Die fobie heb ik ook haha!! Bloedprikken vind ik al erg! Maar heb wel vaker gehoord dat je hem tijdens de weeën niet voelt. Ik bekijk het allemaal op dat moment wel. Lees nu een boek duik in je weeën. Is wel een leuk boek met tips om de weeën goed op te vangen door ademhalingen enz wat de dames hierboven ook al zeiden. Misschien heb je daar wat aan!
Natuurlijke bevalling
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Dank je mamasandra1 voor de tip van het boek 
En de rest ook allemaal bedankt voor tips en bijdrage.
Ik zelf wil gewoon zonder pijnbestrijding bevallen ik vroeg mij alleen af wat jullie ervaringen en tips hierover zijn. Ik wil ook borstvoeding geven dus daar zijn pijnmedicaties tijdens de bevalling geen optimale keuze.
Met mijn ongeluk heb ik meer als 50 operaties gehad wegens veel complicaties. Zelfs hiermee is mijn fobie niet weggegaan haha. Ze hebben zelfs x op mijn rug hechtingen verwijdert. Dat was een groot drama. Ik moet zien wat ze doen! Dus moest mijn vriend twee spiegels erbij houden zodat ik alles kon volgen met de nodige tranen en trillen over mijn hele lichaam. Doc had nog nooit zo een angst gezien
Kijk als ik echt moet of niet anders kan zal ik het kunnen maar dan met spiegels en vriend erbij. Ook ik gebruik dus geen verdoving bij tandarts tenzij het niet anders kan bijv verstandskies trekken etc.
Ik denk dat het belangrijkste is om tijdens de bevalling niet in paniek te raken. Dus ik zal mij maar braaf aan de ademhaling houden. Verder heb ik wel geleerd dat je toch geen controle over bepaalde situaties hebt zoals met mijn been en complicaties. Maar ik vind het wel belangrijk om alle opties open te houden en mij erin te verdiepen. Voelt dan toch alsof je een beetje controle in handen hebt haha
En de rest ook allemaal bedankt voor tips en bijdrage.
Ik zelf wil gewoon zonder pijnbestrijding bevallen ik vroeg mij alleen af wat jullie ervaringen en tips hierover zijn. Ik wil ook borstvoeding geven dus daar zijn pijnmedicaties tijdens de bevalling geen optimale keuze.
Met mijn ongeluk heb ik meer als 50 operaties gehad wegens veel complicaties. Zelfs hiermee is mijn fobie niet weggegaan haha. Ze hebben zelfs x op mijn rug hechtingen verwijdert. Dat was een groot drama. Ik moet zien wat ze doen! Dus moest mijn vriend twee spiegels erbij houden zodat ik alles kon volgen met de nodige tranen en trillen over mijn hele lichaam. Doc had nog nooit zo een angst gezien
Kijk als ik echt moet of niet anders kan zal ik het kunnen maar dan met spiegels en vriend erbij. Ook ik gebruik dus geen verdoving bij tandarts tenzij het niet anders kan bijv verstandskies trekken etc.
Ik denk dat het belangrijkste is om tijdens de bevalling niet in paniek te raken. Dus ik zal mij maar braaf aan de ademhaling houden. Verder heb ik wel geleerd dat je toch geen controle over bepaalde situaties hebt zoals met mijn been en complicaties. Maar ik vind het wel belangrijk om alle opties open te houden en mij erin te verdiepen. Voelt dan toch alsof je een beetje controle in handen hebt haha
Heb bij de vorige zwangerschap dat boek van Beatrijs Smulders "Veilig bevallen" gelezen maar kreeg er helemaal de kriebels van. Mij veel te zweverig haha!
Toen ook een cursus "Samen bevallen" gedaan maar die vond ik veel te lang duren, iets van 8 avonden van 2 uur. En dat op de maandagavond van 8-10 uur. Man dan wilde ik in mijn bed liggen!!
Toen wel veel ademhalingsoefeningen gedaan. Tijdens de bevalling was ik dat allemaal kwijt, maar gelukkig hielp de vk een handje.
Ik heb me nu helemaal niet voorbereid, zie het wel.
Niet in paniek raken en bewust bezig zijn met je ademhaling zijn wel de belangrijkste dingen volgens mij! Je moet je overgeven aan de situatie en dat kan de een ook weer beter dan de ander.
In ieder geval iedereen alvast succes en sterkte met de bevalling! En denk maar: er is nog nooit een kind blijven zitten ;-)
Toen ook een cursus "Samen bevallen" gedaan maar die vond ik veel te lang duren, iets van 8 avonden van 2 uur. En dat op de maandagavond van 8-10 uur. Man dan wilde ik in mijn bed liggen!!
Toen wel veel ademhalingsoefeningen gedaan. Tijdens de bevalling was ik dat allemaal kwijt, maar gelukkig hielp de vk een handje.
Ik heb me nu helemaal niet voorbereid, zie het wel.
Niet in paniek raken en bewust bezig zijn met je ademhaling zijn wel de belangrijkste dingen volgens mij! Je moet je overgeven aan de situatie en dat kan de een ook weer beter dan de ander.
In ieder geval iedereen alvast succes en sterkte met de bevalling! En denk maar: er is nog nooit een kind blijven zitten ;-)
@ 1975Twin
Ik ga in het umcg bevallen, jij martini begrijp ik? Was anders wel leuk geweest haha!
Ik ga in het umcg bevallen, jij martini begrijp ik? Was anders wel leuk geweest haha!
@Esmee: ja ik in Martini inderdaad! Vorige keer ook, is goed bevallen ;-)
De eerste had ik hele nare rugweeën en had ik niet vorderende ontsluiting. (Dinsdag begonnen met rommelen, 's nachts niet van kunnen slapen, woensdag de hele dag en nacht weeën en vliezen gebroken in het begin van de avond). Maar in dit hele proces is de ontsluiting 1 cm gebleven.
Daardoor op donderdagochtend doorgestuurd naar het ziekenhuis en daar is mij eigenlijk zeer nadrukkelijk sterk geadviseerd om toch voor een ruggenprik te kiezen. Na een paar uur, toch wel de beslissing genomen om de ruggenprik wel te doen omdat het echt niet wilde vlotten.
Moet zeggen dat die beslissing me is meegevallen. Het zetten heb ik niet gevoeld en het schoot daarna wel enorm op. Mijn geluk was wel dat ze de stekker van het infuus niet in het stopcontact hadden gedaan (Oeps!) en dat daardoor het infuus stopte na een paar uur en dus de ruggenprik uitgewerkt raakte. Hierdoor heb ik het hele persgedeelte wel zelf gevoeld en kunnen doen en daar ben ik nog steeds enorm blij mee. En het nadeel is nu nog wel dat ik de plek van de ruggenprik nog steeds voel bij stress en/of weersomslagen. Dus ik hoop dat het nu zo natuurlijk mogelijk mag verlopen.
Inderdaad niet in paniek schieten, goed letten op je ademhaling en je vooral niet gek laten maken. Zoek/maak je eigen plekje en je lichaam weet echt wat het moet doen. Ik vond het echt een oer-gevoel/instinct. Wij vrouwen zijn er niet voor niets voor gemaakt!
Daardoor op donderdagochtend doorgestuurd naar het ziekenhuis en daar is mij eigenlijk zeer nadrukkelijk sterk geadviseerd om toch voor een ruggenprik te kiezen. Na een paar uur, toch wel de beslissing genomen om de ruggenprik wel te doen omdat het echt niet wilde vlotten.
Moet zeggen dat die beslissing me is meegevallen. Het zetten heb ik niet gevoeld en het schoot daarna wel enorm op. Mijn geluk was wel dat ze de stekker van het infuus niet in het stopcontact hadden gedaan (Oeps!) en dat daardoor het infuus stopte na een paar uur en dus de ruggenprik uitgewerkt raakte. Hierdoor heb ik het hele persgedeelte wel zelf gevoeld en kunnen doen en daar ben ik nog steeds enorm blij mee. En het nadeel is nu nog wel dat ik de plek van de ruggenprik nog steeds voel bij stress en/of weersomslagen. Dus ik hoop dat het nu zo natuurlijk mogelijk mag verlopen.
Inderdaad niet in paniek schieten, goed letten op je ademhaling en je vooral niet gek laten maken. Zoek/maak je eigen plekje en je lichaam weet echt wat het moet doen. Ik vond het echt een oer-gevoel/instinct. Wij vrouwen zijn er niet voor niets voor gemaakt!
Leuk om te lezen wat iedereens ervaringen zijn met eerdere bevallingen en hoe iedereen hier tegenaan kijkt.
Die angst voor een ruggenprik begrijp ik wel hoor Bliesener, lijkt mij ook heel akelig! (terwijl ik op zich niet bang ben voor prikken/spuiten..)
Ik vind het in ieder geval wel goed dat je tegenwoordig zelf de keus kan maken voor pijnstilling tijdens de bevalling. Elke bevalling is weer anders en het is fijn om te weten dat je kan doen op een manier die bij je past.
Overigens ben ik het niet helemaal eens met de vergelijking met pijnstilling bij de tandarts.. Pijnstilling tijdens de bevalling is niet zonder risico's, met name ook niet voor de kleine.. Dus ik vind ook niet dat je daar nou zó makkelijk over moet praten.. De hele zwangerschap doe je aan risicobeperking voor de kleine, dus het is niet logisch om vervolgens voorbij te lopen aan de mogelijke risico's van pijnstilling..
Natuurlijk goed dat je ervoor kan kiezen, maar vind wel dat je er bewust over na moet denken..
Voor mij is het pas mijn eerste zwangerschap, dus kan natuurlijk niet meepraten over bevallen. Maar ik hoop lekker thuis te kunnen bevallen en dus zonder pijnstilling..
Die angst voor een ruggenprik begrijp ik wel hoor Bliesener, lijkt mij ook heel akelig! (terwijl ik op zich niet bang ben voor prikken/spuiten..)
Ik vind het in ieder geval wel goed dat je tegenwoordig zelf de keus kan maken voor pijnstilling tijdens de bevalling. Elke bevalling is weer anders en het is fijn om te weten dat je kan doen op een manier die bij je past.
Overigens ben ik het niet helemaal eens met de vergelijking met pijnstilling bij de tandarts.. Pijnstilling tijdens de bevalling is niet zonder risico's, met name ook niet voor de kleine.. Dus ik vind ook niet dat je daar nou zó makkelijk over moet praten.. De hele zwangerschap doe je aan risicobeperking voor de kleine, dus het is niet logisch om vervolgens voorbij te lopen aan de mogelijke risico's van pijnstilling..
Natuurlijk goed dat je ervoor kan kiezen, maar vind wel dat je er bewust over na moet denken..
Voor mij is het pas mijn eerste zwangerschap, dus kan natuurlijk niet meepraten over bevallen. Maar ik hoop lekker thuis te kunnen bevallen en dus zonder pijnstilling..
Ik weet het nog niet wat ik ga doen, zelf als je in ziekenhuis wil bevallen moet je nog even aankijken thuis met de vk.
Als alles vlot gaat en soepel verloopt en de pijn is dragelijk, dan wil ik het thuis proberen, evt met steriel water injecties om de scherpe kantjes van de pijn weg te halen.
Gaat het allemaal niet soepel en vordert het niet, dan moet ik alsnog naar ziekenhuis en vraag ik pijnbestrijding. Ik heb ME en Fibromyalgie dus de bevalling en pijn kan een iets zwaardere impact hebben op mij dan bij de 'gemiddelde' vrouw...
We zien wel hoe het verloopt
Als alles vlot gaat en soepel verloopt en de pijn is dragelijk, dan wil ik het thuis proberen, evt met steriel water injecties om de scherpe kantjes van de pijn weg te halen.
Gaat het allemaal niet soepel en vordert het niet, dan moet ik alsnog naar ziekenhuis en vraag ik pijnbestrijding. Ik heb ME en Fibromyalgie dus de bevalling en pijn kan een iets zwaardere impact hebben op mij dan bij de 'gemiddelde' vrouw...
We zien wel hoe het verloopt