Onze dreumes slaat zijn baby broertje

@CVB
 
Ook fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Helaas kan Jesse niet naar de opvang. Hij vind het fantastisch maar word alleen maar ziek zo ziek dat hij in februari op intensive care heeft gelegen en wij het na maanden 2 weken geleden weer een ochtend hebben geprobeerd. Hij daarna weer doodziek in het ziekenhuis lag. Dus dat is helaas echt geen optie meer. Hij gaat elke week een ochtend naar opa en oma 2 keer in de week een speeldata met een vriendje en mijn moeder helpt mij nu veel. Anders word ik gillend gek. Helaas huilt de baby heel veel dus als ik alleen met die twee naar de speeltuin ga huilt de baby alleen maar en Jesse is dan verdrietig dat ik niet mee speel. En hij heeft ook echt hulp nodig in de speeltuin en klimt overal op levensgevaarlijk als hij alleen zijn ding doet. Ik probeer te genieten maar ik ben wel echt op. En met Jesse zijn gezondheid en alles wat er nog bij komt. En de baby die bijna nooit tevreden is. Ik hoop zo dat het over een paar maanden veter gaat. 
 
Ah wat pittig ik leef met je mee..
Mijn oudste twee schelen twee jaar en mijn tweede heeft ook zo vreselijk gehuild de eerste 10 weken. Ik liep volledig op mijn tandvlees en huilde regelmatig een potje mee ?
Hij bleek reflux te hebben, met de nodige aanpassingen in de voeding ging dit beter. Ook een bezoek aan de osteopaat (zat van alles vast in zijn lijfje) deed wonderen. Uiteindelijk kwam er wat rust.
Zo heftig en veel huilen heeft toch vaak een oorzaak. Ik zou daar wel hulp voor zoeken. En denk ondertussen ook aan jezelf want daar heb je nu geen tijd voor..
Heel veel sterkte!
 
Bedankt voor je bericht. Voor baby Joe heb ik nu koemelkvrij voeding ( helaas daar door ook gestopt met bv) en meng het met johannesbroodpitmeel voor de verborgen reflux. Al bij een arts geweest en al 3 naar de osteopaat. Het is al veel beter als twee weken geleden maar nog huilt hij veel en is niet tevrede wakker. Dus dat betekent dat ik veel met de baby zit. En als Joe als enige was had ik het mij echt niet uitgemaakt met liefde zou ik de hele dag met hem zitten. Nu voel ik mij dagelijks verscheurd en verdrietig. En om 19uur in avond gesloopt dat ik dan ook maar naar boven ga.. En elke dag hoop op een betere dag. Ik zou niet weten wanneer ik aan mijn zelf moet denken. Mijn andere zoontje is nu sinds ruim een week weer uit het ziekenhuis hij was behoorlijk ziek. Al die zorgen. En het lijkt wel door de de ziekenhuis opname hij nu nog jarloerser is. En af en toe ook echt boos op mij is. 
 
Dat is ook heftig zeg zo ziek geweest die kleine man! Wat heeft hij dan elke keer als hij zo ziek is ? 
Misschien is een gast ouder een idee waar niet zoveel kindjes zitten?
En als je man thuis is doet hij dan wel het 1 en ander voor je en met de kinderen ? 
Het lijkt mij ook heel zwaar op deze manier en je moet natuurlijk goed uitkijken of je dit op deze manier wel blijft volhouden. Want anders moet je toch om hulp vragen van familie of vrienden ? 
Is Jesse altijd al een pittig mannetje geweest ? 
 
@chantal. Elk virusje is teveel voor Jesse. In februari had hij hand, mond en voet ziekte longontsteking, oorontsteking en luchtweginfectie. En dat laatste nekt hem elke keer. Zijn zuurstof gehalte daalt dan enorm hard en zijn hartslag komt dan boven de 200 en dan raakt hij in een shock. Waardoor hij elke dag 20 liter zuurstof moest krijgen, aan de prednison en antibiotica. 2 weken geleden was precies het zelfde alleen waren we er optijd bij en omdat zijn waardes zuurstof en hartslag weer zo buiten de norm waren  werd hij opgehaald door een traumahelikopter en moest weer aan de zuurstof, prednison en antibiotica. We komen nu in een traject en bij een longarts. En we hopen op gauw meer antwoorden.  Ja mijn man doet heel veel vooral met Jesse daar ben ik soms jaloers op maar hij vind de baby maar lastig vooral omdat hij veel huilt en hij er waarschijnlijk onzeker door word en dat voelt die kleine. Dus ik krijg hem sneller stil maar ik mis wel echt de momenten met Jesse mijn oudste. Nee en Jesse was altijd heel lief soms iets te lief, zacht kijkt de kat uit de boom.. Maar sinds Joe er is is hij zo extreem geworden. Ik snap ook wel dat het er een beetje bijhoort waarschijnlijk. Maar het is zo extreem nu op het moment. 
 
Hoi! Oh jee, je verhaal maakt me een beetje bang. Ik ben 18 weken zwanger van de 2e en mijn zoontje zal bijna 2 zijn als zijn baby broertje of zusje geboren wordt. 
Maar goed, als ik zo jouw verhaal lees komen er 2 dingen in me op: 
Als ik jou was zou ik op zoek gaan naar een andere manier van opvang voor Jesse. Vervelend dat hij zo vatbaar is voor allerlei virussen, en op een kdv hou je dat toch altijd. Het lijkt me dus dat het de moeite waard is om naar een oplossing te zoeken, gezien het hier gaat over de lange termijn.. Een gastouder is voor hem misschien een beter idee. Het lijkt me voor hem toch fijn om even uit de gezinssituatie waar hij momenteel moeite mee heeft (en dat bedoel ik niet vervelend hoor het is gewoon wennen voor iedereen denk ik) te zijn. Jij kunt dan ook of wat uitrusten of je volledig met de baby bezighouden waardoor je als hij er wel is je meer aandacht voor hem kunt hebben. Tegelijk is het misschien ook goed om, al is het maar een ochtendje of zo, iemand op Joe te laten passen (wonen er opa’s en oma’s in de buurt? Of laat je man wat tijd doorbrengen met Joe. Als je goed uitlegt waarom je dat belangrijk vindt, hoop ik dat hij daar toch ook voor open staat.) zodat je echt even lekker wat met Jesse kunt gaan doen en je volledig op hem kunt richten. Verwoord dan ook naar hem toe dat het fijn is om allemaal samen te zijn maar dat het óók heel fijn is om af en toe alleen met hem te zijn, en dat je begrijpt dat het voor hem een grote verandering is.


Verder heb ik niet helemaal meegekregen in je verhaal hoe je Jesse hebt voorbereid op de geboorte van Joe en hoe je nu aan hem uitlegt hoe het zit. Dat klinkt misschien zweverig maar het uitspreken van de simpele woorden “mama en papa hebben nu 2 kinderen, jij en Joe, en wij houden van jullie allebei. Er is plaats genoeg in ons hart voor jullie allebei” kan echt helpen.. Uit je verhaal blijkt voor mij dat hij plotseling twijfelt aan je liefde voor hem. 
Heel veel succes, het klinkt alsof je door een zware periode gaat. 
 
Misschien is dit iets leuks voor hem: https://www.yoursurprise.nl/boek-met-naam/kinderboeken/nu-ben-jij-de-grootste?channable=e60273.Mzg0MjM&artikelcode=38423&gclid=Cj0KCQjwoub3BRC6ARIsABGhnyaGunuhPuZhYb9JslaMv-lPLO8g4dGZPddVz5TCCOlDhm7GUDQI_KMaApjvEALw_wcB
Hem het idee dat hij ook heel belangrijk is voor zijn broertje en hoe goed hij dat kan en grote jongen hij is. misschien helpt dat nog wat.
Verder denk ook je man vragen tijd met de kleine door te brengen, zodat jij met Jesse wat kan doen. Het gaat er niet alleen om dat je even dan rust hebt met 1 kind, maar ook dat Jesse nog steeds tijd met jou door kan brengen.
 
Je hebt er vast nu geen tijd voor maar wie weet ergens ooit, wat echt een aanrader is om te luisteren is deze podcast over de tweede
https://podcasts.apple.com/nl/podcast/de-tweede-op-zoek-naar-het-standaardgezin/id1457960350?l=en
Groetjes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan