post-post-natale depressie

A

ANONYMOUS_USERNAME

Lieve allemaal,

Wederom bedankt voor al jullie lieve reacties en het feit dat ik hier mijn ellende mag blijven spuien...

Sinds onze mislukte huwelijksdag (zaterdag) lijkt het wel alsof er iets in mij geknapt is. Ik ben van nature een positief ingesteld mens, maar ik word nu helemaal opgeslokt en verstikt door alleen maar negatieve gevoelens en gedachten. Ik voel me ronduit depressief. De helft van de tijd weet ik niet of ik moet huilen of gillen (en ik doe beide dan maar regelmatig), ik heb nergens meer zin in, ik snauw alles en iedereen af en ik heb de weerbaarheid van een mug.

Vannacht heb ik wederom nauwelijks geslapen, de jeuk was bijna ondraaglijk. Ik kon nog geen 5 tellen stil liggen zonder te krabben en uiteindelijk ben ik van pure uitputting tegen 5:00 uur in slaap gevallen. Om rond 6:00 uur weer wakker gemaakt te worden: weeeh-weeeh-weeeh! Toen werd ik zo verschrikkelijk boos op mijn kleine mannetje, ik dacht, stik er maar in, zoek het maar uit, IK DOE HET NIET!!! Ik wil nu eindelijk eens slapen, echt slapen, langer dan 1,5 uur achter elkaar!!

Gelukkig was mijn man er en heeft hij gewoon Christian te eten gegeven, verzorgd etc, maar ik krijg het benauwd bij het idee dat ik alleen met mijn zoontje was geweest. Ik weet echt niet wat ik dan gedaan zou hebben, zo verschrikkelijk moe, boos, gefrustreerd, teleurgesteld was ik... Niet dat ik Christian echt iets aangedaan zou hebben, maar ik denk wel dat ik alles behalve een liefhebbende moeder zou zijn geweest Het is maar goed dat hij vandaag op het KDV zit...

Daar ben ik heel erg van geschrokken. Ik weet dat ik nu echt niet mezelf ben, dat dit de opeenstapeling is van ernstig slaapgebrek, maar het blijft een beetje eng. Ik loop nu al de hele dag te huilen, deels uit schuldgevoel, en het voelt alsof het nooit beter gaat worden. (Nu weet ik verstandelijk wel dat het niet zo is, maar zo VOELT het gewoon)

Dit moest ik gewoon weer even kwijt...

Groetjes, Karin

PS om een aantal van jullie vragen te beantwoorden: ja, ik moet geopereerd worden aan mijn galblaas, maar dat is nog helemaal niet gepland, want ik moet eerst volledig genezen zijn van mijn leverontsteking... En dat duurt nog weken tot maanden...


 
he Karin,

Wat erg voor je. Maar het is helemaal niet gek dat je het niet meer ziet zitten. Slaapgebrek is volgens mij funest voor alles, psychisch kan je daardoor echt helemaal in de put komen. Ik weet nog net na de bevalling dat ik in twee dagen maar 4 uur had geslapen en daarna steeds 's nachts Nynke moest troosten, ze had de eerste weken een omgekeerd dag- en nachtritme, nou dan wordt je lontje kort, erg kort. Ik dacht toen ook: als ik nu geen slaap krijg word ik gek, ik kon toen ook helemaal niet goed tegen het huilen van Nynke. Laat staan dat je zoals jij al weken geen goede nachtrust meer hebt. Ik vind nog dat je het lang volhoudt hoor. Ze kunnen je toch niet meer zo maanden laten doorlopen?

Nou nogmaals hou vol, er komt hopelijk eens een eind aan!

groetjes,
Daphne
 
Hoi lieve karin,

Allereerst nog gefeliciteerd met je trouwdag! Ik kan me voorstellen dat je verschrikkelijk baalt van je mislukt 1e trouwdag. Wat heb jij het moeilijk meid! Ik kan helaas niks anders voor je doen dan een grote  . Met het  slaapgebrek dat jij te verduren hebt kan het haast  niet anders dan dat je op instorten staat.  Heel veel sterkte!!!!!!!        
 
Hoi Karin!

Hulp zoeken! Dit kun je niet meer alleen! Je moet zelf aan je rust toe kunnen komen en dat lukt nou eenmaaal niet als je voor Christian moet zorgen! Goed dat hij naar het KDV gaat, dan kun je zelf even bijtanken. Maar zoek hulp: iemand die voor je kan poetsen, iemand die je af en toe de zorg uit handen kan nemen, etc. Je hebt er gewoon recht op!

sterkte!
Sabine
 
Lieve Karin,

Meid wat een ellende...maar 1 ding, voel je niet schuldig. De omstandigheden waarin je op dit moment zit zijn toch gewoon een ramp...daar kan geen enkel mens rustig onder blijven. Ik kan me enigsinds in de situatie inleven. Ben zelf maanden lang ook echt goed ziek geweest en was tot weinig in staat.....( gaat nu ietsie beter) terwijl ik ook dacht dat als ik was bevallen, ik een superfeest ga geven!!!! ( heb nog niet eens ook maar iemand op kraamvisite gehad, omdat we de hele bups moesten afbellen) Het is gewoon ronduit klote!!!

Een paar tips: probeer echt hulp te vragen, kan je man niet tijdelijk minder werken?, ( de mijne is nu iedere woensdag thuis....ik kijk echt dinsdag ochtend al met smart uit naar deze dag...anders zou ik het nooit redden omdat ik maandag me alweer zo moe/ziek voel dat ik nauwlijks nog kan functioneren,

probeer echt iets voor jezelf te doen, al is het maar even lekker een boekje lezen ofzo of natuurlijk gewoon SLAPEN.....

In ieder geval wil ik je ECHT weer heel veel sterkte wensen!!!!

Groetjes Esther (mv Mirre Jasmijn, nu 14 week)

 
Ja, inderdaad, las net nog even het bovenstaande berichtje; JE MOET ECHT GEWOON HULP ZOEKEN, niet voor een dagje ofzo, maar voorlopig sturtureel....echt waar, dat verdien je gewoon en je hebt het nodig...veel sterkte!!!
 
Lieve Karin,

Het is al een paar keer gezegd, maar nog maar een keertje: zorg je alsjeblieft dat je hulp krijgt? Het is heel logisch dat het je boven het hoofd groeit en dan moet je gewoon zorgen dat andere mensen je dingen uit handen nemen zodat je zelf ook uit kan rusten. Kan Christian niet een paar daagjes extra naar het kdv? Kan je man geen zorgverlof of desnoods ouderschapsverlof opnemen? De thuiszorg heeft ook schoonmaakploegen die je kunt huren.
En....ga dan zelf lekker op bed liggen en probeer het je zo comfortabel mogelijk te maken: vers fruit, sapje, boekje. Echt ontspannen zul je niet, maar je rust er allicht toch iets van uit.

Ik heb echt vreselijk met je te doen, je treft echt alles tegelijk. Kom hier maar lekker vaak ff alle ellende spuien, hoor. Het is ook niet niks. Je zou numoeten genieten van lekker werken en dan 's avonds en in het weekend je kindje en dan in plaats daarvan deze ellende.

Heel veel sterkte, meissie!

Eveline
 
Goh meid wat een ellende. Telkens wanneer ik een berichtje zie van jou hoop ik dat het wat beter met je gaat, maar helaas.
Ik sluit me aan bij de bovenstaande reacties. Is er iemand in je omgeving die je een beetje kan ontlasten? Ik krijg de neiging om je te komen helpen, maar dan moet je wel redelijk in de buurt van Rijssen wonen!
En kan je kleine mannetje misschien een paar dagen vaker naar het kdv? Neem je rust en probeer weer een beetje bij te tanken!!!
Heel veel sterkte!!!!!
groetjes van Ruth


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan