ONGELOOF !!!!

zo af en toe zet ik de babyfoon wel uit hoor!
Als je na 2 uur krijsen helemaal totalloss in de kamer zit met nog een "lieve"baby en een peuterpuber met veel geduld......
Maar inderdaad, de lampjes blijven branden. En om de 5 minuten ga ik echt even luisteren. En ren ook naar boven als lampjes uitgaan hahahaa. Gelukkig vind ik haar dan slapend.
Ik heb verder de babyfoon 24 uur aanstaan. Bij mijn zoontje heb ik redelijk vaak moeten rennen om hem dan blauw in zijn bedje te vinden. De dommerik draaide zijn hoofdje niet en de melk bleef dan staan in het mondje.
Ik ga (als het weer het toelaat) wel met thoon buitenspelen, maar ook dan zit de babyfoon in mijn jaszak en de deur staat open....

Groetjes Bertine
 
Weet je wat het ook vaak is.. De babyfoon laat een bepaald huiltje ook anders klinken vind ik!
Kan misschien aan mijn babyfoon liggen maar heb geen geld voor een andere dus moet het hiermee doen..

Het even uitzetten van het geluid kan je soms heel rustig maken dat je even opgelucht kunt ademen.. Met dat gehuil zit ik toch meestal meer te zuchten en mezelf op te vreten!

Maar goed, wij horen Shenaya met de deur open ook zo wel!
 
Ik denk dat iedereen doet wat hij het beste lijkt.
Babyfoon uit, zou ik ook nooit doen, behalve 's nachts dan, want dan horen we Thijmen omdat de deuren openstaan en ik slaap licht.
Maar je weet nooit de omstandigeheden bij de ander, misschien hebben ze een gehorig huis enz...
Thijmen moet zich echt in slaap huilen en dat is dus geen huiltje van de honger, pijn enz
Soms is dat wel eens een half uur, maar hij heeft echt verschillende huiltjes.
Ik dacht ook dat je een baby niet kon verwennen en dat is misschien ook niet zo, maar je kunt hem wel iets gewend maken wat van kwaad tot erger wordt.
Ik ging ook voor elk huiltje naar Thijmen toe, troostte hem enz, maar hij kwam gewoon niet in slaap zo en werd dus erger en erger. Ik kweekte een huilbaby.
Maar ik zette nooit de babyfoon uit, want dat kan ik niet!! (want hij is ook een keer bijna gestikt)
Maar als iemand dat wel doet, moet diegene zelf weten, als jij maar gerust bent en je bewust overal van bent.
Groetjes
 
Ik heb inmiddels het topic gelezen. Ik vind de adviezen toch niet zo gek hoor. Behalve dan zelf de deur uitgaan (tenzij er iemand thuis is die beter tegen het huilen kan natuurlijk).
Wat ik al zei, sommige kinderen hebben het gewoon nodig om even stoom af te blazen voordat ze gaan slapen en het enige dat ze kunnen is huilen. Je kent je baby goed genoeg om te weten hoe het huilt als er echt iets is (tenminste, ik wel). En juist temperamentvolle baby's hebben die rust nodig, die worden alleen maar geprikkeld van het continu rondsjouwen.
Ik denk dat je geen slechte moeder bent als je je kind laat huilen, Soms is het gewoon het beste voor het kind, hoe krom dat ook lijkt soms. En voor een moeder is het juist soms moeilijker om een kind te laten huilen dan het te troosten!!

