Net na de bevalling: wanneer bel je wie?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Een ander ding waar ik me ook helemaal druk over kan maken is, wanneer bel je wie?

Mijn directe familie, althans 2 personen daarvan, stellen nogal hoge eisen. Het liefst willen ze dat ik bel zodra het begint, zodat zij in het ziekenhuis kunnen wachten... Nou dit wil ik dus absoluut niet, als ik OOK NOG aan die dingen moet gaan denken terwijl ik aan het bevallen ben...

Hoe gaan jullie dat doen, of hoe heb je het gedaan?

Mijn ouders zijn gescheiden. Beiden in staat om er een punt van te maken wie er als eerste gebeld is door mij. Daarnaast een broer en zus, die ik als eerste wil bellen, maar waarvan mijn zus ook in staat is zich achtergesteld te voelen als ik mijn broer eerst bel.

Daarna zie ik voor me dat ze er alle 5 zijn ( vader, moeder, broer, schoonzus en zus )...en dan? Verwachten ze dan dat ik de kleine in 1 van de armen leg? En zo ja, bij wie als eerste?? Pfff....ik weet het echt niet!!

Daarbij roken ze allemaal. Die peuk wordt net uitgedrukt voor ze hier naar binnenkomen....en dan moet ik mijn kindje van net een paar uur oud aan 1 van hen geven?
 
Lieve notemo,
Ik begrijp dat je met al die vragen zit maar het allerbelangrijkste is WAT JIJ WIL!!!!!
Je weet ook nog helemaal niet hoe je je voelt als de bevalling begint of als je bezig bent. Tuurlijk is het voor je familie ook heel spannend dat er een baby geboren wordt maar het is jullie kind en jullie beslissen of je iemand belt en wanneer. Als je familie het daar niet mee eens is hebben ze pech. Dat klinkt heel onaardig maar het is wel zo.
Doe wat je hart je ingeeft en luister alleen naar je eigen gevoelens en naar die van je partner.
Succes!
 
Ik begrijp het dilemma, maar ik ben het met mijn voorganger eens: jij bepaald de regels. Natuurlijk moet je na de bevalling ook met ze door een deur kunnen, dus misschien kun je van te voren in overleg met je familie?

Bij mij gelukkig geen familieproblemen en wij hebben de ouders eerst gebeld (weet niet meer wie, was direct achter elkaar. Bovendien heeft mijn man gebeld) en daarna mijn zus en schoonzus (ook in willekeurige volgorde).

Als je ze direct achter elkaar belt, wat maakt die ene minuut dan uit?

Groetjes, Marisa

 
hallo Notemo,

Er is maar 1 juiste weg, en dat is die die jíj wilt!

Mijn ouders zijn ook gescheiden en ja roken ook. Mijn man heeft gebeld na de bevalling. weet dus niet hij eerst heeft gebeld. Misschien een tip voor jou??
(ben ingeleid op maandag begonnen, en bevallen op dinsdag middag dus iedereen wist wel dat mijn dochter er aan stond te komen.) En ik ben lekker gebleven in het ziekenhuis. Konden alle 6 de opa's en oma''s direct langskomen voor een uurtje bij het bezoekuur.

Ik heb tijdens de periode dat de kraamhulp er was bewust voor gekozen om het rustig aan te doen met het bezoek.Dat vonden ze misschien wel niet leuk, maar wij willen eerst lekker wennen aan het met zijn drieen zijn.
 Ze zijn pas de 3de dag even een uurtje langs geweest, en heb ze ook nog stel voor stel uitgenodigd. Dat was en niet te druk voor mij en ook niet voor mijn dochter.

En ook hier wordt niet gerookt waar de kleine bij is. Zelfs ik sta mijn sigaretje buiten te roken. En zij roken ook niet in hun eigen huis als wij daar zijn. Als ze dat wel zouden doen, dan pak ik zo alles weer in en ga naar huis.

Ik hoop voor jou dat je je eigen weg vindt en volgt, ongeacht wat een ander daar mee heeft. Het is jou bevalling en jou kind, en als jij vindt dat het goed is op een manier dan is dat ook zo.

sterkte en wijsheid
Maple
 
Ja leuk van die familie die het grote nieuws als eerste wil horen!! En helemaal zelfs in het ziekenhuis willen wachten op de komst van jullie kleintje... Nou laat ze maar lekker praten, want het gebeurt gewoon zoals jij (en je man) het wilt (willen).

Ook mijn schoonmoeder wil het liefste het nieuws als eerste horen. En ook het liefst op het moment dat ik nog midden in de bevalling bezig ben. Nou... ik weet wel dat die telefoontjes het laatste is waar ik aan ga denken!! Eerst maar die bevalling door, lekker even genieten met z'n drietjes... en dan zal het wel gaan van Oh ja... zullen we de familie ook maar eens bellen?

En in de armen leggen als die kleine net op de wereld gezet is... echt niet... de kleine zal op in mijn armen liggen (of lekker in z'n wiegje..) en daar blijft ie ook. Die gaat echt niet meteen van de ene naar de ander geslingerd worden. Dan heb je meteen een overstuur kindje...

Nee, ik ga daar geen probleem van maken. En zij zullen maar moeten ervaren dat ik het op deze manier wil... ik ga en wil me daar niet eens druk om maken!!! Je moet van die momenten kunnen genieten, en niet stressen....

Liefs Rixt
 
Wat mij betreft mogen die hormonen dan nu uit mijn armen en benen vertrekken en ervoor zorgen dat ik eens mijn mannetje ga staan... en mij niet laat leiden door dit
soort vraagstukken. Word er gek van!

 
Maak je niet druk! Ben je anders ook zo onzeker? Of ligt het nu echt aan de hormonen? Ik bedoel hier ook je andere topic mee. Niet vervelend bedoeld hoor, maar alleen ter opbeuring. Het is jouw lijf, jullie baby, en jullie beslissing.
Als jullie gewoon jullie gang gaan en doen zoals jullie het willen heeft een ander daar niks mee te maken!
Tuurlijk bel je je familie! Maar of dat nou 2 uur later is, wat hebben hun daar mee te maken? Probeer het van je af te zetten, en geniet lekker van je zwangerschap! Alles komt vanzelf en op zijn tijd, en laat mensen lekker kletsen!
Heel veel liefs!
 
Heerlijk die familie`s!!!
Mijn schoonouders willen inderdaad ook het liefst overal als eerste van op de hoogte zijn. Maar dan hebben ze pech. We doen het een beetje om en om.
We hebben mijn ouders eerst verteld dat ik zwanger was en mijn schoonouders hebben we als eerste verteld dat het een meisje was.

Mijn familie woont erg ver weg. toen ik bezig was heeft mijn vriend hun gebeld (zonder dat ik het wist) zodat hun bij ons thuis konden wachten op het telefoontje.
Ik heb hun ook als eerst gebeld, mn ouders, opa en oma en mijn dochter zaten bij ons thuis in spanning te wachten. Ik wilde het eerst aan mijn dochter vertellen dat had ik ook zo afgesproken.
Daarna heeft mijn vriend zijn ouders gebeld.
Ze zijn allemaal gekomen, was echt super druk. Een volgende keer zou ik het niet meer zo doen.
Ik heb ook een postnatale depressie gehad (meteen na de bevalling) dus het deed me helemaal niks, kind ging van ene arm naar de andere, maar kon me niks schelen.
Nu ik voor de 3de keer zwanger ben wil ik het heel anders, ik wil echt even alleen zijn met mijn vriend en de baby.

Wat mijn voorgangers al zeggen, het is jou/jullie beslissing!! Jij bepaalt wat er gebeurd, neem echt de tijd om eerst samen jullie kleintje te bewonderen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan