<p><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Hi lieve allemaal,</span></p><p><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Ik heb gister een miskraam gehad, na een zwangerschap van (volgens de vk) 6w5d.</span></p><p><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Woensdag zijn we voor een echo naar de verloskundige geweest en zagen we een hartje kloppen. Alles zag er goed uit.</span></p><p>De dag na de echo vond ik een roze veeg na het plassen. Vk gebeld en zij gaf aan dat dit waarschijnlijk mee viel omdat ik een goeie echo had gehad de dag ervoor.</p><p>Gisteren zette het door en kwam er een hele lading uit. Ik weet voor 99% zeker dat het over is en de vk zei hetzelfde adhv m'n verhaal. We kunnen nu nog niks checken dus zal de rest van de bloeding af moeten wachten.</p><p>Nu zit ik met het volgende. Ik voel me verdrietig maar kalm en ben er over het algemeen heel nuchter onder. Het zat niet goed en m'n lijf heeft dat herkent. </p><p>M'n vriend is een wrak (nog een zorg, hij heeft een geschiedenis met depressies). Ik ben behoorlijk in de war, hoor ik me niet rotter te voelen? Stop ik mijn emoties weg? </p><p>Ik wil er graag over praten maar de vriendinnetjes die het weten zijn of zwanger (en ik dus jaloers) of helemaal niet met kinderen bezig. </p><p>Ik ben dus op zoek naar vrouwen die in het zelfde schuitje zitten en er met anderen over willen praten.</p><p>Sorry voor de lange post.</p><p> </p>
Net een miskraam gehad - in de war
- Onderwerp starter Stiekemmeelezen
- Startdatum
Hi!
Super naar om dit mee te maken en helaas spreek ik uit ervaring. Wij hebben nu meerdere miskramen achter de rug. Het is niet raar om je kalm te voelen, iedereen verwerkt het immers op haar eigen manier. Kan ook een soort beschermingsmechanisme zijn!
Gun jezelf de tijd, niks is raar en niks moet!
Kus,
Super naar om dit mee te maken en helaas spreek ik uit ervaring. Wij hebben nu meerdere miskramen achter de rug. Het is niet raar om je kalm te voelen, iedereen verwerkt het immers op haar eigen manier. Kan ook een soort beschermingsmechanisme zijn!
Gun jezelf de tijd, niks is raar en niks moet!
Kus,
Allereerst veel sterkte met jullie miskraam, extra zuur zo net na een goede echo. Ik zou jullie reactie op deze verdrietige gebeurtenis niet met elkaar vergelijken. Ieder verwerkt dit op een andere manier, waarbij er geen manier goed of fout is. Gezien het verleden van jouw man hoop ik dat jullie er goed over kunnen praten samen om een eventuele depressie te voorkomen.
Ik heb wel vroege miskramen gehad maar ben nooit zover gekomen tot een goede echo. Ik kan over deze specifieke situatie dus niet goed meepraten. Ik was erg blij met de mensen om me heen en heb het goed van me af kunnen praten. Hopelijk mogen we beide in de toekomst een gezond kindje verwelkomen
Ik heb wel vroege miskramen gehad maar ben nooit zover gekomen tot een goede echo. Ik kan over deze specifieke situatie dus niet goed meepraten. Ik was erg blij met de mensen om me heen en heb het goed van me af kunnen praten. Hopelijk mogen we beide in de toekomst een gezond kindje verwelkomen
Jeetje wat lastig. Waarom kan de vk niet checken? Ze kunnen toch opnieuw een echo maken? Toen ik mijn mk had en begon te bloeden kon ik een half uur later terecht. In ieder geval heel veel sterkte
Dank allemaal, het is "fijn" om te weten dat ik niet alleen ben.
Euqinomod, Ik kan nu wel een echo laten doen maar omdat we er vrij zeker van zijn dat het over is, voelt het een beetje vervelend om het nu te checken en dan nog een keer terug te moeten om te zien of alles ook echt weg is. Echo's moeten over het algemeen iets leuks zijn en wil de ervaring in de toekomst geen nare bijsmaak geven door meer dan nodig terug te gaan.
Nog wel een vraagje voor jullie. Omdat het zo pril was, heb ik het niet op m'n werk verteld (op m'n lievelingscollega na). Ik twijfel nu of ik het m'n baas moet vertellen, of dat ik het bij een vage ziekmelding laat en gewoon aankijk hoe ik me voel als ik (ik denk donderdag, ben woe vrij) weer aan het werk ga.
Euqinomod, Ik kan nu wel een echo laten doen maar omdat we er vrij zeker van zijn dat het over is, voelt het een beetje vervelend om het nu te checken en dan nog een keer terug te moeten om te zien of alles ook echt weg is. Echo's moeten over het algemeen iets leuks zijn en wil de ervaring in de toekomst geen nare bijsmaak geven door meer dan nodig terug te gaan.
