Partner in vechtscheiding, nu samen zwanger

Bij ons is het ook zo. Ze is zelf weg gegaan voor een ander. Heeft zelf om de haverklap een andere relatie. Was vooral boos toen mijn vriend en ik samen waren. Maar kan totaal niet inzien dat wij iets opbouwen en ze zelf de een naar de ander heeft en hun dochter er niets van snapt.. 
Ik vind het lastig ik weet dat zijn dochter dol gelukkig is met een broertje of zusje. Sinds ze op school zit en het van de andere kindjes ziet heeft ze het erover. Zelf houdt ze alles achter nieuwe relaties verhuizingen ect. Maar nu de dochter 4 is komt het toch bij ons terecht. 
Ondanks de relaties die ze heeft gaat het om mij. Ze kan mij niet horen of zien. Ze haat me en dreigt geregeld met van alles.   Heel jammer maar dat is waar ik zelf mee moet dealen. Pijnlijk voor haar als iemand anders voor haar dochter zorgt maar ze heeft die keuze zelf gemaakt door weg te gaan. Dan kun je verwachten dat je ex eens een ander krijgt. 
Erg lastig...
 
Hoi,
Wij zaten in een soortgelijke situatie en hebben er voor gekozen om boven dat gedrag te staan. We wilden het zijn oudste twee kinderen vertellen, maar vonden het wel zo netjes om het haar eerst mee te delen. Niet om haar goedkeuring of omdat we het haar graag wilde vertellen, maar omdat we vonden dat ze het van ons moest horen en niet via de kinderen. Dat zouden we andersom ook willen. Haar reactie bij mijn eerste zwangerschap was "gecondoleerd". Nu drie jaar later bij de zwangerschap van de tweede kon er "gefeliciteerd" vanaf. We proberen zoveel mogelijk beleefd en fatsoenlijk te zijn, zoals we zelf ook behandeld willen worden, ondanks het rancuneuze gedrag. Het gaat langzaam beter.
 
Sterkte ermee en denk vooral aan jezelf, spanning is niet goed in de zwangerschap. Wens je alle goeds.
 
Hoi,
Wij zaten in een soortgelijke situatie en hebben er voor gekozen om boven dat gedrag te staan. We wilden het zijn oudste twee kinderen vertellen, maar vonden het wel zo netjes om het haar eerst mee te delen. Niet om haar goedkeuring of omdat we het haar graag wilde vertellen, maar omdat we vonden dat ze het van ons moest horen en niet via de kinderen. Dat zouden we andersom ook willen. Haar reactie bij mijn eerste zwangerschap was "gecondoleerd". Nu drie jaar later bij de zwangerschap van de tweede kon er "gefeliciteerd" vanaf. We proberen zoveel mogelijk beleefd en fatsoenlijk te zijn, zoals we zelf ook behandeld willen worden, ondanks het rancuneuze gedrag. Het gaat langzaam beter.
Sterkte ermee en denk vooral aan jezelf, spanning is niet goed in de zwangerschap. Wens je alle goeds.
 
Hoi,
Wij zaten in een soortgelijke situatie en hebben er voor gekozen om boven dat gedrag te staan. We wilden het zijn oudste twee kinderen vertellen, maar vonden het wel zo netjes om het haar eerst mee te delen. Niet om haar goedkeuring of omdat we het haar graag wilde vertellen, maar omdat we vonden dat ze het van ons moest horen en niet via de kinderen. Dat zouden we andersom ook willen. Haar reactie bij mijn eerste zwangerschap was "gecondoleerd". Nu drie jaar later bij de zwangerschap van de tweede kon er "gefeliciteerd" vanaf. We proberen zoveel mogelijk beleefd en fatsoenlijk te zijn, zoals we zelf ook behandeld willen worden, ondanks het rancuneuze gedrag. Het gaat langzaam beter.
Sterkte ermee en denk vooral aan jezelf, spanning is niet goed in de zwangerschap. Wens je alle goeds.
 
Wat vervelend dat het na 2,5 jaar nog steeds niet fijn loopt. Ik denk wel dat het beter is als ze t van jullie hoort dan van iemand anders. Ze komt er tenslotte achter en kan zich dan enorm gepasseerd voelen. Eigenlijk idioot natuurlijk want je bent haar niks verplicht maar gezien jullie contact moeten houden omdat je man een kind met haar heeft zul je toch soms moeten meebewegen. Ik zou dit overigens pas vertellen als je zwangerschap safe is. Stel je voor dat t mis gaat.. Ik weet niet hoe onaardig ze is maar het is een flinke stok waarmee ze dan kan slaan. En ik zou je zover dat kan erbuiten houden en het tussen haar en je vriend laten afspelen. Jij kan deze stress nu echt niet gebruiken en het wondertje in je buik al helemaal niet 
 
Terug
Bovenaan