Maagzuur begin in eigenlijk nu pas last van te krijgen. Had dat nog nooit echt gehad voor mijn zwangerschap dus wist niet zo goed wat ik nou steeds voelde. Bleek dus maagzuur te zijn. Nu in de 31e week.
Moet zeggen dat mijn humeur eigenlijk heel goed is gebleven. Tuurlijk heb ik ook mijn stresmomentjes zo nu en dan. Maar die heb ik ook zonder zwangerschap. Wat ik af en toe dan wel heb zijn huilbuien. Ik begin dan te huilen door een muziekje of al door een reclame. En dan blijft het maar komen en komen. Mijn vriend zit me af en toe als een schaapje aan te kijken wat er nou aan de hand is. En dan kan ik daar eigenlijk ook geen antwoord op geven haha.
Wel heb ik er 1 echt positiefs ding uit mijn zwangerschap gehaald en dat is dat ikzelf heel erg veranderd ben in eengoede zin. Ik was altijd wel van o dat komt wel en ik zag allemaal wel hoe het liep. En nu hebben wij als vrouwen toch wel al een verantwoordelijkheids gevoel voor ons kleintje die in ons zit. En er toch ook wel al een klein beetje voor zorgen met gezond eten ext. En ik merk dat ik er echt al een betere persoon van ben geworden. Heel secuur met huishouden geworden en heel secuur met structuren en mijn relatie is echt mega goed. Wat altijd al wel is geweest, maar nu net dat beetje extra. Ik ben er blij mee.
Herkennen andere dit?
En terwijl ik dit typ denk ik alleen maar AAAHHH is het al zo ver dat ik ons kleintje vast kan houden. Geduld issue weer
liefs
Moet zeggen dat mijn humeur eigenlijk heel goed is gebleven. Tuurlijk heb ik ook mijn stresmomentjes zo nu en dan. Maar die heb ik ook zonder zwangerschap. Wat ik af en toe dan wel heb zijn huilbuien. Ik begin dan te huilen door een muziekje of al door een reclame. En dan blijft het maar komen en komen. Mijn vriend zit me af en toe als een schaapje aan te kijken wat er nou aan de hand is. En dan kan ik daar eigenlijk ook geen antwoord op geven haha.
Wel heb ik er 1 echt positiefs ding uit mijn zwangerschap gehaald en dat is dat ikzelf heel erg veranderd ben in eengoede zin. Ik was altijd wel van o dat komt wel en ik zag allemaal wel hoe het liep. En nu hebben wij als vrouwen toch wel al een verantwoordelijkheids gevoel voor ons kleintje die in ons zit. En er toch ook wel al een klein beetje voor zorgen met gezond eten ext. En ik merk dat ik er echt al een betere persoon van ben geworden. Heel secuur met huishouden geworden en heel secuur met structuren en mijn relatie is echt mega goed. Wat altijd al wel is geweest, maar nu net dat beetje extra. Ik ben er blij mee.
Herkennen andere dit?
En terwijl ik dit typ denk ik alleen maar AAAHHH is het al zo ver dat ik ons kleintje vast kan houden. Geduld issue weer
liefs