@patricia

hey roos


 
ja, het was inderdaad niet leuk toen.

de reactie van mij, was eigenlijk wel logisch. ik was nog zo jong.

mijn ouders hebben inderdaad een atvocaat in de armen genomen, toen ze daar klaar voor waren.

eerst hebben ze natuurlijk alles moeten verwerken, en hun pas geborne kindje moeten begraven.

de rechter heeft beslist dat die dokter die geen tijd voor hun had, de begravenis kosten moest terug betalen en nog een bedrag er bovenop.

maar ja, daar heb je je kindje niet mee terug.


 
en wat mij betreft. nee, ik denk niet, wanneer houd die elende op.

natuurlijk vraag je je wel af, waarom moet mij dit overkomen. maar ik blijf maar denken dat god het zo gewild zou hebben.

wat ze zeggen is waar, je leven is al uitgestippeld voordat je geboren ben.

en ik denk ook maar zo dat er mensen zijn, die het veel slechter hebben. die veel meer pijn en verdriet kennen. kijk in de 3e wereld landen, die mensen verliezen hun kindje aan oorlog, of enge ziektes. wat je ook niemand gunt.

of andersom. dat de kindjes allebij de ouders verliezen in een oorlog, en opeens wees zijn.


 
ik heb 2 keer een bbz gehad, maar t had veel erger gekunt.

die kindjes kon ik niet. het was leven in mijn buik, maar maar heel pril.

nathalia is nu bijna een jaar. en kan me geen leven meer zonder haar voorstellen.

stel nou (even flink  afkloppen) dat zij zou komen te overlijden. dan denk ik dat mn wereld stopt.

we hebben al zo veel meegemaakt samen.


 
nou meis, ik ga nathalia even aankleden en zo lekker de deur uit. t is schitterend weer.


 
liefs, do
 
 
quote: miss mama reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('28-01-2009 23:07:47'));

Hoi meiden,
@Do, wat een walgelijk verhaal..de dood van je zusje...daar moet je het van hebben he...medisch personeel!!Heeft je moeder hier nog gerechtelijke stappen ondernomen of heeft ze het laten varen?
Ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor je was toen je 2e zusje werd geboren...
Vervolgens verlies jij je 1e kindje en je 3e, denk jij niet ook soms (zoals ik af en toe) 'wanneer houd de ellende voor ons nou toch eens op voor mij/ons ?'Geldt ook voor Patricia denk ik...
@Patricia, hoe gaan de nachten nu?Kan je wat afleiding vinden bij je dochtertje?
Alles goed met mini babietje?Nu over de 12 weken grend he!Moet goed voelen!
Groetjes Roos



@roos

ja het gaat met pieken en dalen het blijft voorlopig nog wel zo denk ik,gister avond laat zat ik dus een programma te kijken over trouwen en dat meisje die had haar ouders in het buitenland wonen en konden dus niet bij de bruiloft zijn en daar had ze zoveel pijn van want haar band met haar moeder was zooooo sterk,en toen begon ik al weer ja idd op die dagen heb je je moeder eigenlijk zo nodig kan het me ook even niet voorstellen een bruiloft zonder me moeder pfff zulke dingen krijg je nu tja doe je helaas niks aan...

met ons humpie in mn buik gaat het super goed gister nog gezien:) ben nu 13weken geweest dus ben er gelukkig voorbij ja voelt echt super fijn dan want de zwangerschap voor caithlyn ging net rond de 12e week mis:(

maar ja het genieten is nu zooo anders ben nog zoveel met mn moeder bezig de beruchte dag komt steeds weer na boven iets voor half 9smorgens ging de telefoon mn zusje(13jaar) belde helemaal overstuur op en zei PATRICIA MAMA IS DOOD MAMA IS DOOD tja en dan ik heb wel 100x gevraagt of ik het wel goed hoorde en zooo hard lopen gillen ja me zusje 13jaar die even der grote zus verteld dat der moeder is overleden telkens als de (huis)telefoon gaat komt het meteen weer omhoog

als ik maar aan 1moment denk ik me leven of aan dingen die me aan me moeder herrineren die we bijv samen delen moet ik alweer een emmer pakken :(:(:(maarja t heeft tijd nodig

en idd het is net wat dotje zegt het leven is voorbestemd voor iemand denk ik

kijk mij

ik word geboren bij 2 drugs verslaafde ouders waar ik nog geen jaar bij woon en ga dan na mijn (nu)ouders toe en word daar groot gebracht met natuurlijk heel veel liefde maar ook natuurlijk aardig wat opstakels zoals psychologen enzo die om de zoveel tijd willen kijken of ik niet heb geleden onder alles als baby zijnde.
dan ga ik op mijn 16e uit het huis en kom uiteindelijk bij mijn (helaas) biologishe vader terecht en geef je hem alsnog een kans op iets te kunnen bewijzen dat hij er toch wel voor je kan zijn,tja en dan gebeurd iets wat je nooit van je leven wilt meemaken inplaatst dat je bio vader het beste met je voor heeft en je steunt bij alles gaat hij zich van je afkeren omdat je hem geen vader kan noemen en gaat zich vergrijpen aan zn eigen dochter hij had eigenlijk mn hele jeugd al afgepakt en dan pakt hij ook nog het de rest van je leven af,zelfs je eigen goede zelfbeeld en respect

dan komt er gelukkig weer wat mooiers in me leven mn allerliefste emiel door hem ben ik er door heen gekomen en kon ik weer een beetje lachen tegen het leven dan raak ik onverwachts zwanger maar ben nog zoveel bezig met het verwerken van de gebeurtenis door die klootzak van een "'vader'' (zo een mag nooit vader worden) en mn angst voor hem was nog zooo groot stress stress stress dus en ja dat is nooit goed voor je beeb dan krijg ik dus een miskraam met 12weken zwangerschap je wereld stort weer in

en dan komt gelukkig caithlyn in ons leven en alles lijkt perfect te gaan je kan weer genieten en hebt alles een beetje een plekje gegeven
maarja nu je zelf een kindje hebt komt alles weer na boven maargoed je hebt je mannetje en je prinsesje dus je probeert gewoon lekker verder te gaan tja en dan precies 9maanden later verlies je de persoon die jou juist heeft gemaakt die je nu bent een sterke jonge vrouw ondanks alle tegen slagen zei zorge dat je overal boven op kwam en liet je ook de mooie dingen zien in je leven tja en dan krijg je weer goed nieuws caithlyn krijgt een broertje of zusje weer een teken van het leven

zo zie je maar je hebt mensen die een super leven hebben en je hebt mensen die veel pieken en dalen hebben
maar ik weet wel door alles wat ik heb meegemaakt het leven heeft een doel en mijn doel is om steeds sterker te worden in je eigen leven

haha ja snappen jullie het nog


liefs
 

heey meissie

wat een verhaal zeg

kan je erg goed begrijpen
dat je echt bloed link op je(vader) bent

snap ook echt dat je nii eens wilt dat het je vader is
maar ja jij vraagt er niet om dat ie het wel is

Maar meis je wordt er wel veel sterker door
dat is gewoon zo
je kunt veel meer dingen hebben

de tijd wat jij nu hebt hebben wij ook gehad

in januari 2005 overlijd me opa
dit was eigenlijk wel bekend
hij kwam weer rond de feestdagen int ziekenhuis maar wou niet blijven
hij moest echter wel blijven van de arsten
Dus wij hadden er vrede  mee
Me oma was toen bloed en bloed link op me opa

en heeft hem dus toen ook gezegd ben(zo heete hij) val dood!
ik heb me oma toen helemaal stijf gevloekt

toen in mei 2005 heb ik marco leren kennen
me hele wereld draaide nu om hem
ben natuurlijk nog steeds heeeelll blij en gelukkig met hem

september 2005 me ouders gingen scheiden
dus ik werdt het moeder firuur in huis
Omdat me moeder hele dagen werken was
Van s'morgens 07:00 tot 23:00
ik moest toen echt alles doen

gelukkig hielp marco mij prima
ik was toen nog maar 13 jaar dus kon niet alles in me eentje redden

Toen is het even rustig geweest
juli 2006
marco zijn opa overleed
hier hebben we beide ook een hele klap van gehad

augustes 2006 me oom melde dat ze samen een zoontje zouden krijgen

9 Maart 2007

Mijn oma was jarig
dit heeft ze wel moeten vieren in het ziekenhuis omdat het heel slecht ging

13 maart 2007
Mijn oma overleed
En alsof ze gewoon wist dat we dol graag een kindje wouden
Vanaf haar verjaardag tot bijna haar sterf dag zei ze tegen mij en marco meisje meisje meisje
tel de dagen en je droom komt uit

echt alsof ze het wist

Augustes 2007
Raakte ik dan toch echt in verwachting van tessa

Maart 2008 is ze dan geboren

en december 2008 kreeg ik een miskraam

een heel verhaal heb ook nog niet alles erin gezet maar
hebben jullie wel een idee hoe snel ik volwassen moest worden
Als ik dat niet had gedaan was ik nu niet zo geweest
En had ik ook niet voor tessa en me gehele huis kunnen zorgen

liefs manuela mama van tessa 01-03-2008
 
hoi lieverd,manu en patries,wat een verhalen.sommige mensen moeten van alles mee maken,waaronder ook ik zelf.Ik was een jaar of 6 t
oen mijn moeder ziek werd.haar been werd geamputeerd.wij,mn zus en mn broertje hielpen in de huishouding.We gingen verhuizen naar een groterhuis.Nieuwbouw.We dachten leuke buren te hebben,maar het was een grote viezerik;mn buurman dan he.ik was een jaar of 8 a 9 .ik was nog maar een klein meisje.Ikspeelde nog met poppen en droomde er van om later zelf mama te mogen worden.mijn buurman misbruikte mij sexueel.dit ging een hele tijd door,maar durfde dit niet te vertellen.gelukkig kwam de politie erachter.deze kwamen bij mijn ouders thuis omdat mijn moeder en een buur jongen hun hadden in geschakeld.Ik was blij dat mn ouders het nu wisten.pppfff ,nu was ik ook bijna bang dat het niet goed zou gaan met mn zus.ze ontdekte eind vorig jaar een tumor in haar hoofd.deze is gelukkig verwijderd na een operatie van 12 uur.langzaam gaat het de goede kant op.zo meiden,wat ik wil zeggen;na regen komt zonneschijn.dikke kus,karin
 
jeetje zeg! wat een heftig verhaal.


 
ja, t is waar. na regen komt zonneschijn en na het donker ook weer licht.

vergeten doe je nooit, maar alles een plekje geven wel.


 
nou, ik ga er weer vandoor. drukke dag. morgen de eerste verjaardags visite :D


 
liefs, do
 
Hoi meissies, was ik weer.
Sorry voor late reactie.
@Patricia, zit met tranen in m'n ogen je verhaal te lezen.
Hoeveel kan een mens hebben...
Ik dacht dat ik ellendige dingen had meegemaakt...
Als ik jouw verhaal lees kwam je vriend op het goede moment en begon een nieuwe (veel betere) fase in je leven.
Ik snap best dat je door psychologen werd behandeld naderhand, je jeugd is zo'n fragiele fase.Alles wat in die periode gebeurt is een basis voor de rest van je leven.
Emiel zal wel een grote steun voor je zijn.
En Caithlyn is echt een zonnestraaltje die je leven binnen schijnt, vooral bij jou geldt dit.
Zo te lezen klink je wel zelfverzekerd, sta je stevig in je schoenen, maar wie weet ben je ook gehard door het verleden...
Hoop dat je met je 2e babietje echt super gelukkig gaat worden!!!
Vroeg me af, wist je moeder al dat je zwanger was?
Heeft ze dat nog mogen meemaken?

