Oeps, als ik al jullie reacties zo eens lees ben ik geloof ik de enige die het meest met deze schoonmoeder te stellen zou hebben.
Ik kwam bij mijn eerste zwangerschap 9 jaar geleden 35 kilo aan en woog toen op het laatst 115 kilo.
Mijn tweede zwangerschap ging ik in met 90 kilo en kwam maar 20 kilo aan dus zat ik weer op 110.
Mijn zoontje is nu 3 maanden en ik weeg er nog 105 dus ben nog maar 5 kg kwijt.
Ze zeggen dat als je borstvoeding geeft je kindje jou opeet en dat je vanzelf afvalt.
Ik kolf per dag 1300 cc af ( dus dat is bijna voor) maar ik eet ook nog behoorlijk dus ik val geen gram af.
Ik ben nu weer voorzichtig 's avonds aan het lopen om toch wat af te vallen, maar aangezien mijn bekken niet echt jofel is moet ik dat ook rustig aandoen.
Minder eten is voor mij op dit moment nog niet echt een optie. Ik heb echt het gevoel dat ik het nodig heb om een beetje mens te blijven.
Weet je wat het beste van dit verhaal is. Ik heb er zelf geen problemen mee. Ik hoef niet bang te zijn dat ik te dik wordt want dat ben ik al jaren.
Mijn zus was altijd nog zwaarder dan mij en samen hebben we al heel wat afgelijnd.
Zij heeft begin dit jaar een maagband laten zetten omdat ze toch eindelijk weleens defenitief af wilde vallen.
die maagband zat er zo in maar toen begon de ellende. Ze kreeg vreselijke pijnen. bleken gal aanvallen te zijn. galblaas verwijdert.
Nu had ze weer heel veel buikpijn. artsen dachten aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. dat bleek niet zo te zijn, ze is wel nu 4 maanden zwanger, maar het slangetje bleek los geschoten te zijn. dit is afgelopen dinsdag weer vastgezet.
Ze heeft nu dus al dit jaar 3 operaties en dus 3 keer volledige narcose gehad.
En natuurlijk waar ze eigenlijk niet meer op gerekend had dat ze zwanger is.
daar zijn we allemaal erg blij mee. alleen komen ze bij mijn zus wel met de keizersnee dus dat wordt in december operatie nummer 4 dit jaar.
Ik hoop dat het allemaal goed gaat komen, maar jullie willen niet weten hoe ze er uit ziet. Ik vind ze erg bleek en aangezien ze nu 24 kilo is afgevallen veel te mager op plaatsen waar het niet moet zijn.
Nou, dat was een lang verhaal maar ik wil er alleen maar mee zeggen dat ik heb besloten het leven en de dingen te nemen zoals ze zijn en daarmee heb ik ook mezelf geaccepteerd met mijn overgewicht. en natuurlijk had ik ook de hoop dat ik met hetzelfde gewicht mijn zwangerschap uit zou komen dan dat ik erin gegaan was of zelfs met minder maar voor mij zat dat er niet in.
Ik heb wel een vreselijk mooi, lief en super gewenst mannetje in de wieg liggen en daar heb ik die extra kilo's graag voor over gehad.
zo ik heb mijn hart gelucht hihihi
groetjes irene
