Hoi Marloes,
Ik zal proberen (in het kort...) iets te vertellen over de gordonmethode. Een deel van de methode heb ik al besproken in deze topic. Maar de methode behelst meer.
Een belangrijke gedachte is dat het kind geaccepteerd wordt zoals het is. Ouders verbinden vaak allerlei conclusies aan het gedrag van een kind terwijl dit misschien helemaal niet de gedachte van het kind is. Een duidelijk voorbeeld. Je kind zit lief te spelen met bv. een bal.... de ouder breekt in op het spel omdat hij vindt dat het kind anders met die bal moet spelen. Doe ik zelf ook vaak: "Kijk Skip, als je dit doet met de bal dan rolt de bal....lees: mama vindt het leuker voor jou als je rolt met de bal. Maar wie zegt dat je kind dit leuker vindt? Ik accepteer hem dus niet op dat moment.Dit is volgens de gordonmethode niet de manier. Dit kun je dus in heel veel andere situaties ook toepassen.
Een ander belangrijk onderdeel van de gordonmethode is ook dat je vanuit jezelf praat, ik-boodschappen. Dit geldt misschien wel wat meer voor oudere kinderen. Dat je niet het gedrag van kinderen veroordeeld maar dat je het kind vertelt wat het gedrag met JOU doet. Dit om te voorkomen dat je de hele dag bezig bent met: Hou op, Stop daarmee, Wat ben je toch vervelend enz. In het boek komen hierover wel wat nuances aan bod.... in acute situaties (bv. je kind rent de straat op) heb je natuurlijk niks aan ik-boodschappen....
Ik vind het een interessant boek (Luisteren naar kinderen van Thomas Gordon) waaruit ik de voor mij bruikbare tips haal. Het is natuurlijk niet zaligmakend. Ik werk overigens zelf niet op een kdv, maar misschien kan iemand nog wel meer concrete voorbeelden van deze methode geven.
Groetjes, Noor mv Skip