Nog wel een vraagje voor jullie. Omdat het zo pril was, heb ik het niet op m'n werk verteld (op m'n lievelingscollega na). Ik twijfel nu of ik het m'n baas moet vertellen, of dat ik het bij een vage ziekmelding laat en gewoon aankijk hoe ik me voel als ik (ik denk donderdag, ben woe vrij) weer aan het werk ga.
Wat verdrietig dat het, na een goede echo, een miskraam is geworden.
Ik herken heel erg je woorden over nuchter zijn. Ik had ook een vroege miskraam met 6 weken. Ik wist niet dat ik toen zwanger was, maar ik wist wel dat een miskraam gaande was. Iedereen verwerkt het anders, want een vriendin van mij had kort erna ook een miskraam met 8 weken en vond het heel zwaar. Zij luchtte haar hard, terwijl ik niet eens had gezegd dat ik zwanger was of dat wij bezig waren om zwanger te worden en dat vond ik prima.
Nu wil ik je niet bang maken, maar wel mijn ervaring delen. De klap kwam pas later bij mij aan (geen hele grote klap) toen we niet zwanger raakte en mijn vriendinnen wel. Gelukkig lukte t wel, maar het kan zijn dat de klap later komt. Ik was eerst ook nuchter erover omdat ik anderen niet bezorgd wilde laten worden en idd het gewoon niet goed was, wat je lichaam weet. Ik hoop dat alles goed komt en veel sterkte
Ik herken heel erg je woorden over nuchter zijn. Ik had ook een vroege miskraam met 6 weken. Ik wist niet dat ik toen zwanger was, maar ik wist wel dat een miskraam gaande was. Iedereen verwerkt het anders, want een vriendin van mij had kort erna ook een miskraam met 8 weken en vond het heel zwaar. Zij luchtte haar hard, terwijl ik niet eens had gezegd dat ik zwanger was of dat wij bezig waren om zwanger te worden en dat vond ik prima.
Nu wil ik je niet bang maken, maar wel mijn ervaring delen. De klap kwam pas later bij mij aan (geen hele grote klap) toen we niet zwanger raakte en mijn vriendinnen wel. Gelukkig lukte t wel, maar het kan zijn dat de klap later komt. Ik was eerst ook nuchter erover omdat ik anderen niet bezorgd wilde laten worden en idd het gewoon niet goed was, wat je lichaam weet. Ik hoop dat alles goed komt en veel sterkte
Dankjewel Hanaaa, wat vervelend om te horen dat jij het ook hebt meegemaakt. Ik verwacht ook een soort van "terugval". Ben al een paar maanden bezig met een soort therapie (voor andere dingen, heeft in principe niets met zwangerschap te maken, wel met een zo goed mogelijke moeder willen worden). Hoop m'n therapeute morgen te kunnen spreken. Hoop ook dat zij me advies kan geven mbt tot werk en verwerking.
Het was gewoon zo pril allemaal en heb mezelf nooit echt de ruimte gegeven om er volop van te genieten omdat ik me er zo bewust van was dat 't zo vroeg vaak fout gaat. Nu vraag ik me af of ik me onbewust al aan het indekken was voor iets wat nooit had mogen zijn. Van de andere kant ben ik gewoon een nuchter type en stap ik meestal vrij makkelijk over dingen heen. Denk dat dat komt omdat ik altijd alle mogelijke scenario's al een keer in m'n hoofd voorbij heb zien komen, ik denk te veel na ?
Het was gewoon zo pril allemaal en heb mezelf nooit echt de ruimte gegeven om er volop van te genieten omdat ik me er zo bewust van was dat 't zo vroeg vaak fout gaat. Nu vraag ik me af of ik me onbewust al aan het indekken was voor iets wat nooit had mogen zijn. Van de andere kant ben ik gewoon een nuchter type en stap ik meestal vrij makkelijk over dingen heen. Denk dat dat komt omdat ik altijd alle mogelijke scenario's al een keer in m'n hoofd voorbij heb zien komen, ik denk te veel na ?
Heel herkenbaar, ik denk ook altijd te veel na.
Ik hoop dat je geen, of anders zo min mogelijk, last hebt van de 'terugval'. En het is goed om er inderdaad over te hebben met je therapeut. Je moet zelf kijken wat je fijn vind. Vertellen op je werk (erover praten kan ook helpen om te verwerken) of toch voor jezelf houden (dat doe ik vaak).
Heel veel sterkte!
Ik hoop dat je geen, of anders zo min mogelijk, last hebt van de 'terugval'. En het is goed om er inderdaad over te hebben met je therapeut. Je moet zelf kijken wat je fijn vind. Vertellen op je werk (erover praten kan ook helpen om te verwerken) of toch voor jezelf houden (dat doe ik vaak).
Heel veel sterkte!