Wat een herkenbaar verhaal voor mij!! Ik heb precies in dezelfde situatie gezeten. Weet je wat ik heb gedaan? Ik heb eerst voor mezelf het besluit genomen dat zijn vrouw maar eerst alles moest weten. Ik had zoiets; "jij mij kwetesen??? Dan krijg je het dubbel hard terug!!!!" Dus met lood in mijn schoenen ben ik naar zijn huis gegaan. En heb zijn vrouw (hij was werken)eens alle details verteld. Ik had foto's bij om te bewijzen dat mijn verhaal waar was. Ze leek niet eens zo geschokt, ze zei alleen maar: Nou is het genoeg geweest met hem. Jij bent al de vierde vrouw met wie hij een relatie heeft gehad tijdens ons huwelijk. Hier schrok ik natuurlijk enorm van. Ik verontschuldigde me, maar zij vertelde me dat het absoluut niet mijn schuld was, hij had beter moeten weten, hij was immers getrouwd en hij had een gezin waar hij voor verantwoordelijk was. Zij vroeg mij om te wachten tot meneer thuiskwam, dat deed ik dus, ik wilde die stomme kop wel eens zien van hem als hij mij en zijn vrouw samen zag. Ik voelde niets anders dan haat voor hem, en een enorme afkeer. Meneer kwam dus thuis en zijn domme kop was precies zoals ik al voorspeld had. Zijn vrouw deed het woord en het was heerlijk om te zien hoe hij ineenkromp van schaamte en machteloosheid. Als een geslagen hond zat ie te janken. Ik deelde hem mede dat ik niets meer met hem te maken wilde hebben en dat hij voor mijn part onder een trein kon springen. Daarna ben ik weggegaan.
Een paar weken later hoorde ik dat ze uit elkaar waren, de vrouw had hem op straat gezet en hij woonde bij zijn broer. Mijn kindje is nu bijna 2.5 en een schat van een meid. Gelukkig lijkt ze in geen enkel opzicht op hem, maar juist op mij. Ik heb een lieve vriend waar tegen zij 'papa" zegt en volgende maand gaat we trouwen. Ik zie die klootzak nog wel eens lopen als een armoedzaaier. En hij is nu helemaal alleen, God straft, daar geloof ik nu heilig in.
Ik wens je veel succes met alles. Stel je kindje op de eerste plaats en ook voor jou zal het geluk weer komen. komen.