En hoe was je 2e werkdag?!!!
Wat een verhaal gisteren, wat een raar gezin zeg...je hoort de raarste dingen he, over meisjes die hun broers en zussen praktisch moeten opvoeden....
En dan mag je er niet eens wat van zeggen natuurlijk, want dat is niet je afdeling.Frusterend lijkt me dat.
Vroeger leek het me interessant om maatschappelijk medewerkster te worden, maar heb er van af gezien omdat ik denk dat ik het geestelijk niet trek.Klionkt laf, wil altijd graag mensen helpen, maar zou zoiets niet makkelijk van me af zetten na een werkdag...
Hoe bevalt het je vader?Misschien wel een leuke en fijne afleiding, samen met zijn kleindochter een paar daagjes doorbrengen.Straks in de lente weer lekkere wandelingejtes maken met Caitlyn...
Hoop echt oprecht dat dit jaar beter voor je word dan het einde van vorig jaar!

@Dotjuh, hoe was de verjaardag van Natalia?!
Jij zat eerst bij het februari-forum toch?
Ik heb daar tijdens mijn zwangerschap ook veel gelezen (ook bij januari), was eerst 28 februari uitgerekend,  na 2 maanden werd het 2 maart en uiteindelijk 4  maart.Kindje  groeide in het begin niet zo snel als het boekje zegt.Dus begon met lezen bij februari.
Enfin, las dat je geen contact meer hebt met je schoonmoeder, zoveel wat je schreef is zoooo herkenbaar voor mij.Vanaf de 1e dag dat ik daar over de vloer kwam kreeg ik al het gevoel dat ik niet welkom was, in de vorm van :ik was niet echt wat mijn schoonmoeder voor zich zag als vrouw van haar zoon.Had niet 't gym gedaan, maar mavo, had niet maatje 38, maar 44, was niet zijn leeftijd (toen 24) maar 17 en ga zo maar door...De ellende  begon al snel, gewoonweg overal commentaar op, dat ik na 1 jaar verkering al bijn hem in trok, zonder dat ik mijn diploma al had, toen we gingen samen wonen kreeg ik van haar het boek "De Pil"...nou jij weer!Ik wam veel kilo's aan, schildklier deed het niet goed, dus daar waren de afvalboeken, een paar jaar geleden nog kreeg ik voor mijn verjaardag een boek van Sonja Bakker, gewoon in een volle woonkamer....kan je zeggen, ik voelde me zoooo klein worden.
We kregen ons 1e dochtertje toen ik 22 jaar was, was natuurlijk te jong, nog geen huis gekocht of getrouwd, kortom, de verkeerde volgorde...we deden echt alles fout, in haar ogen.Net wat jij zei, zolang je iets deed wat in haar straatje past hoorde je haar niet, maar vaker leefde wij zoals wij dat wilden, zonder rare keuzes te maken hoor, vind dat wij niet raar leven, je gaat bijna aan jezelf twijfelen...
2 Jaar terug getrouwd, gewoon simpel de pimpel;, hele kleine groep mensen, want kwam net uit het ziekenhuis, stortte elke avond om 20:00 uur in door nog te weinig energie en een enorm ijzertekort.Mijn schoonzus (minstens zo erg) heeft de hele dag met een lang gezicht erbij gezeten, vrienden en collega's van mijn man kwamen naar ons toe ern vroegen wie die vrouw was die er zo chagerijnig bij zat...'dat is nou mijn zus'....Hij schaamde zich dood.Toen dacht ik, (we waren toen 10 jaar samen) ik ben er zoooo klaar mee, ook nog mijn dag verpesten, ben klaar met  jullie.
De druppel was  1 week na onze trouwdag, werd mijn schoonmoeder 60, schoonzus wilde een  surprisefeestje bij haar thuis regelen voor haar moeder.Nodigde iedereen uit, uiteraard ook haar eigen kinderen, belde ze op  maar wij moesten onze kids thuis laten...Na ja!Iedereen mocht komen dus maar wij moesten maar oppas regelen, zegt ze...toen dacht ik, jij neemt ons niet serieus, hebben  een streep getrokken en leven nu echt (net zoals jij vertelde) zo veel vrijer!Echt, geen kritiek meer op werkelijk alles...
Enfin, ik ga maar stoppen, want dit is echt veeeeel te lang!!!
Groetjes Roos.  

 
hey roos.


