Alhoewel ik vanaf dag 1 van mijn zwangerschap heel erg tegen de bevalling opzag , twijfelde ik of ik bij de bevalling gebruik zal maken van pijnstilling. Na vele reacties op deze forum over pijnstillingen informatie op het internet besloot ik toch om het op mijn eigen kracht te proberen, omdat pijnstilling grote gevolgen zou kunnen hebben.
Graag wil ik met jullie mijn positieve ervaring met de ruggeprik delen.
Op 3 augustus zou ik ingeleid worden van mijn eerste kindje. Om 7:30 waren we in het ziekenhuis. Eerst zou er gekeken worden of mijn baarmoederrand rijp genoeg was. Ik kreeg te horen dat ik al 3 centimer ontsluiting had. Ik was verbaasd omdat ik helemaal niets had gevoeld. Om 8:45 werden mijn vliezen gebroken. De weeen opwekkers werden toegediend. We begonnen om ongeveer 10:00 met stand 2, deze was haast niet voelbaar. Na 45 minuten werd de stand op 4 gezet. Ik voelde een lichtelijke pijn...een soort van menstruatie pijn. Ik vond het allemaal wel meevallen en dacht dat ik het makkelijk zonder pijnstilling verder zou rooien. De stand werd van 4 naar 7 verhoogd om 11:30. De weeen werden onverdraaglijk voor mij, ze kwamen om de paar minuten en duurden naar mijn inziens uren. Om de paar weeen moest ik overgeven. Ik drukte op de belknop en binnen een paar tellen kwam er een verpleegster binnen. Ik vroeg haar mij wat te geven tegen de pijn. Ze haalde de gynaecoloog erbij. De gynaecoloog wilde eerst toucheren. Toen ik te horen kreeg dat ik 4 cm ontsluiting had , trok ik het niet meer ! Ik lag al 2,5 uur aan de weeenopwekkers en had maar 1 cm extra ontsluiting. De gedachte dat ik de hele dag nog aan de weeenopwekkers zou moeten liggen en dat de stand om de half uur verhoogd zal worden , kon ik niet verdragen. Ik vroeg aan de gynaecoloog wat de gemiddelde stand was dat men bereikte om te bevallen. Toen ze mij vertelde dat de stand gemiddeld 22 was en soms ook vele malen hoger , wilde ik alleen nog maar met pijnstilling bevallen. Aan mij werd gevraagd welke pijnstillers ik graag zou willen hebben. Ik vroeg om Betadine. De gynaecoloog zou het gaan bespreken. Na een paar minuten kwam ze terug. Ze vonden het niet een goed idee om betadine toe te dienen. Dit omdat ik nog maar 4 cm ontsluiting had en waarschijnlijk ik de hele dag nodig zou hebben voordat ik de volledige ontsluiting zou bereiken. Betadine word vaak toegediend wanneer iemand al ruim 7 cm ontsluiting heeft. Ze stelde de ruggeprik voor. IMijn man en ik hadden eerder besloten om niet gebruik te maken van een ruggeprik, dit omdat het veel risico's met zich mee zou brengen. Maar op dat moment verging ik van de pijn en wilde ik alleen maar verlost worden van de pijn....wat de gevolgen ook mochten zijn. Binnen een kwartier kreeg ik de ruggenprik toegediend, binnen 15 minuten voelde ik helemaal niets meer. O mijn god, wat was ik blij ! Ik werd naar mijn kamer terug gebracht. Er werd een bed voor mijn man naast mijn geplaatst en we hebben van 01:15 geslapen tot en met 16:30. Om 16:30 kwam de gynaecoloog mij weer toucheren....en met groot ongeloof hoorde ik dat ik al 9 cm ontsluiting had. Volgens haar zou ik over een uur volledige ontsluiting moeten hebben. Ik belde mijn familie op, om ze het te vertellen. Iedereen reageerde geschokt. Ik klonk zo vrolijk en had helemaal geen pijn..."weet je zeker dat je al 9 centimer ontsluiting hebt" hoor ik mijn zus nog zeggen.
En ja hoor om 17:30 had ik 10 cm ontsluiting. Omdat mijn bloeddruk en de hartkloppingen van de baby nog steeds heel goed waren, besloot de gynaecoloog mij niet van de pijnstilling af te halen. Ik vond alles prima, zolang ik maar de pijn niet hoeft te voelen. De gynaecoloog zou over een paar uren terug komen. Mijn man kreeg zijn 3e maaltijd en ik ging weer verder pitten. Om 21:00 kwam de gynaecoloog om te kijken hoever ik gevorderd was. Ik schok toen de gynaecoloog zei dat mijn kindje een bos donker haar had. Mijn man wierp er ook een blik op en bestigde dat. Dit betekende dat de baby al helemaal door de barringskanaal heen was en dat ik alleen nog maar hoefde te persen. En ook nu had de gynaecoloog geen haast en wij voerden de druk ook niet op. Dus weer maar pitten.....tot 22:15. De pijnstilling werd gestopt en ik mocht persen wanneer ik persdrang zou hebben. Helaas de persweeen bleven weg en om 23:00 besloot de gynaecoloog een handje te helpen. De vacuumpomp werd erbij gehaald en om 23:10 werd de allermooiste kindje, AYOUB, van de wereld geboren!!!!
Ik barste in tranen uit en was niet meer stil te krijgen. Ik liet de hand van de gynaecoloog niet los en bleef hem maar bedanken. Ik hoor mijn man nog zeggen, "laat hem nu maar los schat""
Mijn bevalling, waar ik 9 maanden tegen op heb gezien heb ik als hemels ervaren, DANK zij de ruggenprik. Tot nu toe hebben mijn kindje en ik er niets van overgehouden. Ik alleen maar prettige herinneringen aan mijn bevalling en aan mijn tijd in de Bronovo ziekenhuis. De verpleegsters en de gynaecologen waren TOP!
Voor de volgende keer hoop ik op mijn eigen krachten te bevallen, maar mocht ik de pijn weer niet kunnen verdragen, dan kies ik uiteraard zo weer voor een ruggenprik.
Groetjes,
Nomidia
