Partner wil abortus, ik twijfel

[Amberle]

Wat heftig zeg!
Het is makkelijk om op voorhand zo iets uit te spreken, omdat je in je achterhoofd denkt dat je er nooit mee te maken zal hebben. En nu het wonder toch geschiede vind ik het niet meer dan normaal dat je opnieuw begint te twijfelen. Informeer je goed, praat erover met elkaar en laat er mss wat (gewennings) tijd overeen gaan?
Je moet het volledig zelf beslissen, maar ik kan je wel het verhaal vertellen van een vriendin van mij.
Op haar 27ste was ze onverwacht zwanger. Zij en haar partner hadden beslist dat ze geen kinderen wouden en lieten het dus weg halen. Zij heeft het daar nadien psychisch moeilijk meegehad en spijtig genoeg is dat niet het einde van de misserie. Tegen haar 32ste begon het toch te knagen en na een goed gesprek beslist dat ze toch een kindje wouden. Nu 6 jaar later na ontelbare pogingen, (waaronder ivf) hebben ze moeten beslissen dat er geen kindje meer komt omdat het niet lukt.... Ik moet je niet zeggen hoe zij zich nu voelen over een keuze toen. 
 
 

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Nogmaals bedankt voor de lieve reacties. 
We hebben gisteren nog lang gesproken en hij heeft aangegeven natuurlijk niet bij me weg te gaan als ik het wil houden. Het was meer een schrikreactie. Toch wil hij nog steeds beslist niet vader worden.
Wat ik in de reacties lees, is ook iets waar ik bang voor ben. Laat ik het wel weghalen, kan dat ook de relatie erg schaden. Dat hebben we ook besproken. Dat ik mogelijk spijt krijg en het hem kwalijk zal nemen. Hij is er wel lief over trouwens. Heeft gezegd dat zolang ik er niet 100% achter sta het weg te halen, hij ook niet wil dat ik dat doe. Dus er is sinds gisteren wel iets veranderd. (Hoewel hij ook zei dat hij hoopt dat ik weer terug kom op ons oude toekomstbeeld zonder kinderen.)
Ook ben ik bang dat dit hele gebeuren me inderdaad zal doen laten beseffen dat ik toch moeder wil worden, dat zou niet in deze relatie gaan en willicht lukt het dan ook niet meer. 
We hebben besproken vandaag het er niet over te hebben, het laten bezinken en het leuk te hebben met elkaar. Het hakt er namelijk behoorlijk hard in. Zal morgen een lijstje voor en tegens maken, kijken of dat me/ons ergens brengt. 
Nogmaals bedankt voor de lieve reacties .

 

[Angèle]

Hoi hoi,
In onze relatie was ik degene die absoluut niet wilde. Wij zijn ook pas kort samen en per ongeluk ben ik zwanger. Ik zit niet super in mijn vel op het moment. Mijn vriend heeft geen ruim inkomen. Alle redenen om abortus te doen dacht ik. Maar mijn gevoel zei toch iets anders. Ik heb gegoogeld en gedaan. Weet inmiddels alles over abortus en heb besloten om het toch te doen. Ik denk dat de oermoeder in je wakker word en je er vaak toch voor wil gaan. Echt alleen jij kan dit beslissen. De kans is klein dat je nog een keer zwanger raakt maar als je niet wil, dan niet! Kans is er dat hij bij draait natuurlijk net als ik. En anders red je het ook alleen!

 

[NicolineL]

Hi Sam, 
Wat een rot situatie! Ik kan alleen uit mijn eigen ervaring spreken en dat is neem de tijd om goed na te denken.. dat geldt ook voor je partner. 
Ik en mijn vriend zijn al 10 jaar bij elkaar en ooit kindjes is altijd de wens geweest maar vonden het beide prettig om alles uit onze 20-30 jaar te halen. Mijn vriend inmiddels 33 en ik wordt volgend jaar 30 dus ik begon tijdens het eten over een kindje. Timing was niet helemaal goed.. 4 jaar bezig geweest met het bouwen van onze droomwoning, net verhuist dus mijn vriend was nog even aan het bij komen van alles maar.. besloten dat het dit jaar dan toch moest gaan gebeuren maar wel met de verwachting dat het toch wel even zou duren na 14 jaar aan de pil.. Hoe naief! 
Begin januari gestopt met de pil en eind januari voor het laatst ongesteld, inmiddels 7 weken zwanger. Ik kwam er vrij vroeg achter en direct aan mijn vriend vertelt.. Ik dacht dat hij een zenuwinzinking kreeg! Ook al hebben we nu een huis met meer dan genoeg slaapkamers, hebben we het financieel heel erg goed.. dus daar niets over te klagen maar toch was het een enorme schok. Ook voor mij.. 
We weten het nu 4 weken en ook mijn vriend heeft er ineens helemaal zin in.. Lang verhaal maar wat ik wil zeggen, geef hem de tijd en praat er over. Geef hem de tijd om dit te laten bezinken en vooral niet pushen. Ik heb allerlei verhalen op internet gelezen "partner wil niet" etc. etc. Ik dacht het had hij nooit bij zou draaien maar guess what? Wel dus. Heb vertrouwen! What will be, will be.. 

 

[Gebruiker10115757]

Wat heftig om te horen!
 
Ik heb zelf ook zo een soort gelijke situatie gezeten (alleen was mijn vriend dan tegen abortus en wilde ik juist abortus plegen). Ik was ook heel kort samen met mijn vriend en het was ook door de anticonceptiepil heen. Het eerste wat ik dacht toen ik zwanger werd was: ABORTUS. Hoe erg dit ook klinkt. Dit kwam omdat ik nog op school zit, vrij jong nog ben (22), een vader heb die heel streng is wat betreft vroeg moeder worden, ook niet samen woon en nog zo kort samen met mijn vriend was. Nu ik 22 weken zwanger ben, ben ik nog nooit zo gelukkig geweest. Tuurlijk heb ik momenten in de zwangerschap dat ik weer even in zo een dip zit en het allemaal niet weet, maar dat zijn de hormonen. Ik kan me nu niet meer voorstellen dat ik uberhaupt ooit abortus heb overwogen. En kan nu niet wachten tot mijn kleine aapje er is! Natuurlijk blijft dit een keuze die je zelf moet maken.. Want je wilt ook een vader voor het kind. Het is een hele lastige situatie waar je in zit.  

 

[Maradrie]

Ik zou inderdaad heel erg goed nadenken hierover. Abortus draag je echt de rest van je leven mee. Mijn tante liet, toen ze 18 was, een vruchtje weghalen. Ongetrouwd dus dat kon toen echt niet. Op haar sterfbed onlangs weende ze hier nog om. Ze drukte me op het hart dit nooit te laten doen. Had ze al eerder gedaan maar ik voelde de hele diepe emotie bij haar.
Je partner was er zelf bij. Jij wil geen abortus meer. Je hebt alle 'recht' om dit te beslissen ook al zijn er afspraken rond gemaakt. Het is jouw lichaam, jouw kindje. 
Veel sterkte, hopelijk heeft het de uitkomst die je wil.

 

[JUSTanotherNAME]

[quote quote=10181658]Nogmaals bedankt ......).[/quote]
Bedankt voor je update. Jullie komen er vast samen uit ,. en natuurlijk heeft het invloed op je relatie straks...maar dat kan ook juist een GOEDE invloed zijn. Neem de tijd voor de beslissing. Mooi om te horen dat je vriend geen druk geeft en juist aangeeft dat je zeker moet zijn (dat zegt veel over hem!!)
Zelf ik met een actieve kinderwens moest toen ik zwanger bleek even de eerste dagen alles laten zakken... Laat staan als je toekomstvisie altijd kinderloos was en dit je "overkomt". Dan heb jij tijd nodig maar vooral de man langer nodig om dat idee te visualiseren. 
Wellicht in je voor en tegens beiden voor jezelf opstellen en dan samen bespreken. Het kan een middel zijn om heel eerlijk te zijn over de situatie.
 

 

[JomieJW]

Wat dapper dat jullie het zo ontzettend goed met elkaar bespreken en dat je het hier durft neer te zetten! Ik heb dan weer een ander verhaal, van iemand die geen spijt heeft van een abortus. Namelijk mijn moeder.
Klinkt heel raar, omdat ik zeg "mijn moeder"... Maar ik zal bij het begin beginnen: mijn ouders waren 6 maanden samen toen mijn moeder zwanger bleek te zijn. Ongepland en eigenlijk ook ongewenst, want mijn moeder vond zichzelf nog veel te jong en niet klaar voor kinderen. Zij heeft toen besloten om abortus te plegen. Mijn vader heeft altijd geroepen dat hij geen kinderen wilde (hij heeft haar overigens niet gedwongen tot abortus, dit was een gezamelijke keuze), ondanks dat heeft mijn moeder er toch die keuze gemaakt. Ze heeft er tot op de dag van vandaag geen spijt van. Ze had er ook geen spijt van toen mijn vader later in de relatie nog steeds geen kinderen wilde, ze had toen die keuze gemaakt en toen was die keuze ook goed. Dus dat bleef goed voelen, ze had zich erbij neergelegd en geaccepteerd dat ze met z'n tweeën zouden blijven. Uiteindelijk heeft mijn vader, door omstandigheden, zijn mening bijgesteld en hebben ze toch nog mij en mijn broertje gekregen (op iets latere leeftijd).
Weet vooral welke keuze je maakt en sta er gevoelsmatig achter. Zolang het goed voelt, zal elke keuze goed zijn.