Ik zou zeggen, luister altijd naar wat JIJ wilt. Van de NIPT tot aan wie je op kraambezoek laat komen. De keuzes eb meningen van jou en je partner zijn belangrijker dan wat iedereen anders ook vindt, van je wilt of gelooft. Maar ik kam het niet laten om mijn mening te delen. Mischien hebt je er wat aan. En zo niet. Dan laat je 'm Lekker links liggen ??
Als begeleider gehadicaptenzorg voor de zwangerschap al met mijn parrner besloten dit te doen en bij een uitkomst van een van de bevindingen afscheid te gaan nemen van het kindje.
Ik hou van mijn werk maar werk ook wat een lijdensweg zo iemand meemaakt. Ik zou dat niet kunnen, zeker omdat ik mijn collega's soms al niet vertrouw met het welzijn van mijn clienten dus laat staan met mijn eigen kind. Een instelling zit er vaak wel in op een gegeven moment. En dan heb ik het nog niet over de seksuele misbruik, geweld door begeleiders en andere verschrikkelijke dingen die in onze gehandicaptenzorg nog zo veel voorkomen, maar waar niet over gepraat wordt.
Down is maar een klein deel "johnnydowner" en een veel groter getal agresief en altijd baby.
Neemt natuurlijk niet het risico weg dat ik over 18 weken kans heb op problemen tijdens de bevalling. En natuurlijk boesemt mij dat zorgen in. Maar niet omdat ik het dan niet wil. Maar omdat ik bang ben voor zijn/haar levensplezier en kwaliteit.
Nu heb ik makkelijk praten achteraf. Mijn kindje ziet er gezond uit. En wil je daarmee ook een hart onder de riem steken. De kans dat het goed gaat blijft groter dan dat het fout gaat. En dat elke dag een beetje meer.
Liefs!