Opmerkingen....

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Toen we zwanger waren, kregen we al vaak rare, vreemde, vervelende  of grappige opmerkingen naar ons hoofd geslingerd.
Nu zijn onze babies er al een tijdje, maar die opmerkingen krijg ik nog steeds hoor.
Natuurlijk vaak de vraag: Is het een jongetje of een meisje? En dat terwijl ze dan in het roze is en een jurkje aan heeft

Maar ook al een paar een een rare opmerking over Myrthes snelle ontwikkeling. Ik doe er niets bijzonders aan, ga haar echt niet voor doen hoe ze moet zitten, staan, kruipen enz. Omdat ik juist vind dat ze dat moet doen als ze er zelf aan toe is.
Maar een erg nieuwsgierig meisje in combinatie met hele sterke spieren gaat gewoon erg snel.
Dan krijg ik te horen: Ja, ouders willen tegenwoordig maar dat hun kinderen snel zijn en overstimuleren ze of het is jouw eerste en dan heb je veel meer tijd voor haar ontwikkeling.
Kan ik dus zo kwaad om worden

Wie krijgt nog meer van die opmerkingen of grappige?

Liefs Reneke
 
Ah, die (soms) irritante opmerkingen...... Iedereen lijkt tegenwoordig wel iets te moeten vinden van van alles.......! Laat maar lekker l*llen, hoor. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het.
Ik vind het juist heel grappig om te lezen (en te zien op de foto's) hoe razendsnel Myrthe zich ontwikkelt. Ze is inderdaad erg snel voor haar leeftijd, maar het is precies zoals je zegt: laat elk kind zijn eigen tempo maar volgen. Die Myrthe van jullie die loopt vast als ze 10 maanden is, hihi. En niet omdat jullie daar zo om zitten te springen, maar gewoon omdat ze daar zelf helemaal aan toe is. Als ik het goed heb begrepen, is Myrthe ook een stukje tevredener en beter-in-haar-vel komen te zitten sinds ze meer haar wereldje om d'r heen kan ontdekken? Dat zegt toch al genoeg?
Hier net andersom... Leah is ongeveer net zo oud als Myrthe vlgs mij, maar die is lekker afwachtend. Ze draait wat op haar buik en speelt en grijpt alles wat in de buurt komt, maar verder 'hoeft ze nog niet zo nodig'. Ook grappig om te zien dat mensen daar dan ook weer vragen over stellen: "o, kruipt ze nog niet?". Nou ja, zeg!!!
Wat ik ook zeeeeer irritant vind, zijn alle opmerking over de borstvoeding van vooral mensen die het niet helemaal begrijpen....... "Jee, geef je nog steeeeeeds borstvoeding?" of "Sjonge, komt ze nog steeds 's nachts voor een voeding?" of "Wanneer ga je over op de fles?"....
Tsja! Lekker onze eigen koers varen dus! Lekker puh, vind je niet?
 
Haha je hebt helemaal gelijk. En ja sinds Myrthe meer kan is ze een stuk tevredener. Alleen nu krijgt ze last van verlatingsangst dus mag haar gezichtsveld niet uit.

Wat me laatst ook gevraagd werd was of ik haar wenkbrauwen epileer? Nou vraag ik je! Het is een baby!!!!!
Maar ja het maakt me wel trots dat ze haar ogen, wenkbrauwen en wimpers zo mooi vinden.... Krijg daat zo vaak leuke opmerkingen over....

En wat betreft de borstvoeding, als het bij ons gelukt was, gaf ik het nu ook nog hoor. Mensen kijken vaak niet langer dan hun neus lang is....


Liefs Reneke
 
Hallo Reneke

Ik heb al heel veel reactie en opmerkingen gehad omdat hun vader donker is.Ik stond met iemand te praten over een tweede kindje nemen dus shanice bedoel ik.Ja zegt iemand moeilijk he ik zeg hoezo moeilijk niks moeilijks aan die dacht dat milton geadopteerd was. In de winkel zegt een oude mevrouw waneer zien ze hun vader ik zeg elke dag hoezo?Over de adoptie waren er mensen in de winkel die moesten lachen.Of die opmerking wat lijken ze op hun vader ik zeg oja ook op mij want anders hadden ze geen moccatintje en de lange wimpers hebben ze ook van mij en de mondjes.
Oja ze lijken niet op mij want het zijn knappe kindjes   dat ook nog . WHAAAAAA.
Als je soms die dingen hoor dan kan het best kwetsend zijn maar ik lach erom zo zie je maar weer hoe mensen kortzichtig zijn.En als moeder doe je het nooit goed .
Wat mij meer kwetst zijn die opmerkingen over donkere die deugen niet zijn allemaal hetzelfde daar word ik echt boos over .
ik ga me even bemoeien met shanice en milton die zijn ruzie aan het maken nou al oke
groetjes lisette
 
Hallo,

ja hoor heel herkenbaar. Nu ook weer allemaal die 'goedbedoelde' adviezen.
Onze meid kon met 7.5 maand ook kruipen, echt zoals het kruipen hoort op knieën en handen, en trok zich overal aan op. Iedereen was maar bezig dat dat nog helemaal niet mocht en dat het gevaarlijk was. Ja hallo moeten we haar dan vastbinden!
Ik laat haar lekker haar gang gaan. En tja vallen en opstaan hoort erbij. Ze heeft zich al een aantal keren haar hoofd gestoten, omdat ze niet kijkt waar ze kruipt. Maar ik wil ook niet constant naast haar gaan staan om te kijken of alles goed gaat. Dan krijgen we dadelijk ook zo'n angstig kind.
Mijn schoonouders doen dit overigens wel. Daar valt ze nooit, omdat ze altijd haar achter haar staan als ze zich ergens aan optrekt. Laatst kwam ze dus daar met een blauwe plek op haar wang. Krijg ik gewoon te horen dat papa en mama niet goed opgelet hebben. Dan kan ik wel keihard gillen.
En tja die ontwikkeling, de eens is snel de ander is langzaam. ZE doen het allemaal in hun eigen tempo. En wat de mensen zeggen dat boeit me dan ook niet meer zo. Lara vindt het heerlijk dat ze kan kruipen en geniet dat ze overal kan komen. Nou dat vind ik prima hoor. Als zij lekker in haar vel zit dan voel ik me ook goed en wat anderen dan zeggen och laat ze maar.

Wat heerlijk om af en toe eens lekker je ei kwijt te kunnen.
Groetjes Anne
 
erg is dat he?

weet er alles van.
vooral dat jongen/meisje verhaal komt me erg bekent voor.
is nathalia helemaal in het knalroze, heeft ze hele super mooie oorbellen in en een haarband, dan nog zeggen ze: oooh wat is HIJ mooi. of hoe oud is HIJ.
aaaaaaahhhh. ja, dan kan ik ook wel boos worden.

mn moeder kan er ook wat van hoor, om mij in een hoekje te duwen.
ze is een schatvan een mens hoor, en ze bedoelt ht altijd wel goed, maar de manier van opvoeden, is hoe ik het wil (samen met mn vriend natuurlijk) en niet zoals zij dat wilt.
krijg de hele tijd te horen: waarom doe je niet de boterham door de melk en dan geven? dat deed ik altijd bij jullie hoor. dan krijgt ze het veel makkelijker weg. als ik jou was zou ik dat gewoon doen.

nee ma, ik doe gewoon het boterhammetje en dan tussendoor een slok drinken uit den tuitbeker. als ik dat zo wil doen, laat me dan lekker.
ik geef u toch ook geen boterham met melk der door?
dat soort dingen kunnen me toch wel kwaad maken.

maar goed. dan tel ik even tot 10 en ga ik er weer tegen aan.

mensen toch met die stomme rot opmerkingen hahaha
t is idd maar goed dat we ook genoeg leuke opmerkingen hebben, en dat we steun bij elkaar kunnen zoeken hihihihi

liefs, do


 
Vreselijk allemaal die opmerkingen hè.
Ik heb er gelukkig niet zo veel last van.

Het enige wat altijd overal wordt gezegd: Hoe oud is hij?? Zo oud pas?? Nou ik dacht dat hij al zeker -veel ouder- was. Hij is wel flink voor zijn leeftijd hè.

Daar erger ik me echt aan kapot. Jesse zit wel tegen de bovenlijn van de groeicurve maar is gewoon een normaal kind hoor.

Van ouders krijg je inderdaad ook veel adviezen. Soms denk ik ook wel eens..grrr. Maar soms zijn het ook goede ideeen!
 
Héél irritant allemaal!

Norah wordt ook vaak aangezien voor een jongetje. Ook inderdaad als ze van top tot teen in het roze is. Het is maar één keer voorgekomen dat iemand zei: "O ja, natuurlijk, ze heeft een roze mutsje op, wat stom van me!" Dat vond ik dan wel weer leuk, want vergissen is menselijk natuurlijk. Mijn moeder vertelde trouwens dat ze bij mij dezelfde reacties kreeg... En ik ben toch echt een meisje!!!

Nog zoiets: mijn man heeft rood haar en Norah heeft een klein beetje een rode gloed in haar haartjes. Niet zo oranje als mijn man vroeger, maar je ziet het wel. Ik vind dat dus helemaal geweldig, vind het bij mijn man ook super, maar dat is blijkbaar niet gebruikelijk. Want als ik zeg: "Wat denk je, wordt ze rood?" dan krijg ik vaak als reactie: "Ach ja, zo erg is dat niet". Alsof ze me gerust willen stellen, iedereen gaat er al gelijk van uit dat ik hoop dat ze niet rood wordt. Maar dat hoop ik dus wel!

En tja, de borstvoeding is ook reden voor commentaar. "Ben je nog steeds niet gestopt?" Hoewel ik ook complimenten krijg. Terwijl ik het eigenlijk geen prestatie vind, het lukte gewoon, ik vind het na de eerste twe maanden geen kwestie meer van doorzetten. Dus wat ze ook zeggen, het is eigenlijk nooit goed ;-)

Ook het feit dat ik nog niet aan het werk ben (heb mijn oude baan tijdens mijn zwangerschap opgezegd) is aanleiding voor elke keer weer vragen of ik toch niet weer aan het werk wil. Alsof iedereen bang is dat ik niet meer aan de bak kom, of dat we in geldzorgen komen. Of nog erger: dat ik thuisblijfmoeder word!!! Want dat kan natuurlijk niet... Nu ik na 8 maanden toch weer werkkriebels heb en aan het solliciteren ben, kan ik al die ongeruste mensen eindelijk geruststellen, haha.

Groetjes,
Jamie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan