Partner stelt kinderwens steeds uit.

Ook hier een partner die twijfels had. Heb bijna 5 jaar gewacht en ben keer op keer het gesprek met hem aangegaan. Veel verdriet gehad. Tot ik er vorig jaar klaar mee was. Heb hem voor de keuze gesteld, vond dat enorm lastig want verder was onze relatie super. Heb gezegd dat hij een keuze moest maken zoniet zou ik voor mezelf kiezen. Heb het met hem over zn angsten gehad enz. Uiteindelijk koos hij ervoor om bij mij te blijven. Heb hem toen de mogelijkheid gegeven om het  alsnog op zijn tempo te doen door te zeggen dat hij kon bepalen wanneer we het zonder condoom gingen doen. Dit was voor hem erg fijn. Uiteindelijk heeft het nog 8 maanden geduurd voordat ik zwanger was.  Ik ben nu 34 weken en hij is dolblij.  Hij is ontzettend trots en is 180 graden gedraaid. Zo bizar om te zien. 
 
Heel veel succes!
 
Lis Anne, alsof ik mijn eigen verhaal lees. Ik heb hem ook voor de keuze gesteld omdat de keuze geen kinderen voor mijzelf echt niet goed voelde. Kwam steeds meer met mezelf en onze relatie in de knoop. Wilde mezelf in de toekomst niets zelf kunnen verwijten. 
Wel heel erg lastig om
 
omdat onze relatie ook heel goed is. Maar door het open en herhaaldelijk alle opties, angsten en twijfels te bespreken hebben we beiden voor elkaar en onze sterke en goede relatie gekozen en hebben nu een geweldige, relaxe en vrolijke meid. We zijn er beiden trots op en elkaar. Dit en de lastige periode sterkt alleen maar meer onze relatie. 
 
Dit is heel lastig.. Want een kind nemen moet je beide echt 100% willen en als dat aan zijn kant niet zo is moet hij dat ook niet doen. Wat dat ook uiteindelijk betekend voor je relatie is natuurlijk vreselijk maar je maakt in je leven geen grotere keuzes dan dit. Mijn advies is om er toch over te praten waarom hij het uitstelt. Misschien is hij gewoon bang? Maar praat praat praat. Mij heeft het een eerdere relatie gekost omdat we niet deden praten. Sterkte 
 
Goedemorgen dames, 
Gisteren is hij terug gekomen op mijn brief, wat ik eigenlijk niet had verwacht want meestal moet hij overal weken over nadenken. 
Hij voelt zich erg onder druk gezet zegt hij en daardoor bouwt hij een muur om zich heen, heb hem verteld dat ik vooral deze brief heb geschreven omdat ik niet wil dat hij mij aan het lijntje houd en continue met mijn gevoelens blijft spelen en steeds veranderd van mening etc. 
Ik heb hem toen gevraagd wat hij zou willen, want we zouden eigenlijk een besluit nemen in september wanneer we zouden beginnen, en heb hem gevraagd of hij het wil uitstellen tot eind december, tot mijn verbazing zei hij toen nee september is goed. 
We hebben het ook over zijn angsten gehad. Ik denk dat door wat er vroeger is gebeurd met zijn ex en dat zei zijn zoon bij hem weg hield etc. Dat hij bepaalde angsten heeft gekregen daardoor.  Verder heb ik het maar een beetje gelaten want ik denk dat ik er nu het juiste aan doe om even rustig af te wachten. 
 
Knap gedaan. Het zijn zo’n lastige en emotionele gesprekken en beslissingen maar moeten voor beiden besproken worden. Alleen dan kom je er zelf en/of samen uit. Geef elkaar tijd en ruimte. Hoop voor je dat dit weer een stap nader tot elkaar is 
 
Fijn dat hij is teruggekomen op je brief en jullie er samen over hebben gepraat. Je weet nu ook waar de angst bij hem vandaan komt. Heel goed dat je het er nu even bij laat. Hij heeft immers ingestemd met september. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan