post-post-natale depressie

Hey meis, wat rot voor je. Maar ook heel begrijpelijk na zoveel slaapgebrek. Neem jezelf niets kwalijk en ga eens praten met iemand die je goed vertrouwt, maakt niet uit wie. Neem de rust en de tijd die je nodig hebt. En inderdaad: ik werk in de thuiszorg en heb ook verschillendekeren bij jonge moeders thuis gewerkt, omdat ze niet lekker in hun vel zaten. Verwen jezelf en wees goed voor jezelf. Ik heb nog een mooi gedicht voor je, zal het eens opzoeken als je het wilt lezen.
x
 
Hoi meid,
jeetje..... ik sluit me aan bij al het andere dat hierboven werd gezegd. Ik zou als ik jou was proberen om thuiszorg te krijgen of anders je familie/vrienden/kennissen/buren vragen of Christian tijdelijk meer naar het KDV brengen of je man zorgverlof laten opnemen. Want dit is niet meer ok. Luister naar jezelf, want je eigen lijf en gevoel geven het aan.
Elk mens zou gek worden en oververmoeid raken van hetgeen jij voor je kiezen krijgt.
Heel veel sterkte.
Groetjes Veerle
 
Lieve Karin,

Probeer thuiszorg te krijgen (via ha bij het indicatieorgaan, maar dat weet je denk ik zelf wel). Schakel alle hulp in die je kan krijgen.
En weet dat je weer beter wordt, ik ken de uitputting en de wanhoop wel een klein beetje vanuit mijn eigen laatste weken zwangerschap (was net als jij uitgeput) maar vrees dat dit erger is.
Ik denk dat deze nare gevoelens vrij normaal zijn, gezien je toestand nu, dus probeer ze toe te laten en je niet schuldig te voelen. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar jij hebt hier echt niet voor gekozen en je slaat je er heel dapper doorheen. Dus je mag je echt wel depressief voelen. En weet echt dat je beter wordt. Ik vind er altijd een groot verschil zitten tussen weten met je hoofd (en dat doe je al) en weten met je hart (het basisvertrouwen) maar hopelijk komt dat tweede   vanzelf.
Het komt echt goed en dan kan jij ook weer genieten.

Heel veel sterkte!!
Gr Irene
 
hoi karin

zoals ik al eerder geschreven heb kennen jullie mij eigenlijk nog niet echt, maar ik heb wel sterk het gevoel jullie te kennen omdat ik al zolang meelees, maar nooit zelf reageerde. Ik heb echt met tranen in mijn ogen jouw berichtje gelezen, misschien wel omdat ik er dingen in herken. Niet vanwege alle ellende die jij nu meemaakt, want ik heb een super zwangerschap en bevalling gehad, maar omdat het herstel hiervan toch erg tegenvalt vergeleken bij mijn vorige keer. soms ben ik ook weleens bang dat ik het allemaal niet ga trekken en dan heb ik vergeleken bij jou echt niets te klagen hoor.
Ook ik ben van mening net als de anderen dat je moet zorgen dat je hulp krijgt zodat je zelf eerst kan herstellen. Ik hoop dat je mensen in je omgeving hebt die je kunnen ontlasten. het is echt niet normaal wat jij allemaal door moet maken en het is ook helemaal niet gek dat je het niet meer red, maar zorg alsjeblieft dat je kleine mannetje opgevangen wordt zodat je de kans krijgt om wat bij te tanken.

Ik wens je alle goeds en heel veel sterkte en kracht toe en spui alsjeblieft alles wat je dwars zit hier op het forum want we leven allemaal met je mee.

groetjes rachel
 
Hallo Karin,

Ik sluit me alleen maar aan bij de dingen van de andere dames!!
Ik was de eerste 3 weken (zoals vele met mij) na de bevalling echt geheel geradbraakt en huilde veel door hormonen en slaapgebrek. En jij zit hier nu al VEEL langer mee!
Vraag inderdaad hulp, ga even lekker wat voor jezelf doen en voel je VOORAL niet schuldig naar je kleintje toe...
Het is heel begrijpelijk dat je niet 24uur per dag klaar kan staan voor een ander, baby of niet...
Heel veel succes en een HELE dikke knuffel

En mijn motto is "Een gelukkige mama is een goede mama!|

Liefs,
Nymue
 
hoi Karin,
Elke keer hoop je weer op goed nieuws, helaas!!
Ik sluit me aan bij alle reacties waarin staat, zoek hulp meid!!!
Hoeveel kan een mens nog hebben! Als je thuis maar gewoon blijft doorgaan komt dat ook zeker niet ten goede van jouw genezingsproces.
Schrijf hier lekker van je af en hou ons op de hoogte!
Kop op meid!!

groetjes Sonja
 
Terug
Bovenaan