Persoonlijke vraag

[quote quote=10230299]Tjee bedankt voor de lieve reacties en ervaringen! Het geeft mij hoop dat het toch goed gegaan is bij jullie. Ik weet dat je het inderdaad ook kan aangeven bij de verloskundige, maar ergens ben ik dan bang dat ze er vragen over gaan stellen en er de nadruk op komt te liggen. Opzich kan ik er goed over praten, maar tijdens m’n zwangerschap zou ik er echt niet mee bezig willen zijn. @IC J Wat heftig, baarmoederhalskanker. Ja, ik hoop ook in de ‘schijt’-modus te komen, op dit moment heb ik het gevoel dat ik het kan! Maar als ik dan in de avond lig te malen breekt het zweet me toch weer uit. Ik heb overigens al een paar jaar therapie gehad, dat heeft veel geholpen. Maar dit stukje is toch altijd wel mijn angst gebleven. In elk geval super bedankt voor de hoopgevende reacties![/quote]
Je kan het! De hulp is wel echt toegespitst op seksueel trauma vs zwangerschap. Misschien gewoon fijn om te weten dat het wat specifieker is, mocht je er toch behoefte aan hebben gezien je hormonen ook met je aan de haal gaan en je emotioneler en heftiger op veel dingen kan gaan reageren.
 
 
Hier ook een seksueel trauma, maar gelukkig geen moeite (gehad) met inwendige onderzoeken of bevallen. Dat staat er voor mij echt los van. Verloskundige, gynaecoloog etc weten allemaal van het seksueel trauma en ze zullen daar altijd aandacht aan besteden als ze een inwendig onderzoek doen. Je kunt je evt ook aanmelden bij de POP-poli. Zij kunnen jou dan gaan begeleiden. Je kunt meer dan je denkt! Zeker tijdens een bevalling komt er een enorme oerkracht vrij! Succes! ?
 
Inwendige echo’s zijn lang niet altijd nodig als dat je geruststeld, ik ben nu ruim 29 weken en heb nog geen inwendig onderzoek gehad (bloedprikken telt niet :)). 
Ik snap wel dat het heel spannend is, maar ook ik kreeg vragen hierover bij de intake, en denk wel dat het goed is. Er over nadenken wat voor jou wel acceptabel is helpt misschien om het wat meer los te kunnen laten, en een kindje als resultaat is natuurlijk prachtig! 
 
Oh die specifieke begeleiding wat betreft seksuele problemen VS zwangerschap wist ik niet, en ook de pop poli niet, maar daar zou ik wel voor open staan hoor. Toch fijn om dit soort dingen te weten alvast en ook dat er niet perse inwendige echo's hoeven te gebeuren.
Ik had voor een halfjaar anticonceptie en m'n vriend en ik wilden stoppen als die op was. Dat is eind deze maand, daarom begint het nu toch weer extra spannend te worden. M'n vriend is gelukkig wel begripvol en vindt het ook oke als ik er toch nog niet klaar voor ben. In elk geval helpen jullie berichten mij wel om het allemaal wat lichter te zien! 
 
Wat een bijzondere vraag. Ik zou, als je deze ‘angsten’ hebt, hier wel wat mee doen als het je belemnert om zwanger te worden. Zeker als je nog onverwerkte trauma’s hebt, ik kan niet inschatten wat voor risico’s het voor jou meebrengt. 
Maar, ik wil best mijn persoonlijke ervaringen delen en hier eerlijk over zijn. Het klinkt misschien heel chliche, maar je veranderd zoveel en zosnel in de periode dat je zwanger bent en moeder wordt. Je persoonlijke omdtandigheden tijdens en na je zwangerschap bepalen hoe je deze periode ervaart, denk aan de toestand van je relatie, je naasten, je financien, al moet ik er wel bij zeggen dat dit natuurlijk voor iedereen weer anders is hoor. Je eigen karakter bepaalt.. Moeder worden en daarin jezelf kunnen zijn, geen belemmeringen hebben, dus je moederschap beleven zoals jij dat wenst, is echt het mooiste dat er is!! Er komt altijd regen na zonneschijn, gewoon geduldig zijn en volhouden. Het heeft mij in ieder geval veel sterker gemaakt en ja, heb er een pluk grijze haren aan overgehouden :) 
En het klopt hoor, wat je zegt, over het verliezen van de controle, dat schat jij best goed in. Daar moet je wel mee kunnen dealen en niet bang voor zijn. Ik heb geen ervaring met een trauma zoals jij dat hebt gehad, maar wel een angstrauma ontwikkeld tijdens mijn 2e bevalling. Vooral het verliezen van alle controle vond ik lastig, maar.. door mijn controlfreakness was ik bijvoorbeeld heel alert tijdens m’n bevallingen en daardoor is misschien wel het leven van m’n zoontje gered, natuurlijk had ik het geluk dat ik een goede vk had. Dus elk nadeel, heeft een voordeel.
Mijn 3e zwangerschap diende zich al gauw ongepland aan voordat ik wat met de trauma kon doen en gelukkig werd ik goed opgevangen door vk en de pop-poli tijdens mijn 3e zwangerschap. 
Ondanks alles, kijk ik met veel dankbaarheid en geluk terug naar m’n zwangerschappen en bevallingen. Als ik het kan, kan jij het ook! Blijf positief en dankbaar voor wat je al hebt, dan komt alles goed. 
Als tip/hoop wens ik voor je, dat je vooral gaat genieten mocht het zover komen.. Succes! 
 
Misschien een idee om vantevoren al een afspraak te maken met de verloskundige, zodat het wel bekend is en vast in je dossier staat, maar dat je het er niet per se over hoeft te hebben als je daadwerkelijk zwanger bent? Ik weet niet in hoeverre ze dat doen, maar je kunt het altijd vragen. Veel succes!
 
Je kunt sowieso altijd alle informatie delen die jij noodzakelijk acht en waar jij je prettig bij voelt! Ik snap dat je niet wil dat je hele zwangerschap hierom draait, maar dat gaat ook echt niet gebeuren. Bij ons is het echt alleen de intake geweest waarin ik even kort heb toegelicht wat ik belangrijk vond voor hen om te weten en later nog een keer toen we mijn geboorteplan doorbespraken om te kijken of hier nog bijzonderheden in waren wat betreft mijn ervaring. Tussendoor is het eigenlijk helemaal niet meer ter sprake gekomen. Maar het is ook echt zo: op het moment dat je gaat bevallen leef je in een eigen bubbel. Je trekt je mentaal terug, omdat je kracht moet opbrengen om de weeën door te komen, je hele lichaam en mindset gaat terug in de 'oerstand' als het ware. Niets doet er meer toe, alleen dat kindje op de wereld zetten. 
 
Hoi, 
Dit soort dingen worden inderdaad bij de intake gevraagd bij de verloskundige om de redenen waar jij bang voor bent. Persoonlijk heb ik ervoor gekozen hier niet van toepassing in te laten vullen. Dit dossier wordt door veel medici (dus geheimhouding maar toch) gelezen en ik vind persoonlijk dat het niemand wat aangaat. Doordat ik zelf psychische hulp ben gaan zoeken wetende dat ik zwanger wilde worden en eerst mijn eigen demonen wilde verslaan, weten mijn huisarts ervan en de psycholoog. Voor mij voldoende en ik heb het een plek kunnen geven. Juist het idee dat ik nu in een hele veilige en vooral gelukkige situatie ben met mijn vriend en we na 5 jaar de keuze hebben gemaakt een gezin te stichten, maakt mij zo gelukkig dat ik al het nare heb kunnen overwinnen. Het enige wat mij zou helpen is elektro shock therapie, daar heb ik nee tegen gezegd. Ik heb vertrouwd op het aankomende leven waar ik nu inga en wat ik zo graag wil dat mij dit alle kracht zou geven. En dat doet het. 
Ik heb daarentegen weer niet echt last van inwendige onderzoeken, ja leuk is anders en ik doe altijd mijn ogen dicht hopende dat het snel voorbij is. Wel heb ik altijd een vrouw als arts om bijvoorbeeld uitstrijkjes te maken in het ziekenhuis of als huisarts heb ik ook een vrouw. Ik had met 6,5 week al mijn eerste echo. Omdat mijn baarmoeder erg naar voren ligt, hoefde dit niet inwendig. Ligt je baarmoeder ver naar achter, kan het zelfs zijn dat je termijnecho (rond de 10-12 weken) ook inwendig moet gebeuren. Daar moet je wel op voorbereid zijn. 
Zorg ervoor dat je iemand bij je hebt die je vertrouwt zodat hij/zij jou hier door heen kan loodsen en dat de verloskundige prettig voelt. Zo te lezen weet je vriend van het trauma en is hij er voor je en geeft hij jou alle tijd die je nodig hebt. 
Zoals die andere meiden ook aangeven. Zo te lezen wil je heeeeeel graag mama worden. En dat overwint echt alles... 
Ik kamp bijvoorbeeld ook met het probleem dat zelfs de psychologe had gezegd dat ze hoopte dat ik geen dochter(s) zou krijgen door hetgeen ik heb meegemaakt. Als de dood was ik van te voren dat mijn dochter hetzelfde zou kunnen overkomen. En je raadt het al, ik krijg een meisje. Aan de ene kant ben ik doodsbang, aan de andere kant. Ik kan dit. Ik ben sterk en ben uiteindelijk een enorm krachtige vrouw geworden dus dit wil ik meegeven aan mijn dochter.  
Heel veel sterkte en ik hoop voor op een spoedige en mooie zwangerschap. Vertrouw op jezelf, en haal kracht uit je toekomstige pracht van een baby. Je kan dit. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan