ook ik kan me hier aansluiten,

Ja hoor, dat is heel normaal, maar pas op, dat had ik ook.
Voor mij was dat ook een manier om het verdriet aan te kunnen, me richten op een nieuwe zwangerschap.
Maar dat is nu al bijna 10 maanden geleden, het wil nu niet meer lukken en het verdriet kwam elke ongesteldheid weer met een klap in mijn gezicht terug.
Dus probeer het ook aan te gaan en te verwerken, een nieuwe zwangerschap is niet de manier om je verdriet niet aan te hoeven gaan.

maar ik heb makkelijk kletsen, ik had 10 maanden geleden waarschijnlijk niet naar die redenatie geluisterd.
En wie weet ben je zo weer zwanger...
Ik hoop het echt voor je..

 
ja je hebt er van "geproefd" en wilt zo snel mogelijk weer,
en inderdaad onze kinderwens was al groot, maar nu nog groter,
toen we nog probeerde vond ik het natuurlijk kl*te elke maand als ik ongi was, maar dit voelt nog veel erger, en mijn verlangen naar kindje is groter dan ooit,

ik hoop dat alles goed gaat, want 5 juli gaan we op vakantie en de verloskundige zei em ook dat ik gewoon kan gaan, kunnen we allebei hopelijk ons verstand op 0 proberen te zetten en het een plekje geven,
 
ha kersensnoepje,

ja wat je schrijft heb je denk ik wel gelijk in.
ik denk dat je probeerd met je verstand je gevoel te overbluffen.
ik zei ook tegen iedereen dat het een natuurlijke selectie van het lichaam is, dat er bij zoiets in de chromosomen , of bij de eerste celdelingen al iets fout is gegaan, maar eigenlijk denk ik dat het ook een soort wegstoppen is.
ja, de ingreep is niet zo erg, maar je emoties.
dat komt bij mij ook eigenlijk nu de laatste weken pas.
na 16 weken.

jij ook veel sterkte.

groetjes
 
Hoi Iris,
Wat verschrikkelijk!
(ik ken je nog van het forum:"zwanger zijn")
Toen ik je naam bij dit forum zag staan, zei ik meteen hardop:"oohhhh"
mijn vriend vroeg zelfs wat er was!
Ach je leeft ook zo mee met iedereen he?
Ik wil je even veel sterkte wensen!
Ik heb zelf 2 MK gehad, nooit een curretage.
Liefs Anna
 
Ooooh lieve Iris...

Wat erg voor jullie!!!!!!
Ik zit hier ook al met tranen in mn ogen van een van de M&M ladies op zwanger worden....zijn ook....

Heel veel sterkte voor jou en je ventje....en ik wilde ook erg graag weer zanger worden erna. Heb het soms nog wel moeilijk met de mk.
Maar we geven niet op!
We zullen een wondertje krijgen....ik denk aan je meis~!

dikke kus maan xxxx
 
Balen dat jij je hier nu ook moet aansluiten meid. Zal mijn verhaal even kort vertellen. In mei 2005  horen wij  dat het kindje in mijn buik niet meer leefde .  In het ziekenhuis zeiden ze dat het beter was als het vanzelf zou komen dus kon ik weer naar huis. Maar na 1,5 week hield ik  dat echt niet meer vol. En toen  kreeg ik in het ziekenhuis een curettage.  Daar zag ik eigenlijk erg tegenop maar het is me allemaal rueze meegevallen. Ik kreeg een pileetje om rustig te worden (mar dat was ik eigenlijk al) en ze waren wel erg lief voor me. Toen onder narcose. Daarna even op de uitslaapkamer en bijkomen. Toen alles goed was mocht ik alweer naar huis. Had wel wat krampen maar dat viel me mee.
Ik hoop dat je wat de curettage betreft wat bent gerustgesteld. Heel veel sterkte meid woensdag. Neem de tijd om het te verwerken hoor!!
Liefs tara
 
Wat een verdrietig en onwerkelijk nieuws is het toch te moeten horen dat je kindje niet meer leeft. Ook ik heb twee keer een miskraam gehad, een keer na 12 weken en een keer na 9 weken. De eerste keer wilde ik geen curetage, wilde ik de natuur zijn gang laten gaan. Helaas verliep dit bij mij met complicaties, na drie weken kon ik alsnog met gillende sirenes naar het ziekenhuis vanwege een enorme bloeding. De tweede keer koos ik, zoals je zult begrijpen, direct voor een curetage. Dit is mij erg meegevallen. De verpleegsters waren erg lief en begripvol voor me en ook op de o.k. hielden ze rekening met de verdrietige situatie. Wel was ik na een aantal uur erg blij mijn mannetje weer te zien! Thuis was ik opgelucht dat ik zeker wist dat de mk lichamelijk in elk geval voorbij was. Emotioneel heeft het veel meer tijd nodig. De paspoppen bij de winkel voor positiemode kon ik al niet zien, laat staan andere zwangeren. Wel had ik snel weer vertrouwen in de toekomst, en ook zin en hoop. Een kleine in je armen te hebben liggen, dat verlangen is sterk en daar moet je zeker op vertrouwen. En dat vertrouwen houdt je op de been! Sterkte meid!
 
He Iris,

Tjeemig meid, wat vervelend. Heel veel sterkte gewenst met het verwerken van je mk.

Heb zelf 6 weken geleden een curettage gehad na mijn 2e mk. Is erg goed gegaan, weinig bloedverlies tijdens curettage en totaal nergens last van gehad erna. Geen bloed meer verloren en ook geen buikpijn gehad. Hoop dat dit je een beetje gerust kan stellen, en dat het jou ook zo vergaat woensdag.

En je wens om meteen weer zwanger te worden:   tuurlijk is dat niet raar! De kinderwens blijft en wordt alleen maar groter als je eens zwanger geweest bent. Weet dat uit ervaring, en natuurlijk vervangt een volgende zwangerschap deze niet, maar het vervult wel je kinderwens. Als jullie er aan toe zijn, ga ervoor! (Ben net zelf helaas weer voor de 1e keer ongi geweest, 4,5 week na mijn curettage, maar weet nu wel dat mijn lichaam weer 'werkt'.)

Veel sterkte en ik hoop dat je na je curettage snel gezond zwanger mag worden!

groetjes,
Dion
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan