hoi gkj ik of wij is het hebben 1 dochter en hebben onze hand daar vol aan datv bedoel ik niet lelijk of zo t is echt ons goudmijntje maar ik zou geen tweede aan kunnen mede door mn verleden wat ik al schreef en ook omdat ze vanaf baby en nu nog heel erg aan mij hangt niemand ziet en begrijpt mijn dagelijks terugkomende frustratie van vermoeidheid ik wil niet zielig doen maar als ik nog geen 5 min voor me zelf heb ben ik blij dat het 19.30 is en rust aan mn hooft heb(vaak ben ik dan zo moe en prikkelbaar dat ik ook in bed kruip ik slaap dan ook gerust klokje rond) tenminste zo voelt dat dat ik geen begrip krijg niet van mijn vriend en niet van fam die krijgen het nl niet mee die gaan lekker op tijd naar hun werk komen s avonds thuis en ploffen op de bank als de dochter dan wat vraagt en ik mopper ga maar naar pappa oei moet je m horen in het weekend doet hij trouwens wel veel met haar dat moet ik wel zeggen
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Ook hier een wanhopige moeder..........
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
dames, ten eerste oordeel ik niet over het wel of niet nemen van een derde kind. ik vroeg me alleen af waarom? ik snap het nl niet dat als je of een moeilijke bevalling hebt gehad of daarna, waarom mensen dan weer kiezen voor nog een kind, zeker als je 2 gezonde kids hebt. ik heb ook niet het gevoel dat ik veroordelend ben!
verder zeg ik alleen maar dat ik mijn kind niet alleen buiten laat spelen omdat ik hem nog te klein vindt en hier ook allemaal sloten zijn, water dus.. en als ik het verhaal begrijp, dan vind ik dat je zoon nog niet in staat alleen buiten te spelen omdat hij er van tussen gaat.
en nee, ik ben niet gefrustreerd, maar wel een bezorgde moeder die gelukkig weinig problemen heeft met opvoeden etc. (kan nog komen natuurlijk). ik neem tijd voor mezelf, heb 1 vrije dag per week (dan is zoonlief naar school) en dan doe ik dingen voor mezelf, verder gaat hij 2 middagen naar de bso en ik werk 3 dagen.
verder zeg ik alleen maar dat ik mijn kind niet alleen buiten laat spelen omdat ik hem nog te klein vindt en hier ook allemaal sloten zijn, water dus.. en als ik het verhaal begrijp, dan vind ik dat je zoon nog niet in staat alleen buiten te spelen omdat hij er van tussen gaat.
en nee, ik ben niet gefrustreerd, maar wel een bezorgde moeder die gelukkig weinig problemen heeft met opvoeden etc. (kan nog komen natuurlijk). ik neem tijd voor mezelf, heb 1 vrije dag per week (dan is zoonlief naar school) en dan doe ik dingen voor mezelf, verder gaat hij 2 middagen naar de bso en ik werk 3 dagen.
hoi pi dat vind ik een hele logische reden dat kan nl ook nog dat je in de omgeving van veel water woont.
zit je kind al op zwemles? 5 lijkt me toch een leeftijd dat ze bij kleine slootjes weten dat ze er niet te dicht bij mogen.
Vijvers of plassen is natuurlijk anders maar.
Wij hebben redelijk in de buurt een grote visvijver ze weet(komt gelukkig nog niet in haar op)dat ze daar niet heen mag t is ook mijn grootste angst.
Als ze buiten is en ze gaat achter het hekje weg is het wel zo dat ik elke 5 min even stiekem om t hoekje kijk.
zit je kind al op zwemles? 5 lijkt me toch een leeftijd dat ze bij kleine slootjes weten dat ze er niet te dicht bij mogen.
Vijvers of plassen is natuurlijk anders maar.
Wij hebben redelijk in de buurt een grote visvijver ze weet(komt gelukkig nog niet in haar op)dat ze daar niet heen mag t is ook mijn grootste angst.
Als ze buiten is en ze gaat achter het hekje weg is het wel zo dat ik elke 5 min even stiekem om t hoekje kijk.
5 jaar vind ik ook nog niet een leeftijd om alleen buiten te spelen, vooral niet als je kind er ook nog van tussen gaat.
En nee, een kind van 5 kan echt nog niet inschatten dat water gevaarlijk is en dat hij daar weg moet blijven!! Waar je niet mag komen, blijft aantrekkelijk! Je kan van een kind van 5 toch niet verwachten dat hij dat niet gaat doen?
Vindt de opmerkingen van Pi toch heel normaal hoor!!
Als je kind van 5 er regelmatig tussen uit piept, dan zou ik het toch echt niet zonder toezicht laten spelen. Ook niet als je rustig woont. Als er iets gebeurd, voel je je leven lang schuldig.
Groetjes Renata.
En nee, een kind van 5 kan echt nog niet inschatten dat water gevaarlijk is en dat hij daar weg moet blijven!! Waar je niet mag komen, blijft aantrekkelijk! Je kan van een kind van 5 toch niet verwachten dat hij dat niet gaat doen?
Vindt de opmerkingen van Pi toch heel normaal hoor!!
Als je kind van 5 er regelmatig tussen uit piept, dan zou ik het toch echt niet zonder toezicht laten spelen. Ook niet als je rustig woont. Als er iets gebeurd, voel je je leven lang schuldig.
Groetjes Renata.
als je vlak bij water een drukke weg of iets dergelijks woont kan me dat voorstellen
dat je dat niet vertrouwd vindt.
Maar onze dochter speelt al wel alleen buiten (zoals ik al zei wel vaak even kijken)
En 5 vind ik helemaal al een leeftijd dat je ze de ruimte moet geven om buiten t hek te kunnen spelen je hoeft ze ook niet aan je lot over te laten stel bij grenzen bij niet verder dan ...en hou hem/haar in de gaten of ie zich er aan houdt zo niet is hij/zij niet te vertrouwen en gaat weer achter t hek tot ie wel weet hoe en wat zo zijn wij begonnen en ik durf wel te zeggen dat er soms van de afspraak afgeweken wordt dan is het zonder pardon achter t hek.
En als kinderen weg lopen vind ik wat anders dan gebruikt hij/zij weglopen als machtmiddel en ja dan zou ik mijn kind ook niet alleen buiten hek vertrouwen.
Je moet ze wel t gevoel geven dat ze die vrijheid kaan kunnen.
dat je dat niet vertrouwd vindt.
Maar onze dochter speelt al wel alleen buiten (zoals ik al zei wel vaak even kijken)
En 5 vind ik helemaal al een leeftijd dat je ze de ruimte moet geven om buiten t hek te kunnen spelen je hoeft ze ook niet aan je lot over te laten stel bij grenzen bij niet verder dan ...en hou hem/haar in de gaten of ie zich er aan houdt zo niet is hij/zij niet te vertrouwen en gaat weer achter t hek tot ie wel weet hoe en wat zo zijn wij begonnen en ik durf wel te zeggen dat er soms van de afspraak afgeweken wordt dan is het zonder pardon achter t hek.
En als kinderen weg lopen vind ik wat anders dan gebruikt hij/zij weglopen als machtmiddel en ja dan zou ik mijn kind ook niet alleen buiten hek vertrouwen.
Je moet ze wel t gevoel geven dat ze die vrijheid kaan kunnen.
Hoi,
Wat een vervelende situatie voor jullie. Maar je schrijft zelf al er is voor jullie zoontje heel veel gebeurt de laatste tijd. Het zal wel een tijdje duren voor hij alles verwerkt heeft
Eerlijk gezegd snap het doel van het pleeggezin niet helemaal. Want in die 5 weken is er bij jullie niets veranderd. Het is misschien even een adempauze geweest, maar meer dan toch ook niet. En ik denk dat jij je er misschien niet fijn bij voelt.
Hebben jullie nu structurele hulp?
Ik ben juf en heb 6 jaar op een school voor speciaal onderwijs gewerkt. Ik heb wat tips, misschien heb je er iets aan:
-Jullie aanpak naar jullie zoon moet, denk ik, veranderen. Het is een negative spiraal. En misschien hebben jullie teveel gewisseld in aanpak.
-Een beloningssysteem moet gaan over iets kleins, datgene wat jullie het liefst veranderd zien. Je de hele dag goed gedragen is heel moeilijk en onoverzichtelijk. Je zou beter bijv. tijdens het eten aan tafel blijven zitten als opdracht kunnen nemen. Dit is overzichtelijk en een korte taak. Het moet ook (makkelijk) kunnen lukken. Het gaat erom dat jullie iets positiefs beleven met jullie zoon.
-Een nieuwe aanpak van het gedrag van jullie zoon is even interessant, want het is aandacht, maar dan is het niet zo leuk meer, want er worden eisen gesteld. Dan moet je doorzetten. Niet weer iets nieuws verzinnen, dan raakt je zoon in de war. Kies een aanpak, methode van belonen en straffen, en blijf daar 3 maanden bij. Dan kun je pas zeggen of het heeft geholpen of niet.
-Indien mogelijk een andere school voor je zoon, waar ze hem aanpakken zoals jullie zouden doen. Het klinkt alsof de school waar jullie zoon nu zit hem opgegeven heeft.
Wat een vervelende situatie voor jullie. Maar je schrijft zelf al er is voor jullie zoontje heel veel gebeurt de laatste tijd. Het zal wel een tijdje duren voor hij alles verwerkt heeft
Eerlijk gezegd snap het doel van het pleeggezin niet helemaal. Want in die 5 weken is er bij jullie niets veranderd. Het is misschien even een adempauze geweest, maar meer dan toch ook niet. En ik denk dat jij je er misschien niet fijn bij voelt.
Hebben jullie nu structurele hulp?
Ik ben juf en heb 6 jaar op een school voor speciaal onderwijs gewerkt. Ik heb wat tips, misschien heb je er iets aan:
-Jullie aanpak naar jullie zoon moet, denk ik, veranderen. Het is een negative spiraal. En misschien hebben jullie teveel gewisseld in aanpak.
-Een beloningssysteem moet gaan over iets kleins, datgene wat jullie het liefst veranderd zien. Je de hele dag goed gedragen is heel moeilijk en onoverzichtelijk. Je zou beter bijv. tijdens het eten aan tafel blijven zitten als opdracht kunnen nemen. Dit is overzichtelijk en een korte taak. Het moet ook (makkelijk) kunnen lukken. Het gaat erom dat jullie iets positiefs beleven met jullie zoon.
-Een nieuwe aanpak van het gedrag van jullie zoon is even interessant, want het is aandacht, maar dan is het niet zo leuk meer, want er worden eisen gesteld. Dan moet je doorzetten. Niet weer iets nieuws verzinnen, dan raakt je zoon in de war. Kies een aanpak, methode van belonen en straffen, en blijf daar 3 maanden bij. Dan kun je pas zeggen of het heeft geholpen of niet.
-Indien mogelijk een andere school voor je zoon, waar ze hem aanpakken zoals jullie zouden doen. Het klinkt alsof de school waar jullie zoon nu zit hem opgegeven heeft.
Hai Gerrie, ik heb niet alle reacties gelezen, dus misschien zie ik wat over het hoofd.
Maar allereerst: wat een moeilijke periode zijn jullie doorgeweest.
Hoe gaat het nu met jullie zoontje thuis?
Heb je het gevoel dat zijn moeizame gedrag voortkomt uit de veranderingen thuis? Of heb je het gevoel dat er "meer" aan de hand is? Wat zegt de school hier eigenlijk over? Waarom krijgt hij een soort van 'voorkeurbehandeling' op school? Nou ja, dat is niet het goede woord, maar je snapt wel wat ik bedoel.
Maar allereerst: wat een moeilijke periode zijn jullie doorgeweest.
Hoe gaat het nu met jullie zoontje thuis?
Heb je het gevoel dat zijn moeizame gedrag voortkomt uit de veranderingen thuis? Of heb je het gevoel dat er "meer" aan de hand is? Wat zegt de school hier eigenlijk over? Waarom krijgt hij een soort van 'voorkeurbehandeling' op school? Nou ja, dat is niet het goede woord, maar je snapt wel wat ik bedoel.
Hallo,
Ik ben er even niet geweest, maar heb nu weer even de tijd gevonden om te reageren.
Het gaat ondertussen weer iets beter thuis.
Ik weet niet meer zo goed wie nou welke vraag gesteld heeft, maar ik ga ze proberen te beantwoorden, ik zal gewoon vertellen wat er gebeurd is en hoe het nu gaat.
Mijn zoontje is maar 5 weken in het pleeggezin geweest en inderdaad was dat eigenlijk te weinig, het was veel beter geweest, zowel voor ons als voor ons zoontje, als hij daar een langere periode was geweest. Dan was er veel meer rust gecreëerd en hadden wij meer handvatten kunnen krijgen. Maar helaas ging het contact met het pleeggezin absoluut niet goed. Wij zaten in een zogenoemde 'pilot'. Een tijdelijke plaatsing waarbij het pleeggezin een nauwe samenwerking diende te onderhouden met de ouders. Maar dit pleeggezin was gewend kindjes te krijgen waarbij de ouders totaal geen contact meer hadden/mochten of wilden. Dus daar liep het spaak. Want zij wilden niets van ons aannemen en het communiceren verliep moeizaam of helemaal niet. Zelfs met begeleiders erbij. Op een gegeven moment hielden ze zich zelfs niet meer aan gemaakte afspraken zonder ons medeweten.
Dat heeft ons doen besluiten dat het in niemands voordeel meer was om mijn zoontje daar te laten. We vinden dit nog steeds erg jammer en we vinden het ook jammer dat de begeleider van het pleeggezin er niet wat over gezegd heeft.
Maar goed, eenmaal thuis was het best lastig weer. We vervallen snel in de negatieve spiraal hoor. Eigenlijk ook omdat ik nog steeds (snel) overbelast ben. Ik zit nog steeds in een verlengd zwangerschapsverlof omdat ik nog niet kan werken. Drie keer in de week komt de oppas waardoor ik even iets voor mezelf kan doen en niet op de kinderen hoef te letten en dat helpt me heel veel. En mijn zoontje kan in de weekenden (hij gaat niet elk weekend, alleen als het weer nodig is) logeren bij opa en oma. Dus dat is erg fijn.
Hij gaat nu naar het schooltje hier bij ons op het dorp. Het tweede schooltje hier. Hij heeft dus eerst op de andere hier gezeten, maar dat ging absoluut niet goed.
HIj zit nu twee weken op de school hier en.....................het gaat perfect! Niet te geloven. Hij doet het uitstekend. Thuis gaat het ietsje minder, maar geen onhandelbaar gedrag.
We zijn hier ontzettend blij mee en het geeft goede hoop voor de toekomst.
We hebben over twee weken een gesprek met een orthopedagoog en er komt een gezinshulp die gespecialiseerd is in hechting, die gaat ook gelijk videohometraining geven. Want veel gedrag van ons zoontje kunnen we nog moeilijk plaatsen. Hopelijk krijgen we hierdoor wat verduidelijking.
We hebben een beloningsschema nu waarop een vakje voor school staat en twee vakjes met een trap. Als hij lief is geweest krijgt hij een krul en anders een kruis voor school. En als hij op de trap is geweest krijgt hij ook een kruis. Als hij twee kruizen heeft krijgt hij geen sticker. Als hij 5 stickers in een week heeft gehaald krijgt hij een beloning. En als hij een sticker heeft gehaald mag hij de volgende dag ook mee op zijn eigen fiets naar school.
Dat werkt op zich wel, hij is zich erg bewust van het schema als hij op de trap moet, maar hij is de laatste tijd dus wat moeilijker dus heeft hij maar weinig stickers gehaald. Dat is wel jammer.
Het enige is dat ik er soms nog heel veel moeite mee heb, maar ik hoop dat de orthopedagoog en de videohometraining helpen.
Zo! Weer even een update!
Liefs Gerrie.
Ik ben er even niet geweest, maar heb nu weer even de tijd gevonden om te reageren.
Het gaat ondertussen weer iets beter thuis.
Ik weet niet meer zo goed wie nou welke vraag gesteld heeft, maar ik ga ze proberen te beantwoorden, ik zal gewoon vertellen wat er gebeurd is en hoe het nu gaat.
Mijn zoontje is maar 5 weken in het pleeggezin geweest en inderdaad was dat eigenlijk te weinig, het was veel beter geweest, zowel voor ons als voor ons zoontje, als hij daar een langere periode was geweest. Dan was er veel meer rust gecreëerd en hadden wij meer handvatten kunnen krijgen. Maar helaas ging het contact met het pleeggezin absoluut niet goed. Wij zaten in een zogenoemde 'pilot'. Een tijdelijke plaatsing waarbij het pleeggezin een nauwe samenwerking diende te onderhouden met de ouders. Maar dit pleeggezin was gewend kindjes te krijgen waarbij de ouders totaal geen contact meer hadden/mochten of wilden. Dus daar liep het spaak. Want zij wilden niets van ons aannemen en het communiceren verliep moeizaam of helemaal niet. Zelfs met begeleiders erbij. Op een gegeven moment hielden ze zich zelfs niet meer aan gemaakte afspraken zonder ons medeweten.
Dat heeft ons doen besluiten dat het in niemands voordeel meer was om mijn zoontje daar te laten. We vinden dit nog steeds erg jammer en we vinden het ook jammer dat de begeleider van het pleeggezin er niet wat over gezegd heeft.
Maar goed, eenmaal thuis was het best lastig weer. We vervallen snel in de negatieve spiraal hoor. Eigenlijk ook omdat ik nog steeds (snel) overbelast ben. Ik zit nog steeds in een verlengd zwangerschapsverlof omdat ik nog niet kan werken. Drie keer in de week komt de oppas waardoor ik even iets voor mezelf kan doen en niet op de kinderen hoef te letten en dat helpt me heel veel. En mijn zoontje kan in de weekenden (hij gaat niet elk weekend, alleen als het weer nodig is) logeren bij opa en oma. Dus dat is erg fijn.
Hij gaat nu naar het schooltje hier bij ons op het dorp. Het tweede schooltje hier. Hij heeft dus eerst op de andere hier gezeten, maar dat ging absoluut niet goed.
HIj zit nu twee weken op de school hier en.....................het gaat perfect! Niet te geloven. Hij doet het uitstekend. Thuis gaat het ietsje minder, maar geen onhandelbaar gedrag.
We zijn hier ontzettend blij mee en het geeft goede hoop voor de toekomst.
We hebben over twee weken een gesprek met een orthopedagoog en er komt een gezinshulp die gespecialiseerd is in hechting, die gaat ook gelijk videohometraining geven. Want veel gedrag van ons zoontje kunnen we nog moeilijk plaatsen. Hopelijk krijgen we hierdoor wat verduidelijking.
We hebben een beloningsschema nu waarop een vakje voor school staat en twee vakjes met een trap. Als hij lief is geweest krijgt hij een krul en anders een kruis voor school. En als hij op de trap is geweest krijgt hij ook een kruis. Als hij twee kruizen heeft krijgt hij geen sticker. Als hij 5 stickers in een week heeft gehaald krijgt hij een beloning. En als hij een sticker heeft gehaald mag hij de volgende dag ook mee op zijn eigen fiets naar school.
Dat werkt op zich wel, hij is zich erg bewust van het schema als hij op de trap moet, maar hij is de laatste tijd dus wat moeilijker dus heeft hij maar weinig stickers gehaald. Dat is wel jammer.
Het enige is dat ik er soms nog heel veel moeite mee heb, maar ik hoop dat de orthopedagoog en de videohometraining helpen.
Zo! Weer even een update!
Liefs Gerrie.