nekplooimeting

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,
23 maart zijn wij voor de eerste echo (op 6w+6dg) naar de gyn. geweest.   Geweldig natuurlijk, om voor het eerst een vruchtje te zien zitten en het hartje te zien en te horen. 'K zat helemaal op die roze wolk...totdat de gyn. aangaf dat we voor de volgende afspraak er alvast over na mochten gaan denken of we een nekplooimeting willen laten doen om evt. afwijkingen te constateren.     Dit gaf op dat moment zo 'n domper op het moment!!   Toen we even later weer naar buiten liepen was het dat waar we over praatten, en niet het geweldigs dat in m 'n buik gebeurd. Hier baal ik tot nu toe nogsteeds zo van!!

We zijn er ook nogsteeds niet echt uit wat we willen.   24 april is de volgende echo.
Zijn er meiden die hierover al wel (eens) een beslissing hebben  genomen??
Ik zelf denk erover om het niet te doen...ook als er  iets gevonden zou worden zouden we het houden, en waarom de rest van de zwangerschap al met zo 'n donkere wolk boven je hoofd lopen?? M 'n man is het  aan de ene kant wel met me eens, maar aan de andere kant zegt hij; als je het nu al weet, dan kun je je er tenminste op voorbereiden..weet je niks en zie  je het pas bij de geboorte, dan komt de klap op dat moment....tja, daar heeft hij natuurlijk ook wel een beetje geleijk in..pfffff

wat zouden jullie doen??
Groet, Moon  
 
ik heb 28 april de combi test, dus ook de nekplooimeting. ik vond t sowieso leuk om weer even de kleine te zien, maar wil ook weten als er iets mis is. wij zijn er namelijk niet zeker van dat we t kindje houden. geheel afhankelijk van wat er mis is natuurlijk.
ik zou t gewoon doen, want je kan je er dan idd op voorbereiden,
gr Debbie
 
Hoi Moon!

Wij hebben de 27e een combi-test (oa nekplooi). Ook omdat we al wat ouder zijn. Bij de eerste heb ik er geen moment aan gedacht om dat te doen, nu dat we een gezond kind hebben willen we t van de 2e wel weten. Niet dat we al echt weten wat we zouden doen als t niet goed is, maar dat we op die manier wel de kans krijgen er goed over na te denken welk effect t op je leven zou hebben (niet dat je je daar ook maar enige voorstelling van kunt maken, maar toch..) welke aanpassingen dat van ons en onze dochter  zou vergen in ons dagelijks leven en vooral: kunnen we dit kind een levenswaardig bestaan bieden?  
De kans is erg klein en daarom laten we aankomende test ook niet als een donkere wolk boven onze zwangerschap hangen. Maar toch, en ik denk dat dat ook is wat je vriend bedoelt: een eerlijke kans willen krijgen er over na te KUNNEN denken mits dat nodig blijkt te zijn.

Veel sterkte met je keuze!
 
Ha Moon,

Ik denk er toch iets anders over. Ik ben 33 en heb een dochter van bijna 2,5 en een dochter van net 1 jaar. Verder ben ik ook net zwanger. Ik heb bij geen van beide dochters een dergelijke test laten uitvoeren. Dit omdat wij de zwangerschap niet wilden afbreken. Dan geeft zo'n test onrust voor jezelf. Ik ben ervan overtuigd dat onrust die je met je meedraagt overdraagt op je kind.
Bovendien heeft een nekplooimeting een redelijk grote foutmarge - zowel in positieve als in negatieve zin. Wat als het niet goed is? Dan een punctie? Er bestaat dan een redelijke kans dat je een mk krijgt door die punctie. Dat kan ook een heel gezond kindje zijn. Ook dan heb je overigens nog niet 100% duidelijkheid. De klap lijkt mij dan bij geboorte alleen maar groter!

Verder heb je geen garanties met een zwangerschap. Misschien dat je redelijk goed uitsluiting kan krijgen over Down, maar er zijn zoveel andere dingen die je niet weet.

Zo kan je kind uiteindelijk een ernstige vorm van autisme hebben. Daar kun je het wel eens veel drukker mee krijgen dan een kind met Down (waarvan ook nog allerlei gradaties bestaan). Overigens wil ik niemand met autisme of een ouder van een kind met autisme hier te kort doen. Ik ga ervan uit dat je van je kind houdt, ongeacht wat zijn of haar extra's zijn.

Misschien heb ik makkelijk praten omdat ik twee gezonde kinderen heb. Toch willen wij bij de derde ook niet laten testen. Als het dan later toch Down blijkt te hebben, hoop ik dat ik geen spijt heb, omdat ik deze keuze goed heb overdacht en dat mijn man en ik daar samen in staan.

Als het je man alleen maar gaat om te willen weten en jullie het toch willen houden, raad ik het je af, maar dat is maar een advies. Kom er samen uit en volg jullie hart.

Sterkte met de beslissing en vooral een leuke echo op de 24e gewenst.

Groet,
Tamar
 
even buurten!

... ernstige vorm van autisme is erfelijk. Kijk in je familie of daar zoiets in voorkomt ( rare oom ofzo) en je hebt een verhoogd risico. Maar ik snap wat je bedoelt.

Zelf heb ik hem ondanks mijn jonge leeftijd (24 jaar) laten uitvoeren,omdat ik de keuze wil hebben wanneer het wel fout zit. We  leven niet meer in de middeleeuwen!  

Vond het zelf erg prettig om het kindje te zien, en dat er nog een keer naar de ruggengraat werd gekeken ( er komt een open ruggetje+ waterhoofd voor in onze familie). Bij mij was de uitslag 1 op 14.000, en zag de echo er normaal uit.

Wil je niet de keuze willen maken wanneer het wel fout zit, en levert het je teveel stress op? Doe het dan niet.
 
Hoi!

We leven niet meer in de middeleeuwen nee, maar persoonlijk vind ik al die keuzes die we tegenwoordig hebben best lastig..

Bij mijn vorige zwangerschappen wás de mogelijkheid voor de combitest er nog niet en heb ik er ook geen moment over nagedacht..
Ik heb altijd hard geroepen dat ik een kindje niet zou laten weghalen als het iets mankeert. Deze keuze is natuurlijk heel persoonlijk, maar ik weet niet of ik met mezelf zou kunnen leven als ik voor een ander beslis dat hij/zij niet mag leven..

Nu werd mij wel gevraagd of ik de test zou willen doen. En hoewel ik dus altijd stellig was, ben ik toch al anderhalve week aan het twijfelen..
Aan de ene kant ben ik bang dat ik minder van mijn zwangerschap zal genieten als de uitslag negatief is, aan de andere kant word ik van dit getwijfel heel erg onrustig en is het misschien ook wel fijn zekerheid te hebben.
Maar  hoe groot is die zekerheid? Ik hoor en lees toch regelmatig dat de uitslag niet klopt met de werkelijkheid..

Toch denk ik dat ik de test dit keer wel ga doen, want ik word gek van mijn getwijfel en de test kan maar een paar weken gedaan worden, ik ben bang dat ik spijt krijg als ik het niet doe.. Dat ik misschien maanden ongerust ben  en me afvraag of alles wel goed is.. en nu heb ik de  kans om bepaalde afwijkingen al  te zien of juist uit te sluiten..
Als de uitslag positief is (ik bedoel 'gunstig'..) dan ben ik misschien (voorlopig) gerustgesteld.
Mocht er toch een afwijking worden geconstateerd, tja.. wat dan? Dat zien we dan wel.. Je kunt je nu wel voornemen een bepaald besluit te nemen, maar wellicht is het weer heel anders als je daadwerkelijk in de situatie beland..
Welke keuze je ook maakt: De juiste keus, is jullie keus. De keus waar je beiden achter staat. Succes!
 
Hoi allemaal,

Bij mijn eerste had ik de beslissing ook niet, maar bij mijn tweede mocht ik de beslissing wel nemen. Ik heb toen inderdaad voor niet gekozen en ook dit keer kies ik voor niet. De reden voor mij is idd dat je een schattingswaarde heb, 1 op de 14000, 1 op de 300, dan weet je het eigenlijk nog niet. Ik   ben ook het type dat de hele zwangerschap zou dubben of het misschien een kindje met het syndroom van down zou zijn.....Kijk nu weet ik niets en krijg ik misschien wel zo'n kindje en ja dan ben ik niet voorbereid, maar ik ben van mening dat ik er dan toch meer van genoten heb van mijn zwangerschap door mij geen zorgen te maken.
Met alle respect hoor!

Groetjes Hanneke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan