Hoi!
Ik ben ook een van de meeleesmama's. Ik lees regelmatig met veel plezier en interesse mee, maar reageer zelden..
Ook ik ken de wisselende periodes wat betreft het slapen van mijn meisje. Ik laat haar alleen noooooit huilen! Dat gaat echt tegen mijn gevoel in. Ik denk dat het 'laten huilen' misschien wel het gewenste effect heeft voor de ouders, maar ten koste van wat? Volgens mij huilt een kindje altijd om een reden. Die kleintjes maken natuurlijk zo ontzettend veel mee en hebben van alles te verwerken. Dit gebeurt onder andere dmv huilen. En dit doen ze natuurlijk bij degene bij wie ze zich het veiligst voelen: de ouders.
Ik denk dat een kindje na uren huilen het maar opgeeft en in slaap valt van vermoeidheid, maar wel een stukje vertrouwen in de ouders is verloren. Eigenlijk laat je als ouder zien dat je er niet altijd bent voor je kleintje...
Het is niet zo dat ik opspring bij iedere kik die mijn meisje geeft. Maar als ze echt huilt, haal ik haar uit bed en troost haar. Dit soms meerdere malen per avond / nacht. En gelukkig weet ik inmiddels dat het korte periodes zijn waarin ze zo onrustig is en dat het binnen een paar dagen weer over is.
Het stuk: http://www.natuurlijkouderschap.org /schaduwkantslaaptraining.html (even aan elkaar plakken)
bevestigt alleen maar meer mijn gevoelens hierover.
Dit is absoluut geen aanval op de moeders die het anders doen. Opvoeden is zo'n gevoelsding en ik denk niet dat er maar een waarheid is hierin. Ik wilde dit alleen met jullie delen.
Groetjes,
Barbara mv Santana (14/09/2006)