ook ik kan me hier aansluiten,

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi lieve meiden,

ook ik kan me helaas hier aansluiten,
na een jaartje bezig geweest te zijn waren we eindelijk in verwachting van ons 1e wondertje..
maar gisteren ging ik voor de echo, ik zou 8 weken zijn maar er was alleen een leeg vruchtzakje te zien van 5 weken..
een missed arbortion dus, nu moet ik woensdag voor een curretage, maar weet niet wat ik moet verwachten, ik ben zo verdrietig en het doet zo pijn, terwijl ik weet dat de natuur gewoon zijn werk doet en het kindje niet "goed" geweest is,
maar toch verlicht dat de pijn neit,

heeft iemand ervaring met een curretage en kan mij vertelen wat mij te wachten staat??

Liefs een verdrietige Iris
 
ha,

wat naar voor je!
ik heb precies het zelfde meegemaakt, alleen had ik de echo pas bij 11 weken.
dus dan denk je echt dat je al bijna bij de 12 weken bent en de gevarenzone voorbij is, en dan blijkt het bij 5 weken al mis te zijn gegaan.
al die tijd bleef ik misselijk en pijnlijke borsten houden.
het zwangerschapshormoon bleef gewoon zn werk doen. heb jij dat ook?
nou, de cur viel mij erg mee.
ik vond het best eng, maar had eigenlijk haast geen pijn ervan.
dus ik zou me niet bang maken.
heb je een fijne gyn?
of heb je die nog niet gezien?
de mijne wel, en dat scheelde ook erg.
nou heel veel sterkte, en ik hoop dat het allemaal mee valt voor je.

groetjes
 
Hey Futuremummy,
Wat naar dat je een mk hebt, balen dat je je hier bij ons moet aansluiten.
Ik heb ook een mk gehad, na 8 weken bleek het bij week 7 te zijn overleden, er zat dus wel wat in. Ik weet niet of dat wat uitmaakt voor de curretage, maar het lijkt mij van niet.

Ik heb het als zeer verdrietig ervaren. Ik wil je eigenlijk opbeuren, maar misschien heb je meer aan een eerlijk verslag zodat je je er op kunt voorbereiden.

Wij moesten ons in de vroege ochtend melden en kregen (gelukkig) een prive kamer. Ik moest het operatie schort aan en werd op het bed naar de ok gebracht. Daar stonden meer bedden met mensen die werden klaar gemaakt voor een operatie.
Ook ik kreeg een infuus en wat electroden, geloof ik.
Ik was erg nerveus.
Vervolgens reed ik de ok binnen waar een team klaarstond en ik moest op de operatietafel overschuiven.
Toen ik daar lag en de gyn tegen me praatte werd ik heel verdrietig en raakte in paniek, ik kon dit niet aan, te erg...
Maar er werd iets in mijn infuus gespoten en weg was ik.

Ik werd langzaam wakker in de Recovery, besefte waar ik was en dat het nu echt over was, weg en ik stikte zowat in mijn tranen.
Toen heb ik het verdriet het ergst gevoeld.
Even later mocht ik weer naar mijn kamer waar mijn man zat te wachten.
We hebben samen gehuild en na een paar uur mocht ik naar huis.
Ik bloedde relatief weinig en de operatie was prima gegaan.
Ik heb maar een paar dagen nagebloed, en was na zes weken weer ongesteld, dus dat was erg netjes.
Maar het verdriet was hevig. Probeer je er op voor te bereiden.
Wie gaat er mee? Zijn er mensen die je bij je wilt als je thuis komt?
Vraag erom, mensen willen je echt wel heplen op zo'n moment.
Vraag wat je nodig hebt, laat ze lopen, je mag zielig zijn en alle aandacht van de wereld krijgen.
Doe jezelf niet te kort en onderschat het niet.

De pijn viel me ook wel mee, ik heb niet lang last van mijn buik gehad.
Conclusie; de operatie viel dus wel mee, het verdriet niet.

Hopelijk kun je er wat mee, ik wens je in ieder geval heel veel sterkte!!

liefs Kersensnoepje
 
ja dat heb ik ook, mijn lichaam denkt gewoon nog dat ik zwanger ben,
ik heb neit bij een gyn gelopen dus weet niet wie ik krijg,
maar ik ben best wel bang wat mij te wachten staat, ik weet het allemaal niet meer..

pff
 
ha,

ja, ik kan me voorstellen dat je bang bent, maar je bent echt maar heel even onder narcose, de ingreep is voor de gyn een fluitje van een cent.
echt waar.
helaas is het voor jezelf gewoon vervelend, maar ik denk meer dat dat door het psychische aspect komt.
ik kan me goed indenken, want ik was ook echt vreselijk gespannen, maar achteraf vond ik het echt heel erg meevallen.

sterkte
 
Heb ik je bang gemaakt?
Niet zijn hoor, er wordt goed voor je gezorgt..
En je kunt het ook aan, dat weet ik zeker.

Ik zal aan je denken...

liefs Kersensnoepje
 
ik weet niet of het raar is wat ik voel, maar het enigste wat ik wil is gewoon zo snel mogelijk weer zwanger worden, niet wetend of dit verstandig is, maar ik wil gewoon zo graag een kindje met mijn lieve man, zo graag moeder zijn, en alles erop en eraan,

ik heb echt heel veel verdriet van de miskraam niet verkeerd begrijpen en mijn mannetje ook, maar ik wil er gewoon zo snel mogelijk weer voor gaan, is dat wel normaal??

Liefs Iris
 
o ja, dat had ik ook.
ik wilde niets liever dan zo snel mogelijk er weer voor gaan.
maar helaas liep er bij mij erg veel tegen, en lukt het nog niet.
dus ik ben nu wel wat voorzichtig.
maar dat is echt helemaal niet gek.

niet dat het je andere kindje wat je in gedachten al had vervangt, maar als je eenmaal zwanger bent geweest wil je het volgens mij nog veel liever dan daarvoor.
je hebt het gewoon al even kunnen meemaken.


groetjes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan