Ja, je moet er een keer mee beginnen en zo in de vakantieperiode leek me een mooie tijd. We beginnen de ochtend vol goede moed. Hup, luier uit en broekje aan.
"Tristan, als je moet plassen moet je het zeggen. Dan gaan we naar 't toilet." Hij schudt z'n hoofd en heeft er duidelijk geen zin in. Toch denk ik dat de boodschap
duidelijk is overgekomen a la Nanny-style: op ooghoogte, met duidelijke stem en hem recht in de ogen kijkend. Even later is het al mis...'keb warm' zegt hij en al snel wordt de donkere plek op z'n broek zichtbaar. "Geeft niks", zegt mama. Broek uit, wassen, poetsen, schone kleren en een nieuwe tactiek. We maken een tekening. Ik teken een wc, een raster en ballonnen om het feest compleet te maken. Als hij op het toilet probeert, dan krijgt hij een kleine sticker. Als hij een kleine of grote boodschap aflevert, krijgt hij een grote sticker. Is het raster vol, dan mag hij kiezen wat hij wil hebben. Hij kiest meteen, geinspireerd door de tekening, een ballon. Prima, dat valt te regelen. Tristan vindt de tekening geweldig, hij wil meteen proberen. Oke, hup die pot op. Hij probeert, nog zonder succes en krijgt een kleine sticker.
Dat vindt hij blijkbaar toch erg jammer en wil een grote sticker en dus nog eens proberen. Ik lach erom, ervan overtuigd dat het opnieuw zonder succes zal zijn maar uit alle macht perst de kleine man er een miniplasje uit en eerlijk is eerlijk, de grote sticker is verdiend. Zelfs z'n grote zus Iris is enthousiast en staat luid klappend naast de wc. Tristan vindt alle aandacht prachtig. Het spelen wordt voortgezet en op een gegeven moment willen ze naar buiten. Prima, Iris heeft de schoenen al aan, Tristan komt wat moeilijk lopend mijn kant op. Ojee, de grote boodschap bevindt zich in het katoenen broekje. Toch nog snel even proberen of hij nog iets heeft bewaard om in het toilet te deponeren, maar nee ... Tristan poetsen, broekje uitspoelen, nieuwe kleren halen en een kwartier later staat ook Tristan buiten, zich vast en zeker bewust van mijn
opnieuw ingegeven boodschap; "Als...dan..goed?". "Ja", is al het antwoord dus we maken progressie. Later die dag maak ik een puzzel met Iris, Tristan speelt met de knikkerbaan. "Oh oh", zegt ie en ik denk dat er nog wat te redden valt, ondanks het vocht op de vloer. Jammer, wat rest is opnieuw het poetsen van de vloer, van Tristan en schone kleren halen. Pfff, de eerste lading was draait.. We houden vol! Een ware uitdaging volgt; het buurmeisje komt en neemt Iris en Tristan mee. Ze spelen heel lef en na 10 minuten slaat de twijfel toe; zal ik Tristan al gaan halen? Nee, het kan nog wel even wachten. Vijf minuten later loop ik toch maar even naar de buren en haal Tristan uit z'n spel. Ik beloof hem straks terug te mogen komen en braaf loopt hij mee, laat zich op de wc zetten en laat me weten dat het niet lukt. "Oke, goed geprobeerd, je mag weer spelen".
Een kleine vijf minuten later brengt Amber een huilende Tristan naar mij...met een natte broek. "Geeft niks", zeg ik met een inmiddels geforceerde glimlach. Broek uit, wassen, droge broek aan. Dit was echter regelrechte doorbraak, zo zie ik het. Hij was immers al op weg naar mij, kon het niet ophouden en heeft het toen laten lopen. Maar hij had wel het besef gehad dat hij moest plassen...denk ik. Zucht. Later in de middag spelen de kinderen boven en ik rommel ertussen en probeer te letten op signalen van Tristan. Net als ik even beneden ben, hoor ik gejammer. Een natte onderbroek springt mij als eerste in het oog als ik de trap oploop. Het lijkt weinig dus vol goede hoop zet ik 'm alsnog op de wc. Niks, alles was al op. En de meiden wijzen mij even later op een plas in het midden van Iris' kamer. Tristan trekken we weer een schone onderbroek aan en het spelen gaat gezellig door. Al dit zwoegen door beide partijen wordt beloond; Tristan doet een drukje. Ja, helaas in z'n onderbroek maar ik zie het hem doen en ben er bijtijds bij. Ik pak 'm op, ren er mee naar de wc, ontdoe hem van de reeds besmeurde onderbroek en zet 'm op de pot. Jawel, hij zet z'n activiteiten voort en maakt het werk op de juiste wijze af. Een grote sticker is opnieuw verdiend! Het wordt avond, hij is moe. Een laatste keer proberen we te plassen op de wc, maar geen druppel verlaat z'n piemeltje. "Goed geprobeerd", zegt hij blij. We doen een luier om, hij mag televisie kijken. Morgen starten we de training gewoon opnieuw, met fris gewassen onderbroekjes.
Herkenning? Tips? Reageer!
"Tristan, als je moet plassen moet je het zeggen. Dan gaan we naar 't toilet." Hij schudt z'n hoofd en heeft er duidelijk geen zin in. Toch denk ik dat de boodschap
duidelijk is overgekomen a la Nanny-style: op ooghoogte, met duidelijke stem en hem recht in de ogen kijkend. Even later is het al mis...'keb warm' zegt hij en al snel wordt de donkere plek op z'n broek zichtbaar. "Geeft niks", zegt mama. Broek uit, wassen, poetsen, schone kleren en een nieuwe tactiek. We maken een tekening. Ik teken een wc, een raster en ballonnen om het feest compleet te maken. Als hij op het toilet probeert, dan krijgt hij een kleine sticker. Als hij een kleine of grote boodschap aflevert, krijgt hij een grote sticker. Is het raster vol, dan mag hij kiezen wat hij wil hebben. Hij kiest meteen, geinspireerd door de tekening, een ballon. Prima, dat valt te regelen. Tristan vindt de tekening geweldig, hij wil meteen proberen. Oke, hup die pot op. Hij probeert, nog zonder succes en krijgt een kleine sticker.
Dat vindt hij blijkbaar toch erg jammer en wil een grote sticker en dus nog eens proberen. Ik lach erom, ervan overtuigd dat het opnieuw zonder succes zal zijn maar uit alle macht perst de kleine man er een miniplasje uit en eerlijk is eerlijk, de grote sticker is verdiend. Zelfs z'n grote zus Iris is enthousiast en staat luid klappend naast de wc. Tristan vindt alle aandacht prachtig. Het spelen wordt voortgezet en op een gegeven moment willen ze naar buiten. Prima, Iris heeft de schoenen al aan, Tristan komt wat moeilijk lopend mijn kant op. Ojee, de grote boodschap bevindt zich in het katoenen broekje. Toch nog snel even proberen of hij nog iets heeft bewaard om in het toilet te deponeren, maar nee ... Tristan poetsen, broekje uitspoelen, nieuwe kleren halen en een kwartier later staat ook Tristan buiten, zich vast en zeker bewust van mijn
opnieuw ingegeven boodschap; "Als...dan..goed?". "Ja", is al het antwoord dus we maken progressie. Later die dag maak ik een puzzel met Iris, Tristan speelt met de knikkerbaan. "Oh oh", zegt ie en ik denk dat er nog wat te redden valt, ondanks het vocht op de vloer. Jammer, wat rest is opnieuw het poetsen van de vloer, van Tristan en schone kleren halen. Pfff, de eerste lading was draait.. We houden vol! Een ware uitdaging volgt; het buurmeisje komt en neemt Iris en Tristan mee. Ze spelen heel lef en na 10 minuten slaat de twijfel toe; zal ik Tristan al gaan halen? Nee, het kan nog wel even wachten. Vijf minuten later loop ik toch maar even naar de buren en haal Tristan uit z'n spel. Ik beloof hem straks terug te mogen komen en braaf loopt hij mee, laat zich op de wc zetten en laat me weten dat het niet lukt. "Oke, goed geprobeerd, je mag weer spelen".
Een kleine vijf minuten later brengt Amber een huilende Tristan naar mij...met een natte broek. "Geeft niks", zeg ik met een inmiddels geforceerde glimlach. Broek uit, wassen, droge broek aan. Dit was echter regelrechte doorbraak, zo zie ik het. Hij was immers al op weg naar mij, kon het niet ophouden en heeft het toen laten lopen. Maar hij had wel het besef gehad dat hij moest plassen...denk ik. Zucht. Later in de middag spelen de kinderen boven en ik rommel ertussen en probeer te letten op signalen van Tristan. Net als ik even beneden ben, hoor ik gejammer. Een natte onderbroek springt mij als eerste in het oog als ik de trap oploop. Het lijkt weinig dus vol goede hoop zet ik 'm alsnog op de wc. Niks, alles was al op. En de meiden wijzen mij even later op een plas in het midden van Iris' kamer. Tristan trekken we weer een schone onderbroek aan en het spelen gaat gezellig door. Al dit zwoegen door beide partijen wordt beloond; Tristan doet een drukje. Ja, helaas in z'n onderbroek maar ik zie het hem doen en ben er bijtijds bij. Ik pak 'm op, ren er mee naar de wc, ontdoe hem van de reeds besmeurde onderbroek en zet 'm op de pot. Jawel, hij zet z'n activiteiten voort en maakt het werk op de juiste wijze af. Een grote sticker is opnieuw verdiend! Het wordt avond, hij is moe. Een laatste keer proberen we te plassen op de wc, maar geen druppel verlaat z'n piemeltje. "Goed geprobeerd", zegt hij blij. We doen een luier om, hij mag televisie kijken. Morgen starten we de training gewoon opnieuw, met fris gewassen onderbroekjes.
Herkenning? Tips? Reageer!