<p>Hallo mamma’s, Hieronder zag ik al een soortgelijk topic, maar de titel van dit bericht zegt het misschien al: mijn roze wolk is ver te zoeken. Op het moment ben ik bang in een depressie terecht te komen en ik zoek lotgenoten, zodat we ons hart kunnen luchten en elkaar kunnen steunen. Iemand die het gebrek aan een roze wolk herkent en samen de strijd aan wilt gaan? </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Op de grijze wolk
- Onderwerp starter Mamma croco
- Startdatum
Lieve november mama
Ik kan (gelukkig) niet met je meepraten op het gebied van depressie. Wel heb ik ook gestoeid met het wel/niet stoppen van borstvoeding, de schuldgevoelens en de onrust. Ik kan nu (na een week gestopt te zijn) voor de 100% zeggen dat het een groot stuk van mijn onrust heeft weggenomen. Je hebt al die tijd je kind al gevoed met borstvoeding en dat is al heel knap! Maar denk niet dat je een slechte moeder bent als je stopt..
Verder denk ik dat het erg belangrijk is dat je bijvoor zelf boodschappen gaat halen en je man bij de kleine blijft, soms zit ik ook de hele dag met onze dochter omdat ze veel krampjes hebt maar mijn man zegt dan; of je gaat nu slapen boven of maar buiten want je hebt even tijd zonder kind nodig.. Zeker buitenlucht zal je goed doen, veel wandelen misschien met de kinderwagen als je man aan het werk is?
Wens je veel sterkte toe en betere tijden!
Ik kan (gelukkig) niet met je meepraten op het gebied van depressie. Wel heb ik ook gestoeid met het wel/niet stoppen van borstvoeding, de schuldgevoelens en de onrust. Ik kan nu (na een week gestopt te zijn) voor de 100% zeggen dat het een groot stuk van mijn onrust heeft weggenomen. Je hebt al die tijd je kind al gevoed met borstvoeding en dat is al heel knap! Maar denk niet dat je een slechte moeder bent als je stopt..
Verder denk ik dat het erg belangrijk is dat je bijvoor zelf boodschappen gaat halen en je man bij de kleine blijft, soms zit ik ook de hele dag met onze dochter omdat ze veel krampjes hebt maar mijn man zegt dan; of je gaat nu slapen boven of maar buiten want je hebt even tijd zonder kind nodig.. Zeker buitenlucht zal je goed doen, veel wandelen misschien met de kinderwagen als je man aan het werk is?
Wens je veel sterkte toe en betere tijden!
Hoi november mamma, wat vervelend dat je je zo voelt! Het is ook niet niks, zo’n klein mensje ineens in je leven. Mijn zoon is nu bijna 2 en ik herken de grijze wolk die je beschrijft van toen. Mijn zoon huilde overdag veel en ik heb hem mijn hele verlof overdag op mijn lijf gehad. Of in de draagdoek of in mijn armen op de bank. Waarschijnlijk had hij door geboorte m.b.v. een vacuümpomp last van zijn nek, waardoor plat liggen hem pijn deed. Maar daarnaast zijn die kleintjes ook gewoon graag dicht bij papa en/of mama. Ik had me van tevoren al wel ingesteld op een pittige tijd, was eigenlijk sowieso niet uitgegaan van een roze wolk, maar nog steeds viel het me soms vies tegen.
Een oplossing heb ik niet voor je gevoelens, maar misschien helpt het als je weet dat heel veel mamma’s zich echt niet (altijd) op een roze wolk voelen die eerste maanden. Eerlijk gezegd ken ik maar een enkeling die echt genoten heeft van de kraamtijd en was de rest blij wanneer de eerste 3 maanden erop zaten. Veel van mijn vriendinnen hebben ten minste met een van hun kinderen geworsteld met zaken als (verborgen) reflux, allergieën, krampjes, huilbaby’s, borstvoeding etc. Je staat er niet alleen in! En ik begrijp je schuldgevoelens heel goed, maar die zijn echt niet nodig! Het is misschien een beetje een open deur, maar er zijn hele volksstammen groot geworden met poedermelk. En ik denk dat heel veel mamma’s wel eens de tranen over hun wangen hebben rollen. Een van mijn collega’s die net een baby had gekregen zei een keer heel eerlijk tegen me “soms kijk ik in die wieg en denk ik, was je er maar niet”.
Gelukkig gaat het vaak na 3 maanden ineens beter. Dat was bij ons ook zo. Dan huilen ze minder, vermaken zichzelf steeds een beetje meer en krijg je zelf langzaam je eigen leven weer terug.
Ik wil je heel veel sterkte, succes en zelfvertrouwen wensen! Het komt goed!
Een oplossing heb ik niet voor je gevoelens, maar misschien helpt het als je weet dat heel veel mamma’s zich echt niet (altijd) op een roze wolk voelen die eerste maanden. Eerlijk gezegd ken ik maar een enkeling die echt genoten heeft van de kraamtijd en was de rest blij wanneer de eerste 3 maanden erop zaten. Veel van mijn vriendinnen hebben ten minste met een van hun kinderen geworsteld met zaken als (verborgen) reflux, allergieën, krampjes, huilbaby’s, borstvoeding etc. Je staat er niet alleen in! En ik begrijp je schuldgevoelens heel goed, maar die zijn echt niet nodig! Het is misschien een beetje een open deur, maar er zijn hele volksstammen groot geworden met poedermelk. En ik denk dat heel veel mamma’s wel eens de tranen over hun wangen hebben rollen. Een van mijn collega’s die net een baby had gekregen zei een keer heel eerlijk tegen me “soms kijk ik in die wieg en denk ik, was je er maar niet”.
Gelukkig gaat het vaak na 3 maanden ineens beter. Dat was bij ons ook zo. Dan huilen ze minder, vermaken zichzelf steeds een beetje meer en krijg je zelf langzaam je eigen leven weer terug.
Ik wil je heel veel sterkte, succes en zelfvertrouwen wensen! Het komt goed!
Nog een toevoeging, trek snel aan de bel bij verloskundige of huisarts als je je mentaal niet goed voelt. Dat is heel normaal en zij kunnen je hulp bieden, waardoor je je snel beter gaat voelen en je erger voorkomt.
En nog een tip, als het kan vraag ook hulp uit je omgeving. Een oma, zus, vriendin, buurvrouw die even op de baby let, zodat jij even tijd hebt voor jezelf. Al is het om even uitgebreid te kunnen douchen, te wandelen, te slapen, te netflixen. Maar dan laad je weer een beetje op en kan je er weer even tegenaan.
En nog een tip, als het kan vraag ook hulp uit je omgeving. Een oma, zus, vriendin, buurvrouw die even op de baby let, zodat jij even tijd hebt voor jezelf. Al is het om even uitgebreid te kunnen douchen, te wandelen, te slapen, te netflixen. Maar dan laad je weer een beetje op en kan je er weer even tegenaan.
Eigenlijk precies zoals Maankindje zegt zie ik het ook. Trek vooral aan de bel en vraag mensen in je naaste omgeving op te letten op een postnatale depressie, dit merk je zelf vaak niet.
Ja, heel herkenbaar. De eerste maanden zijn zwaar, maar het komt goed! Mijn dochter was de eerste 4 maanden pittig, veel huilen en onrustig. Daarna werd het steeds ietsje makkelijker. Zorg goed voor jezelf, zodat je er ook voor je kind kan zijn. Even een pauze nemen om op te laden is heel normaal en je hoeft het niet allemaal zelf te doen. Probeer steeds meer naar het positieve te kijken, lichtpiovan een dag. Dat worden er steeds meer. En je kind neemt je positiviteit over, ten minste dat merkte ik bij mijn dochter. Ze staan nog zo open voor alles en jij bent hun alles! Sterkte, het komt goed en het wordt leuk(er), echt!
Lieve mama wat rot he. Ik ken de grijze donderwolk helaas ook. Ook ik kwam in een depressie. Ik ben veel gaan praten. Met vriendinnen, het consultatiebureau, de huisarts. Iedereen die naar me wilde luisteren kreeg te horen hoe ik me voelde. Niet heel gezellig, maar het hielp mij onwijs. Ik kreeg veel begrip en ook herkenning vanuit vriendinnen met kinderen die dat zelf nooit zo uit hadden durven spreken. Dus praat er vooral over.
Omdat het niet goed ging met mij ben ik na mijn verlof de ziektewet in gegaan. Achteraf niet slim, want toen ik eenmaal 2 maanden later wél aan het werk ging, voelde ik me zoveel beter. Heb jij al vooruitzicht hierin? Het is niet gek dat je man het beter kan hebben omdat hij soms uit de situatie is. Dat zal jou ook helpen. Vraag of jij elke dag even de boodschappen mag doen. Ik vond dat altijd een heerlijk half uurtje, en reed het liefst naar een winkel net iets verder dan onze buurtsuper. Radio uit en stilte. Heerlijk.
Je noemt een aandoening wat hem benauwd maakt. Heeft dit ook een naam? Mijn zoontje is ook een 'kno kindje', wie weet daarin nog wat tips of herkenning.
X
Omdat het niet goed ging met mij ben ik na mijn verlof de ziektewet in gegaan. Achteraf niet slim, want toen ik eenmaal 2 maanden later wél aan het werk ging, voelde ik me zoveel beter. Heb jij al vooruitzicht hierin? Het is niet gek dat je man het beter kan hebben omdat hij soms uit de situatie is. Dat zal jou ook helpen. Vraag of jij elke dag even de boodschappen mag doen. Ik vond dat altijd een heerlijk half uurtje, en reed het liefst naar een winkel net iets verder dan onze buurtsuper. Radio uit en stilte. Heerlijk.
Je noemt een aandoening wat hem benauwd maakt. Heeft dit ook een naam? Mijn zoontje is ook een 'kno kindje', wie weet daarin nog wat tips of herkenning.
X
Nieuwe situatie
Mega verantwoordelijkheden
Enorm zoeken
Je kindje leren kennen
Hormonen
Huilen gaat door merg en been
Allemaal zaken die behoorlijke impact hebben. Zeker als je kindje ook nog iets medisch blijkt te hebben. Zelf geen ervaring met de echte grijze wolk, maar zeker wel het moeten wennen aan de nieuwe situatie.
Helemaal niet gek dat je je niet echt happy voelt. Zorg goed voor jezelf, dan pas kun je voor een ander zorgen. Dus ga juist wel eens boodschappen doen, alleen wandelen of iets anders waar je zin in hebt. Zet je man in, ook hij kan prima zorgen voor jullie kindje. Zeker als je straks over bent gestapt naar flesvoeding.
Ik ben ervan overtuigd dat jij als nieuwe mama prima weet wat het beste is voor je kindje en ook voor jezelf. Accepteer dat dit een periode is van zoeken, onzekerheden en nieuwe dingen. Vraag hulp, zet anderen in en praat over wat je voelt of nodig hebt. Iedere nieuwe mama ervaart wel in mindere of meerdere mate onzekerheid.
Succes!
Mega verantwoordelijkheden
Enorm zoeken
Je kindje leren kennen
Hormonen
Huilen gaat door merg en been
Allemaal zaken die behoorlijke impact hebben. Zeker als je kindje ook nog iets medisch blijkt te hebben. Zelf geen ervaring met de echte grijze wolk, maar zeker wel het moeten wennen aan de nieuwe situatie.
Helemaal niet gek dat je je niet echt happy voelt. Zorg goed voor jezelf, dan pas kun je voor een ander zorgen. Dus ga juist wel eens boodschappen doen, alleen wandelen of iets anders waar je zin in hebt. Zet je man in, ook hij kan prima zorgen voor jullie kindje. Zeker als je straks over bent gestapt naar flesvoeding.
Ik ben ervan overtuigd dat jij als nieuwe mama prima weet wat het beste is voor je kindje en ook voor jezelf. Accepteer dat dit een periode is van zoeken, onzekerheden en nieuwe dingen. Vraag hulp, zet anderen in en praat over wat je voelt of nodig hebt. Iedere nieuwe mama ervaart wel in mindere of meerdere mate onzekerheid.
Succes!