[quote quote=10450146]Hai!
Ik heb anderhalf haar geleden een burnout gehad, en daardoor 1.5 jaar uit de running geweest. Ik herken je gevoel helemaal, ik kon niet meer met mijn werkgever. Toen ik uit de burnout herstelde, kwam onze kinderwens des te sterker naar voren. We zijn er gewoon voor gegaan.
Ik raakte in januari zwanger, terwijl ik vanaf december volop aan het solliciteren ben gegaan. Uiteindelijk was ik in een aantal sollicitatieprocedures betrokken toen we erachter kwamen, en vond ik het heel erg spannend! Hoewel ik nog maar 5 weken zwanger was toen ik een tweede sollicitatiegesprek had voor een functie die ik ontzettend graag wilde hebben, ben ik er eerlijk over geweest.
Ze hebben me alsnog aangenomen, en dat voelde echt geweldig. Ik ben half maart gestart, dus ik was de 12 weken net voorbij toen ik begon. Omdat ze wisten waar ze aan begonnen toen ze me aannamen, kunnen we nu heel open en rustig bekijken hoe we dit jaar indelen, wat er wel en niet kan i.vm. mijn verlof.
Ik denk dat je het moet treffen wat betreft een nieuwe werkgever. Ik heb het toen verteld omdat ik er open over wilde zijn, en simpelweg ook gewoon had begrepen als ze er niet voor hadden gekozen. Zo nuchter wilde ik blijven. En ook, als ik werkelijk de meest geschikte kandidaat ben, kiezen ze me alsnog. En zo niet, heeft de organisatie niet de waarden die ik zou willen in een werkgever.
Ik zou niet mijn baan opzeggen. Je denkt nu dat dst je rust gaat geven, maar ik denk dat dat je heel snel een hele nieuwe soort druk oplevert waar je niet op zit te wachten. Meld je des noods ziek inderdaad.
En ga gewoon solliciteren meid! Je hebt niet zoveel te verliezen, slechter dan dit wordt het niet. Dus als je niet wordt aangenomen is er niks veranderd, en zo wel: hoe tof zou dat zijn!
En mocht dat niet lukken, zit je tijd dan uit. En nogmaals lukt het niet, meld je ziek. Ik ging aftellen tot mijn verlof (indien het niet zou lukken)
Vervelende situatie hoor, ik hoop dat het je lukt wat rust te vinden!
[/quote]Bedankt voor het delen! ? Echt heel fijn om te horen dit, en wat je zegt over de “rust” daar zit wel wat in. Financiële stress is dan weer een nieuwe factor natuurlijk.
Ik heb anderhalf haar geleden een burnout gehad, en daardoor 1.5 jaar uit de running geweest. Ik herken je gevoel helemaal, ik kon niet meer met mijn werkgever. Toen ik uit de burnout herstelde, kwam onze kinderwens des te sterker naar voren. We zijn er gewoon voor gegaan.
Ik raakte in januari zwanger, terwijl ik vanaf december volop aan het solliciteren ben gegaan. Uiteindelijk was ik in een aantal sollicitatieprocedures betrokken toen we erachter kwamen, en vond ik het heel erg spannend! Hoewel ik nog maar 5 weken zwanger was toen ik een tweede sollicitatiegesprek had voor een functie die ik ontzettend graag wilde hebben, ben ik er eerlijk over geweest.
Ze hebben me alsnog aangenomen, en dat voelde echt geweldig. Ik ben half maart gestart, dus ik was de 12 weken net voorbij toen ik begon. Omdat ze wisten waar ze aan begonnen toen ze me aannamen, kunnen we nu heel open en rustig bekijken hoe we dit jaar indelen, wat er wel en niet kan i.vm. mijn verlof.
Ik denk dat je het moet treffen wat betreft een nieuwe werkgever. Ik heb het toen verteld omdat ik er open over wilde zijn, en simpelweg ook gewoon had begrepen als ze er niet voor hadden gekozen. Zo nuchter wilde ik blijven. En ook, als ik werkelijk de meest geschikte kandidaat ben, kiezen ze me alsnog. En zo niet, heeft de organisatie niet de waarden die ik zou willen in een werkgever.
Ik zou niet mijn baan opzeggen. Je denkt nu dat dst je rust gaat geven, maar ik denk dat dat je heel snel een hele nieuwe soort druk oplevert waar je niet op zit te wachten. Meld je des noods ziek inderdaad.
En ga gewoon solliciteren meid! Je hebt niet zoveel te verliezen, slechter dan dit wordt het niet. Dus als je niet wordt aangenomen is er niks veranderd, en zo wel: hoe tof zou dat zijn!
En mocht dat niet lukken, zit je tijd dan uit. En nogmaals lukt het niet, meld je ziek. Ik ging aftellen tot mijn verlof (indien het niet zou lukken)
Vervelende situatie hoor, ik hoop dat het je lukt wat rust te vinden!
[/quote]Bedankt voor het delen! ? Echt heel fijn om te horen dit, en wat je zegt over de “rust” daar zit wel wat in. Financiële stress is dan weer een nieuwe factor natuurlijk.
