moet worden hierover en zulke woorden als aanstellen e.d. vind ik helemaal erg! En helemaal als mensen denken te weten dat hun ervaring erger was dan dat van anderen!
Kortom: pijn en bevallingservaringen vallen niet te vergelijken!
Je stelt je niet aan! Maar je weet dus nu wel dat een ks geen oplossing hoeft te zijn, en dat je dit nooit moet onderschatten!

Heel veel sterkte en succes, het lukt je vast wel allemaal!

groeten Titiana
 
Dank je wel Odette, het helpt echt.

Beste Mirella, om te voorkomen dat het hier een soort welles/nietes spelletje wordt, wil ik je alleen nog even vertellen dat ik een keizersnee helemaal niet prefereer. En de zin met de keizersnee is eigenlijk een hele nieuwe alinea. Het vat alleen samen dat ik bang ben voor de gevolgen van een natuurlijke bevalling. Ik vind het erg vervelend voor je dat je  de keizersnee als  bijna traumatisch en als falen hebt ervaren. Dat moet een enorme last voor je zijn, terwijl je een prachtig kind - jouw kind - op de wereld hebt gezet. Ik hoop ook erg dat je daar veel kunt genieten en dat dat tegen  je ervaring opweegt. Soms heb je het inderdaad niet voor het zeggen  tijdens een bevalling, maar het Resultaat met hoofdletter moet toch de mooiste beloning zijn? Maar probeer nou alsjeblieft niet mensen met een ander idee te vertellen hoe stom zij zijn.

Ik ben in ieder geval gerustgesteld door iedereen en zie wel wat er van komt. Mijn vriend en ik hebben er al over gepraat en hij snapt wel wat ik bedoel maar zegt dat ik me er inderdaad maar helemaaaaaaal geen zorgen over  moet maken. Da's fijn toch?

Groeten
Neel
 
Ik ben het met je eens dat je je er niet al te druk om moet maken.

Laat het over je heen komen want een andere keus heb je niet.

Je kunt het moeilijk laten zitten en echt ik vond die ontsluitingsweeen helemaal niet zo erg als wat ik verwacht had maar de dingen erna kan ik niks over zeggen want dat heb ik niet mee gekregen ik kan me   dat alleen maar voorstellen.

Ik denk dat het er zeker vanaf hangt in hoever je uitscheurt tot je anus lijkt me echt niet prettig
 
quote: neelvkij reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('19-01-2006 10:53:53'));

Hallo,

Na het lezen van alle reacties ben ik blij dat sommigen me begrijpen maar ook beetje verbaasd over de reacties van anderen. Ik heb volgens mij in mijn berichtje geschreven dat ik juist helemaal niet bang ben voor de pijn! Ik ben een redelijk harde, en zelfs ondanks de familie-aanleg voor hele moeilijke, lange bevallingen met enorme complicaties zie ik daar helemaal niet tegenop, de pijn dus.  Dat is dus absoluut niet de reden waarom ik over een keizersnee begon.
Maar - en dat is gelukkig een beetje weg door de reacties, dank jullie wel - ik ben wel degelijk bang dat een hoop tussen mijn partner en mij op sexueel gebied zal veranderen. Wij hebben het samen heel erg goed, en ik weet gewoon niet hoe het na een bevalling zal zijn zowel voor mij als voor hem (het is namelijk de eerste) , vandaar mijn vraag op dit forum.

En  sommige  meiden, maak je niet zo druk over hoe een ander  wil bevallen, er is denk ik niet "één juiste manier" van bevallen. Laat iedereen dat lekker zelf bepalen.

Groeten
neel





ondanks de familie-aanleg voor hele moeilijke, lange bevallingen met enorme complicaties

Het is puur toeval dat dat in je familie voor is gekomen. Volgens de verloskundigen is het niet erfelijk!
Dus misschien stelt je dat ook wat gerust!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan