Hoi Isa,
Daar ben ik weer (ik reageerde net ook al op een stukje van je). Ik vond het geweldig om een jonge moeder te zijn. Ik kreeg de oudste op mijn 22e en de jongste op mijn (net) 25e. Ik vond het zelf geweldig en mijn (inmiddels ex-)man ook. Onze ouders reageerden toen ook positief. Maar in de omgeving heel wisselende reacties, varierend van " wat leuk, ik vind het echt bij jullie passen" tot (echt waar!) "was het wel gepland?". Nou ja zeg!! Wij hebben er in elk geval van genoten. Bij jullie scheelt het dat je vriend al wat ouder is denk ik. En wat dan nog, jullie voelen zelf het beste aan wanneer je eraan toe bent. Lekker genieten hoor.
Ik ben in april getrouwd met mijn grote liefde. Samen krijgen we nu een kindje (1 september uitgerekend) We zijn er ontzettend blij mee, het voelt voor mij ook heel speciaal nu (ben inmiddels 32 jaar). Ik kan wel zeggen dat ik de vorige zwangerschappen een stuk minder zwaar vond dan deze (of dat aan de leeftijd ligt??). Mijn meiden zijn bijna 8 en 10 jaar en ze vinden het ook geweldig. De buitenwereld reageert nu ook weer heel verschillend, van "wat leuk voor jullie" (voor mijn man is het zijn eerste) tot "waar begin je aan nu de meiden al zo groot zijn". Zo zie je maar weer, het is niet gauw goed!!!!
Nogmaals, het gaat erom waar je jezelf goed bij voelt, wat een ander ook zegt.
Ik hoop voor je dat je leuke reacties krijgt. Ga je het al snel vertellen?
Groetjes, Hille