Groetjes,
Gyöngy
 
Hoi hoi,

Ik kan me vinden in jullie verhalen. Zelf hebben wij geen babyphone omdat we een zeer gehorig / open  huis hebben, maar ik laat haar slaapkamerdeur wel altijd openstaan (op een kier) zodat ik haar kan horen.  Mochten wij een NIET gehorig huis hebben en een babyphone dan zou ik me ook niet prettig voelen om hem uit te zetten. En nee ik ga niet het huis uit als zij slaapt om boodschappen te doen en ik zou haar ook niet alleen in de auto laten zitten. Maar de hond laat ik wel heel snel een plas doen. Als ik de hond echt uit ga laten dan gaat ze gewoon mee in de wandelwagen.
Maargoed wat anderen ook al schreven iedereen probeert het op haar manier te doen wat zij denken wat goed is. En ik begrijp ook wel dat het heel moeilijk is als je kindje zo enorm huilt en het cb kan je geen advies hierin geven dat je dan niet weet wat je moet doen. Onze dochter kon overdag ook haar slaap niet vatten. Toen ik het cb belde of ze tips hadden kreeg ik te horen: laat haar maar rustig 30 min huilen en als ze stopt gaat de tijd opnieuw in (overigens dit was  NIET mijn contact persoon die dit zei). Ik vond dit al heftig omdat ze toen ongeveer 1,5 a 2 mnd oud was. Ik heb haar in bed gelegd toen ze moe was en de wekker gezet maar na 10 minuten vond ik het toch echt te heftig en ben ik naar haar toe gegaan. Ze was helemaal overstuur, rood aangelopen en enorm klam. Dit voelde voor mij niet goed.   Tuurlijk begrijp ik ook wel dat het sommige kindjes een huiltje nodig hebben om in slaap te komen, maar dit wat zij deed was niet meer een huiltje om in slaap te komen.... Mijn eigen contact persoon op het cb vond 30 min laten huilen ook wel veel te lang! Nu bakeren we haar in en krijgt ze wel haar rust. En mocht ze wel huilen dan ga ik kijken, geef haar een kus een aai over haar bol (ook om haar die geborgenheid te geven). En daarna slaapt ze.

Groetjes Sylvia
 
jee... ik heb allebei de topics ook even gelezen...
Gelukkig heeft Dewi geen problemen meer met slapen. Ze kwam moeilijk in slaap toen ze nog last had van krampjes. Nu dat over is leg ik haar wakker in bed en meestal slaapt ze binnen 15 minuten. Soms blijft ze een beetje jengelen maar valt dan na wat langere tijd ook wel in slaap. Gister alleen begon ze na een half uur jengelen heel hard te huilen, bleek dat ze toch niet moe was want ze heeft daarna nog lekker een uur in de box gespeeld.
Als je baby geen last heeft van erge krampen of iets dan zou ik ook zeggen, even huilen kan best. Het is als ouder erg moeilijk om aan te horen, dus de kookwekker zetten op 15 minuten en de babyfoon uit wil dan wel helpen. Als je baby echt huilt hoor je hem/haar ook wel zonder babyfoon. Je hoort het verschil wel tussen huilen en echt overstuur zijn.
Ik ken ook mensen die inderdaad hun baby van 4 maanden al helemaal hadden aangewend dat met elk huiltje hij lekker door pap of mam werd opgepakt en vertroeteld. Het gevolg bij hun was dat het daardoor juist een huilbaby werd die niet meer alleen wilde zijn.
Als je kindje nog erg last heeft van krampjes vind ik het wel wat anders, maar met een week of 9 moet  het ergste  over zijn en zou je hem/haar kunnen laten wennen om weer alleen te zijn.

Het blijft wel moeilijk hoor. Iedereen wil het beste voor zijn of haar kindje en het is erg vervelend als het niet helemaal loopt zoals je hoopt. Huilen doen baby's niet voor niets maar soms is het ook inderdaad een kwestie van wennen.
Verder doet iedereen vast erg zijn best, opvoeden is iets persoonlijks en ik heb al wel gemerkt dat het niet helemaal vanzelf gaat en best pittig is!

groetjes Cathelijne
 
hai meiden,

Nou, ik ben dan een mama die de babyfoon wel eens uitzet als Roef een inslaaphuiltje heeft. En ik zit dan echt niet rustig aan de koffie, en ik wacht ook niet tot hij bijna in zijn gehuil stikt. Ik laat de babyfoon 15 minuten uitstaan, omdat ik weet dat ik te snel reageer als ik hem hoor huilen. En vaak slaapt hij binnen die 15 minuten, is hij nog aan t huilen dan geef ik hem zijn speen of blijf ik even naast hem zitten tot hij wat rustiger is.
Zoals terecht gezegd wordt huilen baby's nu eenmaal, en ik ben van mening dat je ze dit huilen soms ook moet gunnen. Sommige kindjes hebben dit nu eenmaal nodig om de indrukken van zich af te huilen. Ik ben echt van mening dat het rustiger voor een kindje is om ze te laten huilen, dan om ze er te snel weer uit te halen, te wiegen, te gaan lopen. Dit hebben wij met de eerste ook gedaan, en inderdaad een huilbaby mee gekweekt, zoals ergens treffend beschreven staat.

Wanneer Roef eenmaal slaapt staat bij ons de babyfoon gewoon weer aan. Ik vind dat er een heel groot verschil bestaat tussen een inslaaphuil, en huilen wanneer het tijdens een slaap wakker wordt. Dat moeten we niet met elkaar verwarren, en ik denk ook dat de adviezen in die topic daar niet op gericht zijn. Want dan gaat iedereen denk ik gewoon naar zijn kindje toe, ik ook. Dan heeft het huilen ook een reden, honger, vieze broek of soms gewoon te vroeg wakker. Dan geef ik het speentje en slaapt Roef weer verder, en ik ben er van overtuigd dat hij dan ook verder slaapt omdat hij dat kan, zijn bedje is vertrouwd en meer heeft hij niet nodig. De oudste was gewend in slaap gewiegd te worden, en als hij snel wakker werd raakte hij helemaal in paniek om pas weer verder te slapen na gewiegd te worden. Soms lukt dat ook niet, met als gevolg: hazeslaapjes, huilen, en een oververmoeide zeer tempramentvolle baby.

We doen allemaal wat ons het beste lijkt voor ons kindje, elke mama en elk kindje is anders. Het ene kindje is wat meer ontspannen en het andere meer tempramentvol. Je kunt dan je ongeloof uitspreken over hoe sommige mama's het aanpakken, maar
wat bij het ene kindje nodig is, hoeft bij een ander kindje niet zo te zijn. Je kunt je eigen situatie niet geheel vergelijken met die van een ander, en daardoor begrijp je soms dingen van elkaar niet altijd, maar verschil in  hoe we het doen  mag er zijn.
Mijn adviezen in de inslaap topic zijn helemaal gebasseerd op mijn ervaringen met onze oudste. Na drie maanden tobben met een huilbaby wil je wel, en het zelf in slaap laten huilen in combi met inbakeren en regelmaat zorgden er toch echt voor dat we binnen een week een totaal ander kindje hadden. Hij had dat gewoon nodig, en we zijn er toen alle drie heel erg van tot rust gekomen. Want natuurlijk sta je voor je kindje klaar, maar je bent er zelf ook nog. En natuurlijk huilt een baby, maar wanneer het problematisch wordt is het goed om het eens op een andere manier te proberen. En dan mag je als ouders ook best een beetje respect hebben voor jezelf, je bent er zelf ook nog en je bron van energie is nu eenmaal niet onuitputtelijk.
Groetjes Annemarie
 
Ik vind het lastig hoor. Ik denk inderdaad dat iedereen doet wat zij denkt dat het beste is voor haar kindje.

Ook Elin vindt het 's avonds lastig om in slaap te komen. Het probleem is dat de adviezen zo uiteen lopen en elkaar vaak regelrecht tegenspreken. Volgens Ria Blom (boek "Regelmaat en inbakeren") moet je ze steeds 30 minuten laten huilen voor je gaat kijken. Volgens het CB 10-15 minuten en dan weer laten weten dat je er nog bent, maar niet uit bed halen. Een andere CB arts zei weer dat als ze wakker zijn er helemaal geen bezwaar is om ze dan 's avonds gewoon beneden bij je te houden.

Uiteindelijk probeer ik gewoon op mijn eigen gevoel af te gaan. Ik zet de babyfoon 's avonds wel uit, maar hoor haar zonder ook, en let erg op de lampjes. Regelmatig ga ik dan kijken. Dit vooral omdat ik heeel zenuwachtig wordt van haar gehuil en ik wil inderdaad voorkomen dat ik om de minuut naast haar bed sta, met alle eerder genoemde consequenties van dien. Ik merk wel dat heel lang laten huilen ook geen zin heeft omdat ze dan alleen maar moeilijker weer tot rust komt. Bovendien vind ik het zielig en kan ik er niet tegen. Gelukkig gaat het wel steeds beter.

Er zijn geen 'gouden regels' vrees ik... Kende ik ze maar.

Liefs, lotte

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan