Jeetje wat heftig zeg, ik kan je wanhoop goed begrijpen.
Het is inderdaad geen 'vreemd' gedrag van je oudste, maar door de omstandigheden wel lastig om er mee om te gaan.
Ik denk ook dat het een goed idee is als je partner zich iets vaker met de baby bezig houdt zodat jij je oudste de volledige aandacht kunt geven. Waarschijnlijk gedraagt hij zich dan ook rustiger op de momenten dat hij even niet je volle aandacht heeft. De reactie van je partner dar hij de baby maar lastig vindt, vind ik echt niet kunnen, het is ook zijn kind en het is niet alsof deze situatie jou heel gemakkelijk afgaat, een huilend kind is voor iedereen lastig, daar moet je gewoon mee om leren gaan.
Heb je naast je partner nog mensen om je heen die je hierbij kunnen helpen, ouders, goede vrienden?
Ik weet dat ik me heel bezwaard voelde om om hulp te vragen aan de mensen om me heen, maar dat het wel een heel groot verschil kan maken, ook al is het maar voor een 1 of 2 uurtjes, dat maakt zoveel uit!