Ik moet even mijn ei kwijt. Wij hebben een pracht van een zoon van bijna 8 weken oud.
De eerste 2 weken waren echt geweldig, sliep van voeding tot voeding en gaf geen kik. Sindsdien is hij steeds meer ontevreden geworden in mijn ogen. Misschien ligt het wel aan mij, maar ik heb het idee dat mijn kind de hele dag ligt te jengelen. Gisteren waren we op een verjaardag, en wij waren blij dat mijn schoonouders even op de kindjes wilden passen zodat mijn man en ik samen even weg konden. Op de verjaardag waren nog 2 paar ouders die allebei hun kindje bij hadden, de ene 5 weken oud en de andere 12 weken oud. Deze kindjes werden gevoed en lekker in de wandelwagen gelegd en ze gaven beide de gehele avond geen kik. Ze lagen lekker rond te kijken of te slapen. Dat hoeven wij met die van ons echt niet te doen. Ons zoontje ligt om te haverklap te piepen en te wurmen. Wat je ook doet, hij zal niet even een uurtje rustig gaan liggen en/of slapen. Zo ook thuis in de box bijvoorbeeld. Hij kan zich nog geen 5 minuutjes “vermaken” of hij ligt alweer te miepen. Ook de meeste voedingen (bv) zijn ontzettend onrustig, piept dan en naderhand ook veel. Ik ben zelfs zover dat ik bezig met met de overgang naar kunstvoeding. Borstvoeding is totaal geen pretje meer voor mij, ik wordt er helemaal gek van. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op mijn zoontje. Maar dit gedrag maakt het voor mij niet gezellig en al helemaal niet uitnodigend om eens een keer ergens met hem naartoe te gaan. Voel me daar echt verdrietig om. Nu ook weer nu ik dit dit te typen, ligt hij alleen maar te wurmen en kreunen in mijn armen. Bij iedereen lijkt het allemaal zo vanzelf te gaan en lijken als die baby’s tevreden. Dat is hier gewoon 9 van de 10 keer niet zo. Ligt het aan mij?? Of herkennen jullie dit?? Ik vind het zo jammer dat ik er niet de volle 100% van geniet. Ik heb ook wel een verleden met een burnout met als oorzaak oa dat ik een enorme controlfreak ben, dus dat helpt ook niet mee, maar toch. Ook vermoed ik wel wat hoogsensitief te zijn, maar ik wil geen labeltje. Ik wil gewoon genieten van een zoon die tevreden is!
De eerste 2 weken waren echt geweldig, sliep van voeding tot voeding en gaf geen kik. Sindsdien is hij steeds meer ontevreden geworden in mijn ogen. Misschien ligt het wel aan mij, maar ik heb het idee dat mijn kind de hele dag ligt te jengelen. Gisteren waren we op een verjaardag, en wij waren blij dat mijn schoonouders even op de kindjes wilden passen zodat mijn man en ik samen even weg konden. Op de verjaardag waren nog 2 paar ouders die allebei hun kindje bij hadden, de ene 5 weken oud en de andere 12 weken oud. Deze kindjes werden gevoed en lekker in de wandelwagen gelegd en ze gaven beide de gehele avond geen kik. Ze lagen lekker rond te kijken of te slapen. Dat hoeven wij met die van ons echt niet te doen. Ons zoontje ligt om te haverklap te piepen en te wurmen. Wat je ook doet, hij zal niet even een uurtje rustig gaan liggen en/of slapen. Zo ook thuis in de box bijvoorbeeld. Hij kan zich nog geen 5 minuutjes “vermaken” of hij ligt alweer te miepen. Ook de meeste voedingen (bv) zijn ontzettend onrustig, piept dan en naderhand ook veel. Ik ben zelfs zover dat ik bezig met met de overgang naar kunstvoeding. Borstvoeding is totaal geen pretje meer voor mij, ik wordt er helemaal gek van. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op mijn zoontje. Maar dit gedrag maakt het voor mij niet gezellig en al helemaal niet uitnodigend om eens een keer ergens met hem naartoe te gaan. Voel me daar echt verdrietig om. Nu ook weer nu ik dit dit te typen, ligt hij alleen maar te wurmen en kreunen in mijn armen. Bij iedereen lijkt het allemaal zo vanzelf te gaan en lijken als die baby’s tevreden. Dat is hier gewoon 9 van de 10 keer niet zo. Ligt het aan mij?? Of herkennen jullie dit?? Ik vind het zo jammer dat ik er niet de volle 100% van geniet. Ik heb ook wel een verleden met een burnout met als oorzaak oa dat ik een enorme controlfreak ben, dus dat helpt ook niet mee, maar toch. Ook vermoed ik wel wat hoogsensitief te zijn, maar ik wil geen labeltje. Ik wil gewoon genieten van een zoon die tevreden is!
maar we kunnen hem nu overdag vaak wel wegleggen en hij gaat dan lekker slapen. Onze oudste was juist wel zo'n droombaby, zooo makkelijk.