 
ja schoonouders pppfffff

wat belagelijk zeg! dat ze met een sonjaboek aankwam en met een boek" de pil".

nou ik geloof dat ik   niet voor me zelf zou instaan! ben helemaal niet gewelddadig, maar ik werd gewoon kwaad toen ik jouw verhaal las, laat staanhoe jij je zou voelen.

god hey, wat zijn sommige mensen bot en gevoelloos zeg!!!

wat jij met je schoonzus heb, heb ik met mn zwanger. die is ook even erg als zijn moeder.

daar ben ik ook helemaal klaar mee en hoef ik ook niet meer te zien!


 
ja, herken je met wat je zei over dat niet alles ging zoals schoonmoeders had gehoopt.

ook wij hebben alles niet volgens het boekje gedaan.

we hadden 3 maanden een relatie, en ik was zwanger. (bbz) zijn daarna samen gaan wonen, en raakte zwanger van nathalia, we zijn nu verloofd en willen op den duur trouwen.

ook alles omgedraaid dus.

daar was ze het idd niet mee eens.

maar wat ze erger vond is dat, omdat ik zwanger was, ik zou stoppen met werken, zodra de baby(nathalia)geboren is en dus alleen erwin moet werken.

ja hallo, we hebben gekozen voor een kindje, we hebben gekozen dat ik dan stop met werken, omdat ik er voor 100%voor mn kindje wil zijn.

en ze was het er niet mee eens, omdat we toen pas net samen woonde, en dus ons geld op zou zijn, om voor een kindje te zorgen.

nou sorry hoor maar ten 1e verdiend erwin genoeg om ons te kunnen onderhouden ten 2e is het geld waar we ons huisje van hebben ingericht van mijn spaarrekening afgegaan.

snapo niet waar sommige mensen zich mee bemoeien!!!

kan me daar zo kwaad om maken.

maar we hebben toen ook gezegd tegen elkaar (erwin en ik) we zullen het tegendeel gaan bewijzen.

we zullen gaan bewijzen dat wij wel een goeie papa en mama zullen zijn.

we zullen bewijzen dat we het heel goed met 1 salaris kunnen redden.

nu nathalia een jaar is (nou ja, morgen) hebben we toch wel even laten zien dat we het heel goed samen kunnen.

we gaan dit jaar zelfs op vakantie! nou, als we het echt zo slecht zouden hebben, als zij dacht, zouden we niet op vakantie kunnen.

maar ja, ik zit me hier weer helemaal druk te maken om dat mens, waar ik helemaal geen zin in heb, dus ik ga maar weer stoppen hihihi


 
gelukkig zijn jij en ik van die rotmensen af.


 
liefs, do
 
Hoi Do,
Ben weer helemaal gelukkig na het lezen van je bericht!
Ik had me zooo opgefokt na het schrijven van mijn stuk...over mijn schoonmoeder...
Stom he dat als je merkt dat een ander ook zulke ellende heeft meegemaakt je zelf er beter van gaat voelen...zo van, kijk gelukkig ben ik niet de enige.O, dat klinkt echt erg!!!Maar bedoel het echt niet zo hoor!!!
En het ergste had ik nog vergeten te vertellen...werderom hetzelfde als wat jij beschrijft...altijd doen alsof we geen cent te makken hebben!!!!!
Wij moeten het ook doen van 1 inkomen.Al jaren.Ik werk niet, gewoonweg omdat kinderopvang voor ons te duur is, (anders had ik denk ik ook niet meer dan 2 dagen gewerkt, ik wil er echt voor m'n kids zijn nu ze zo jong zijn)Mijn man heeft een goede baan, verantwoordelijke functie, werkt 55 uur per week, maar toch is opvang onbetaalbaar voor ons.Dit vooral omdat we nu 3 kinderen hebben (4e onderweg).Dan zouden de oudste 2 dus naar de naschoolse opvang moeten (is vaak maar een paar uurtjes per dag zo na school,  maar per uur letterlijk 3 keer zo duur dan het kdv)  en de jongste, Lenthe hele dagen naar het kdv.Plus ook straks nummertje 4.....Tuurlijk krijgen we een bijdrage van zijn werkgever en de belasting etc, maar we komen nog steeds uit op een eigen bijdrage van rond de 500/600euro...en dan dus als ik 2 dagen zou werken...(Ben blij als ik dat binnen haal met 2 dagen!)Kortom,  ik ben thuis bij m'n kindjes.(Mijn moeder is directeur van een basisschool-waar m'n oudsten ook op zitten- dus die werkt fulltime, pa werkt ook nog en tja, mijn schoonmoeder past alleen op de kinderen van mijn schoonzus, verders geen lieve buurvrouw of vriendin in de buurt die willen oppassen, dus was voor ons al snel duidelijk dat ik thuis bleef.Heb nu wel een oppaskindje erbij, maar ben eigenlijk ook wel blij met deze situatie.Tuurlijk is het straks rustig aan doen met geld met 4 kids, maar het is ook hoe en waar je je eigen grenzen legt...Ik woon in het Gooi en daar is het zoooo duidelijk heeeeel belangrijk om je kind alleen maar te kleden in merkkleding te laten lopen, op vakantie gaan telt alleen maar als je 3 keer per jaar weggaat, en dan ver ook, je moet hier toch op z'n minst een enorme P.C.Hoofdtractor hebben onder je kont anders tel je niet mee....Maar misschien is dat overal wel een beetje zo.
Enfin, mijn schoonmoeder zei me altijd dat ik maar naar de Little moest gaan.(Overigens niks mis mee)Maar dat is hier ver vandaan, woon naast een Super en een AH, maar dat was kennelijk niet goed voor ons, ik moet naar de Little en de Aldi...
Vond ze opeens dat onze bank niet meer kon, zei ze:"Ik heb nog wel een kennisje die van haar bank af wil, die is wel goed voor jullie"....Zal vast aardig bedoelt zijn, maar komt er weer zo lullig (sorry voor woordkeuze) uit!!
Ze gaf haar dochter toen ze zwanger was van haar eerste een kinderwagen en een maci cosi cadeau....en wij, wij kregen een 2e hands box.Ik was niet jaloers ofzo, want mijn man zegt altijd:"Ja Roos, maar uiteindelijk hebben wij alles helemaal zelf betaald, alles wat hier in huis staat is helemaal van ons."Nee, ik was vooral niet jaloers, want van HAAR zou ik het niet eens willen aannemen.
En als ze ons wat nieuws gaf, zei ze er meteen achteraan:"Je helpt je vader volgende week wel even met de buitenlamp ophangen en electriciteit aan leggen in de tuin voor meer buitenverlichting he."Zodra mijn schoonzus de sleutel kreeg van haar nieuwe huis kregen wij van schoonmoeder te horen dat we maar snel even moesten bellen wanneer we konden helpen met laminaat leggen.Weet je, op die manier doen wij dus helemaal niks, dat begrijp je.....O ja, die 1e klusdag in hun nieuwe huis was op de dag dat wij de 1e verjaardag van ons 1e kind vierden...Alleen mijn schoonmoeder kwam in haar verfkloffie een uurtje langs en de rest van zijn familie hebben we niet gezien die dag.....Want ze gingen allemaal klussen in hun nieuwe huis, mijn man's vader is helemaal niet langs geweest, schoonzus niet, niemand niet....En ik weet nog dat ik heel erg zijn had in die dag.Hewt is toch de allereerste verjaardag van je eerste kindje...Nou, ik kan zo wel even doorgaan, maar 't is weer een lang verhaal geworden...Maar fijn dat je begrijpt dat we er een streep onder hebben gezet, want het kost letterlijk zoveel energie, zulke mensen in je leven....
Maar jij kan wel heel goed door 1 deur met jouw ouders he, wij ook.En dat vind ik persoonlijk veeeel belangrijker dan zijn ouders....
Natalia is vandaag dus  jarig!!!!(Als ik het goed begrepen heb)
GEFELICITEERD!
Leuke dag tot nu toe gehad?Wat heeft ze van jullie gehad?
Groetjes Roos.
 
Terug
Bovenaan