Partner heeft vriendinnen ipv vrienden, en ik daar niet zo goed tegen...

Wow meiden, lieve reacties!

Gelukkig zijn er meer in hetzelfde schuitje, en geven allemaal aan dat ze nu het geaccepteerd hebben, lekker in hun vel en in de relatie zitten en vooral zelfvertrouwen hebben!

Er dus nog hoop !!

Anyway, nog even ingaand op dat hij dingen achterhoudt: ik ben 2x erachter gekomen dat hij iemand heeft ontmoet via internet (vriendschappelijk) wat hij dus niet aan mij heeft verteld. Het was ook nieuwsgierigheid om ze te ontmoeten (na lang e-mail contact) en hij heeft ze daarna nooit weer gezien. Hij zegt dat hij  het niet heeft verteld  om mij geen zorgen te laten maken, maar ik heb na de laatste keer hem heel duidelijk te kennen gegeven dat dit niet nog een keer moet gebeuren, want dan ben ik weg. Nu is hij meer open over dit soort zaken en laat ook steeds duidelijk merken dat ik wel de ware voor hem ben, maar het blijft toch knagen natuurlijk.
Van nature ben ik iemand die wegloopt voor problemen ipv ze op te lossen, maar omdat we natuurlijk een kleintje hebben, ga ik het nu anders aanpakken.
Het vervelende is dat ik me wel een soort van bedrogen voel, maar ik baal daar ook weer van omdat ik vind dat het gewoon moet kunnen, vriendinnen hebben.

Mmm volgens mij is het echte probleem dat hij dus 2x belangrijke dingen heeft verzwegen, maar hij is heel fel op discussies op dit punt. Hij is in het begin heel begripvol, maar kan op een gegeven moment uit zijn slof schieten omdat ik hem dan niet vertrouw en dan is het ruzie in de tent natuurlijk. We hebben ook wel een lastige start gemaakt (met samenwonen dan).
Ik weet van zijn ouders dat hij vroeger ook geen vrienden had, dus dat is wel echt iets van hem zeg maar.

Mijn eigen conclusie (lang verhaal weer, en lekker vaag...):
Ik moet  erop gaan vertrouwen dat hij eerlijk tegen me is, want anders blijf ik altijd achterdochtig!

Mee eens?

Liefs Jenneke
 

Dáár zou ik ook niet vrolijk van worden!!
Kontakt zoeken met dames via het net en ze dan gaan ontmoeten.. Hmz..
moet je hier wel gelijk in geven.

Als je man nu een vriendin van vroeger had gehad, of een collega waar hij het goed mee kon vinden dan had ik geen problemen gezien. je kunt nu eenmaal goed bevriend raken met iemand van het andere geslacht. Maar bewust naar  kontakt zoeken via het net dan had ik zo ook mijn vragen gehad en dit zeker ook niet goed gekeurd.

Natuurlijk zal je man op den duur nieuwsgierig naar ze zijn, hij krijgt dan ook de volle aandacht van ze en dat streelt  z'n ego.. En heelbegrijpelijk dat je man hier fel op reageerd als je het onderwerp aansnijd, puur omdat hij zelf ook wel weet dat het eigenlijk niet hoort.. Maar goed... lastig hoor..

Maar ik geef je hier in gelijk, ook ik zou me belazerd voelen! Of er nu iets gebeurd zou zijn of niet.. Maar gewoon het idee dat hij achter mijn rug om kontakte zoekt met een ander dat zou mij ook in het verkeerde keelsgat zijn geschoten..

Máár dit is mijn mening. Een ander heeft er misschien geen problemen mee, maar zelf vind ik hier toch wel een grens liggen. Goed dat ook jij je grens hebt aangegeven enne.. ga bij een volgende keer nog maar eens een gesprek met hem aan, want als ik het zo lees is HIJ degene die voor het probleem wegloopt!

Esmé mv kay
 
Oei, hier was ik al bang voor! Ik hoopte namelijk dat ik beren op de weg zou zien, maar ja weet eigenlijk heel erg goed dat ik dit niet moet pikken
Ik heb dan ook besloten om nog maar eens een gesprek aan te gaan, want het blijft me dwars zitten.
Het lullige vind ik alleen, hij kan  vanalles roepen en ik geloof dat natuurlijk maar al te graag, dus ik schiet er waarschijnlijk weinig mee op, het vertrouwen is gewoon beschadigd.

Waardeloze situatie zeg! Waar ik vooral mee zit is dat ik bang ben om me in mijn eigen vingers te snijden. Ik gooi misschien iets weg wat helemaal niet nodig was geweest als ik me maar over de situatie heen had kunnen zetten!

Misschien moet ik me maar eens op een ander soort forum aanmelden, ipv jullie lastig te vallen met dit soort deprimerende topics

Liefs Jenneke
 

Je valt "ons" er hélemaal niet mee lastig!! Daar is nu eenmaal een forum voor,.. in eerste instantie ben je hier door je kleine, maar al snel genoeg merk je dat je hier met veel meer terecht kunt, zo ook met "relatie perikelen"... Geen probleem hoor!!

Het is inderdaad erg lastig om hierover met je man te praten, destemeer dals hij dan kwaad wordt. Je kunt hem op z'n minst vertellen dat het je allemaal nog heel erg dwars zit en dat je graag hem er nog wat vragen over wilt stellen. Dat als er volgens hem niets aan de hand is dat natuurlijk geen probleem hoeft te zijn. Dat als hij niks te verbergen heeft dit een uitgesproken kans is om je gerust te stellen en eerlijk te zijn. Zorg dat je na elke vraag stil bent.. Laat de kracht van de stilte werken want dat dwingt namelijk de ander tot antwoorden. Vul zelf de antwoorden NIET voor hem in. En stel áltijd open vragen, dus vragen die niet met ja of nee te beantwoorden zijn..

Je zou hem bv de volgende vragen kunnen stellen;

- Waarom zoek/zocht je contact op het internet?
 (Moet een reden hebben.. spanning? verveling? nieuwsgierigheid?)
- Op welke sites leg je de contacten dan?
 (Als er niks aan de hand is zou hij het gewoon zeggen, daar zou hij niet geheimzinnig over hoeven doen. Kijk anders eens in de geschiedenis van internet etc)
- Waarom ben je nieuwsgierig naar deze vrouwen?
 (Aantrekkelijk? Spanning? )
- Hoe lang doe je dit al?
 (Is dit vanaf je zwangerschap? Gebeurd namelijk erg vaak..)
- Hoe heten deze vrouwen?
 (Als het vriendschappelijk is zou een naam noemen al hélemaal geen probleem zijn, of heeft de dame in kwestie ook een "man"? Hmz,.. toevallig..)
- Is er iets wat ik nog moet weten?
 (Dé kans om nog het een en ander op te biechten zonodig..)

Er zijn  mannen die  voelen zich een 5e wiel aan de wagen op het moment dat vrouwlief zwanger is. Je hebt het natuurlijk druk met zwanger zijn, je lichaam veranderd, sex wordt (meestal) minder etc etc.. Een man kan dan soms rare sprongen maken. Jaloers op de aandacht voor je (ongeboren-) kind, nog even de "man" uithangen voordat het kindje  er is of vinden de vrouw niet meer aantrekkelijk  met de dikke buik  etc.. Vaak is dat een uitgesproken moment om eens wat aandachtiger om zich heen te kijken, of zijn aandacht te zoeken op het net..

Het kan ook zo zijn dat je man écht puur vriendschappelijk een contact heeft gehad. Maar door de manier hoe hij met alles is omgegaan zal er nooit meer iets zijn onschuld/schuld bewijzen en zal je er áltijd onzeker over blijven. Als er niks aan de hand is/was had hij haar ook gewoon bij jullie thuis voor een kop koffie kunnen uitnodigen, toch? Eerst eens aan jou voorstellen voordat ze eens samen alleen "de hort op" gingen...  

Als hij begint over het feit dat JIJ spoken ziet mag je hem best confronteren met zijn eigen gedrag.  

- HIJ is degene die geheimzinnig doet
- HIJ is degene die er andere contacten er op na houd
- HIJ  doet er niets aan om je onzekerheid weg te nemen

Ik weet natuurlijk niet hoe jullie relatie verder is. Dus je moet zelf na gaan in hoe verre dat je hierin met de vuist op tafel slaat. Is je relatie verder oke?   Vraag je eens af of;

- Mag ik mezelf zijn?
- Wordt ik gewaardeerd/gerespecteerd?
- Voel ik me geborgen
- Krijg ik genegenheid/liefde
- Ben in onstpannen?
- Heb ik sinds de relatie gezondheidsklachten? (hoofdpijn, rugpijn, nerveus..)

Als je alles met ja kunt beantwoorden behalve de laatste dan heb je 9 van 10 keer een gezonde relatie.. is het merendeel nee of twijfel dan zegt het al genoeg.. Dan heb je misschien ook al een antwoord op ál je vragen.. Het "waarom" is dan dus beantwoord..

Ik wens je héél veel succes, en vragen mag altijd, hier en zeer zeker bij je thuis!!!

Esmé mv Kay








 
He Jenneke,
Je schreef donderdag dat je het gesprek weer aan zou gaan. Is dat inmiddels al gebeurd of wacht je het goede moment af? Ik hoop echt dat jullie er samen uitkomen, zowel voor jou als voor je kleintje. Rot he, dat je je als vrouw zo ontzettend onzeker kunt voelen. Ik herken dat gevoel ook wel een beetje. Niet zozeer in deze relatie, maar wel in vroegere relaties. Sterkte meid, en we horen graag hoe het gegaan is!!!
Groetjes, MvIlse.
 
Hey meiden,

nou vanavond heb ik maar gezegd dat we eens even moesten praten.

Zijn verhaal:
De eerste keer heeft hij iemand ontmoet toen ik een weekend van huis weg was, ik was van haar bestaan op de hoogte (kende haar naam, het was iemand die ook op een msn-groep van hem zat en die heeft hij me laten zien, ze was in die tijd ook getrouwd). Ik ben hier toen puur toevallig achter gekomen. Hij heeft toendertijd (ruim 2 jaar geleden)  veel spijt  gehad dat hij het niet aan me verteld heeft, heeft dat ook duidelijk laten merken, en heeft haar nooit weer gezien (was ook nooit de bedoeling geweest, het was een spontaan idee en zo zit hij ook wel in elkaar).

De tweede keer (nu paar maanden geleden) heb ik in zijn mobiel zitten neuzen en vond ik smsjes waaruit bleek dat hij bij iemand langs was geweest nadat hij op cursus was geweest. Ik ben daar toen niet verder op in gegaan, maar vanavond vertelde hij dat het meer uit gein was gekomen, zo van "ik ben vandaag toevallig in je woonplaats voor cursus, zal ik langskomen". Hij zegt dat het niet meer voorstelde dan als hij iemand bij het tankstation tegengekomen zou zijn waar hij een praatje mee maakt.

Hij zegt dat hij in de eerste situatie  mij niks heeft verteld omdat ik toen al jaloers was, en wat niet weet, wat niet deert. Daar kan ik dus nog steeds flink pissig om worden, maar het is inmiddels een poosje geleden, ik weet zeker dat er niks gebeurd is en inmiddels hebben we een kind, dus ik vind dat we dat maar als een oude koe moeten bestempelen en in de sloot moeten gooien.
In de tweede situatie noemt hij het totaal onbelangrijk en niet noemenswaardig (hij hoeft me ook niet alles te vertellen), omdat het dus ook een totaal vreemde had kunnen zijn. Hij zit idd zo in elkaar, legt makkelijk contact, dus dat geloof ik  en dat stoort me ook niet meer.

Blijft nu natuurlijk het punt van wantrouwen: hoe kan je zoiets weer herstellen?? Ik ben me er enorm van bewust dat ik op het moment ook de wereld niet zie zoals het hoort (niet voor niks weer in therapie), maar weet  niet  of ik, als ik dat weer recht heb getrokken, weer 100 % goed in deze relatie zal staan!!
En ik als ik heel eerlijk ben voel ik me nog steeds niet echt veel beter na dit gesprek, hoewel ik hem wel geloof hoor in wat hij zegt, maar gewoon het feit dat hij het niet heeft gezegd, tja dat kan ik blijkbaar niet vergeten???!!!

Nog even ingaande op Esme haar laatste reactie:
waarom: vrienschap, kletsen met onbekende (bv buitenlanders, vindt ie leuk)
ik weet dat hij contacten legt (hij zoekt nu nieuwe vriendinnen omdat zijn oude vriendinnen verhuisd ziin ed), dat heeft hij me verteld en zijn oproep heb ik gelezen, waarin hij zeer duidelijk te kennen geeft dat hij op zoek is naar vriendschap en niet naar sex of een relatie (staat er letterlijk in).
Ik weet op welke sites, ik weet  ook de namen en van een heeft hij me de website gestuurd zodat ik zelf kan kijken (die is overigens ook getrouwd).
Hij doet dit al zolang als ik hem ken, ik heb hem zelf nml ook via internet leren kennen  en dit geldt ook voor zijn vorige relaties (op de eerste na)
Is er nog iets wat ik moet weten: nee (geloof ik ook), hij vertelde wel dat hij het altijd heel moeilijk vind om mij iets te vertellen ivm mijn reacties (tja lastig voor jullie in te schatten he, ben idd bang dat ik niet de makkelijkste ben, maar aan de andere kant wil ik het misschien ook goed praten dus ik ben allang niet objectief meer)

nou heel verhaal, voorlopig ben ik ff uitgeluld en morgen moet ik werken, dus ik duik mijn bedje in!

liefs Jenneke

 
Jenneke, erg goed dat je het gesprek bent aangegaan! Het blijft heel belangrijk om te communiceren in een relatie. Wat mij opvalt aan je verhaal is dat je moeite hebt je partner te vertrouwen omdat hij je dingen niet heeft vertelt. Ik vind dat op basis van wat ik gelezen heb niet meer dan terecht, vertrouwen is iets dat je moet verdienen, dat je vertrouwen verdient kun je laten zien door je gedrag. Hij heeft aanleiding gegeven om hem te wantrouwen door te liegen of in ieder geval dingen niet te vertellen. Kennelijk geeft hij als reden daarvoor dat hij je niet jaloers wil maken (door dingen te verzwijgen wordt je onzeker en dat werkt onzekerheid en daarmee jaloezie in de hand en dat werkt dus averechts) en dat hij bang is voor je reactie (als hij het moeilijk vint met je te communiceren moeten jullie het daar over hebben en een oplossing voor zoeken, maar dat staat hier volgens mij los van), kan me voorstellen dat dit je nog niet helemaal lekker zit. Misschien zie ik het niet goed hoor, ik ken de situatie natuurlijk niet goed genoeg. Het lijkt mij belangrijk aan het vertrouwen te werken, dat heeft tijd nodig. Wees allebei open en eerlijk.
Groetjes mv Thom
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan