opdringeringe schoonmoeder

A

ANONYMOUS_USERNAME

hi allemaal,

ik heb een vraagje over iets totaal anders, namenlijk hoe je het best kan om gaan met je  erg opdringeringe en bemoeizuchtige schoonmoeder.
mijn  man en ik kennen elkaar nu 4 jaar en wonen nu bijna 3 jaar samen waarvan nu bijna 8 maanden getrouwd.  en ik weet niet hoe ik mijn erg opdringeringe en bemoeizuchtige en konstant kritiek leverende schoonmoeder buiten de deur moet houden. wanneer ik tegen haar zeg dat het me niet zo goed  uit komt dat ze elke dag even langs wil komen begint ze te huilen en zegt ze dat we helemaal nooit meer langs komt. en dit is natuurlijk ook net de bedoeling  maar ik heb gewoon niet altijd zijn en tijd om met haar koffie te  drinken. hoe kan ik haar nu het beste  duidelijk maken dat ik het al druk genoeg heb met mijn eigen  leven zonder dat ik ook nog eens de hele tijd haar  kritiek  aan te moeten horen. voor dat we getrouwd waren was ze niet zo erg als nu het lijk wel of ze met de dag erger wordt nu ze weet dat ik niet meer weg ga nu we getrouwd zijn.
ik hoop dat iemand me hier  in  advies kan geven nog voor we kinderen krijgen en ze zich  ook met de op voeding gaat bemoeien.

alvast bedankt nimfje
 
 
Hee hoi,

Ik  heb ook een geweldige schoonmoeder, NOT! Maar ik kan er gelukkig wel met mijn mannetje over praten en die zegt haar soms goed de waarheid, want ze is nogal eigenwijs en koppig.
Heb je het er wel eens over met je mannetje? Misschien weet hij een goede oplossing, want hij kent haar ten slotte het beste...

Veel suc6!

Liefs Lientje
 
bedankt voor je reactie.
ik kan er wel goed met mijn man over praten maar dat helpt niet zo veel want ook wanneer hij er iets over tegen zijn moeder zegt gaat ze huilen en zegt ze dat ze het alleemaar goed bedoeld en zo en dan voelen wij ons weer schuldig dat we er iets van hebben gezegt. mijn man heeft er ook al wel eens met zijn vader over gepraat of hij er misschien niet niet aan kon doen maar die nam het voor zijn vrouw op en zegt dat ze nu eenmaal zo is en dat er niets aan te doen is.
opzich vind ik haar bemoeizucht nog wel uit te houden een paar keer per week maar ik ben bang dat mocht ik binnen kort zwanger worden dat het dan allemaal nog erger wordt en ik er minder goed tegen kan. en ik wil niet dat het uit de hand loopt en we hier over ruzie gaan krijgen.
groetjes nimfje
 
hai,
Ik zou me maar niet te druk maken als ik jou was,
dat heb ik in het begin wel gedaan en daar maak je veel meer mee stuk dat je schoonmoeder waard is.
probeer er met je man over te praten en kijk eerst of hij achter je besluit staat.
dan zou ik gaan praten met je schoonmoeder, leg haar gewoon uit hoe het zit en dat ze altijd welkom is maar dat het ook te vaak kan zijn, als ze zegt dat ze dan helemaal niet meer komt moet je niet bang zijn hoor!! is tegen mij ook wel eens gezegd maar dat kunen moeders toch niet en na een goed gesprek komt ze om de twee weken!
laat je niet afleiden door tranen want als ze om je geeft dan respecteerd ze jullie besluit.
en over de opvoeding zou ik me maar niet al te druk maken hoor het is en blijft jullie kind/kinderen...
'Hebben jullie al kinderen?? of zijn jullie ook aan het probeeren??
Nou veel suc6!!!!!!

Liefs Clair
 
nee dit word (als het ooit zover is) ons eerste kindje. we zijn in april gestopt met de pil dus we zijn nog niet zo lang bezig. maar het lijkt wel veel langer.

mijn schoonmoeder komt overdag, ik werk smidags dus dan komt rond "de koffie" even langs mijn man is er dan dus nooit. mijn man staat zeker achter me en we hebben het er al wel vaker met haar over gehad maar het komt niet over. elke keer na dat we het er met haar over hebben gehad is ze boos en komt ze soms een week of wat niet (lekker rustig) maar daarna wanneer het weer over is staat ze er gewoon weer elke dag.
ze wil het gewoon niet snappen dat ik ook in huis nog wat moet doen en ook wel eens geen zin in haar heb.
groetjes nimfje
 
Hoi Nimfje,

Wat een lastige schoonmoeder. Lekker hardleers!!!
Ik weet niet of jullie het haar al duidelijk hebben proberen te maken dat ze op deze manier er voor zorgt dat ze juist steeds minder welkom is bij jullie thuis. Als ze zich aan jullie wensen kan houden, jullie het ook weer leuker vinden als ze dan weer een keer langs komt in plaats van zoals nu dat jullie haar vervelend vinden en elke keer met tegenzin haar in jullie huis verwelkomen. Als ze wil dat jullie het gezellig hebben tijdens haar bezoeken, moet ze leren dat er gewoon een limiet is en dat zielig doen jullie alleen maar meer irriteert en maakt dat dat limiet steeds lager komt te liggen. Ook dan is ze niet echt welkom en worden jullie eigenlijk emotioneel gechanteerd om haar weer binnen te laten. Ze wil toch ook dat het oprecht gezellig is als ze langs komt en dat bereikt ze nu niet. En ja, schoonpapa kan wel zeggen, zo is ze nu eenmaal maar overal zit een grens aan. Want ja, het is niet de bedoeling dat jullie er zo gek van worden dat jullie je over een tijdje misschien wel genoodzaakt voelen om te verhuizen gewoon om weer rust in jullie eigen huis te hebben. Ik heb/had zelf een hele opdringerige en bemoeizuchtige en constant kritiek leverende moeder. Heb het haar tig keer moeten zeggen (met en zonder tranen), maar het lijkt er op dat ze het eindelijk door heeft dat het gewoon gezelliger is als ze ons ons eigen leven laat leiden en niet constant zo zeurt etc.

Nou, ik hoop dat je er wat aan heb en dat jullie de rust thuis weer kunnen vinden. Succes ermee!!!

Groetjes,

Sara

Zit me net te bedenken misschien helpt het om anders en vaste afspraak te maken met haar over een ochtend in de week waarop ze langs kan komen. Dan weet ze tenminste zeker dat ze zich niet buitengesloten hoeft (gaan) te voelen en zo krijg jij de controle over je ochtenden weer terug.
 
ook ik heb niet echt een bijzonder warme band met mijn schoonfamilie, vooral niet met mijn schoonmoeder en -zus. De eerste denkt dat ze alles mag zeggen en met niemand rekening hoeft te houden. Als we er zijn, krijgen we het eerste uur alleen maar te horen dat we veel te weinig komen enz enz. Verder gaat het alleen maar over het verschil tussen haar dochter en zoon, waarbij de balans natuurlijk behoorlijk negatief uitvalt voor mijn vriend. Die dochter is een verwend nest van 35 jaar, die zich net zo gedraagt als een klein kind met een driftbui. Ze is nu voor de tweede keer zwanger en al die buien komen uiteraard door de hormonen (het is onbekend waar ze in niet-zwangere tijden door komen, maar goed). Met open mond kijken mijn vriend en ik toe hoe ze de mensen om zich heen schoffeert (waaronder haar man, die behoorlijk wat voor zijn kiezen krijgt) en hoe iedereen toch maar netjes, meelevend en lief tegen dr blijft. Mijn vriend begint nu een beetje in de gaten te krijgen hoe het hele gezin altijd om haar heeft gedraait, en is dat nu ook wel een beetje beu. Hij praat er verder niet over, maar blijft luchtig tegen ze en afstandelijk. Ik kan dat dus niet: mijn schoonmoeder heeft al behoorlijk veel nare, kwetsende en ronduit onbeschofte  dingen tegen me gezegd, en ik pik dat dus niet (meer). In het begin is dat heel lastig geweest, maar na een tijdje ben ik me gaan voornemen er tegen in te gaan. Krijg ik een grote mond, dan kan ze die terugkrijgen. Eigenlijk behoorlijk waardeloos dat dat zo moet. Ik heb veel gesprekken gehad met mijn vriend over wat we moeten doen als we kinderen hebben: ik wil niet dat ze met een oma omgaan die uit het niets ineens allerlei onbeschofte dingen eruitflapt en haar fatsoen niet weet te houden, gaat ze straks ook zo tegen onze kinderen tekeer? Je zou denken, ze komen uit een of andere asociale buurt, maar het zijn behoorlijk nette mensen.
Ik heb mijn schoonfamilie ook niet verteld dat we met kinderen 'krijgen' bezig zijn. Mijn vriend en ik weten zeker dat ze afkeurend zouden reageren. Zoals ze dat voortdurend doen. Mijn vriend heeft de universiteit gedaan en is gepromoveerd tot dr., en nog behandelen ze hem als een klein kind. Hij is 32! We hebben afgelopen maand een huis gekocht, en op onze keuze is vol afkeuring gereageerd, zoals dat eigenlijk met heel veel dingen gaat, vaak niet eens openlijk, maar met heel stiekeme opmerkingen. Trieste bedoening..
Als ze elke dag bij me op de stoep zou staan, zou ik idd ook met dr gaan praten, en anders maar gewoon de confrontatie uit de weg gaan: niet open doen als ze aanbelt (of heeft ze een sleutel??) en net doen of ik niet thuis ben, en anders ook echt de deur uitgaan. Geloof me: als het nu al zo is, dan wordt het zeker niet minder als je kinderen hebt. Als ze jullie chanteert (met huilbuien enz.) doet ze dat straks ook tegen de kinderen.

Pfff, heel verhaal. Jammer dat een leuke schoonfamilie niet altijd vanzelfsprekend is..
 
Ik zit hier met een smile achter de compu, niet omdat het van die vrolijke verhalen zijn, dat zeker niet. Eerder  een gevoel van herkenning en  dat maakt me sterk! Wij hebben ons voorgenomen dingen op onze manier te doen en dingen nu te veranderen en niet als er straks kids zijn, samen zijn we sterk.
Mijn mannetje heeft al gezegd als ik ooit moet kiezen, dan kies ik voor jou, dat zegt mij genoeg en maakt me happy!

Meiden, veel suc6!!!

Liefs Lientje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan