Ik ben ook heel royaal. Mijn directe collega's krijgen op hun huisadres een kaartje, verder stuur ik al onze vrienden en kennissen, mijn ooms en tantes, neven en nichten (gelukkig is de familie van mijn vriend een stuk kleiner, scheelt toch weer in de kosten hahaha), de huisarts inderdaad, de fysiotherapeute, de ouders van mijn beste vriendinnen, de enige nog levende zus van mijn oma, de werkgevers van mijn ouders (ze werken allebei bij een klein bedrijfje en ik ken hun bazen en collega's zelf ook en die leven heel erg mee), de meiden van de zwangerschapsgym, de 'juf' van de zwangerschapsgym enz enz. Ik verstuur er denk ik zo'n 115 in totaal.
Met mijn eerste lijst kwam ik uit op rond de 90, maar mijn vriend is van het motto: liever te veel dan te weinig, dus we hebben er uiteindelijk 130 besteld en da's wel lekker gebleken, want gaandeweg bedenk je toch weer mensen die je een kaartje wil sturen en een aantal mensen vragen er bij mij ook om. Zo hebben wij een leuke hypotheekadviseur die net vader is geworden zelf en toen we hem nodig hadden voor iets, zei hij zelf: 'stuuf ff een kaartje als ie er is' en dan vind ik ook dat je dat gewoon moet doen. Maar da's mijn mening hoor, als je zelf denkt: ja dahaag, daar begin ik niet aan, is het ook prima naturlijk.
Wat betreft de naam: onze beider namen op het kaartje, baby's achternaam doen we niet, hoewel ik het een goede tip vind, ik heb overal al verkondigd dat hij de naam van mijn vriend krijgt. We zetten de naam van mijn vriend ook eerst, omdat ik vind dat hij die 'eer verdient', zeg maar. Er is al zo weinig dat hij heeft kunnen doen, dat ik het op de een of andere manier wel gepast vond.
Beetje lang verhaal, maar dit is dus mijn ervaring.