Hoi meiden,
Nou, dat is wel even geleden. Hierbij EINDELIJK mijn geboortetopic. Ik ben afgelopen zondagmorgen om 09.38 bevallen van een kerngezonde zoon. Hij heet Diederik Gerrit Hielke, vernoemd naar beide opa's. Hij woog bij zijn geboorte 4008 gram en had direct een apgar score van 9, daarna 10.
Het heeft alleen een vervelend staartje gekregen met de nageboorte, mijn baarmoeder wilde niet samentrekken, waardoor het vloeien niet wilde stoppen. Het komt erop neer dat ik 5 liter bloed ben verloren en er 9 zakken transfusiebloed voor heb gekregen en bijna 2 dagen op de IC heb gelegen. Niet echt fijn, maar alles is nu goed en na een paar dagen ziekenhuis zijn we vandaag heerlijk thuisgekomen. Wat een genot! Waarschijnlijk krijgen we nog iets verlengde kraamzorg, ik heb nog wel een inhaalslag te maken.
Ik kijk (misschien raar om te lezen) terug op een goede bevalling, die verliep echt lekker vlot. Zaterdags moest ik voor controle naar het zkh en ik kon gelijk blijven ivm vastgestelde zwangerschapsvergiftiging. Aangezien ik al 40+3 weken was, hebben ze besloten me direct in te gaan leiden. Ik heb toen een hormoonveter gekregen ter verweking van de baarmoedermond en dat leidde tot het breken van de vliezen om 0.30 uur 's nachts. De weeen kwamen toen direct al heel regelmatig en ik had gelijk al 4 cm ontsluiting. 2 uur later 6 cm, weer 2 uur later nog steeds 6 cm (dat is zo'n moment dat de moed je in de schoenen zakt) dus toen ging ik aan het infuus. Ik denk nog geen 5 minuten later dat ik een giga (pers)wee kreeg en ja hoor, 10 cm! Toen nog een tijdje persweeen weggepuft omdat de kleine nog te hoog in het bekken lag en uiteindelijk op de baarkruk beland. Toen was het met 3 flinke persweeen gebeurd!
Ik vond het moment dat het kleine kereltje geboren werd en direct in mijn armen werd gelegd, krijsend en wel, het MOOISTE moment in mijn leven. Ik wist niet dat je in een splitsecond zoveel van dat kleine wezentje leert houden en er vanaf dat moment gewoon ook niets belangrijkers meer bestaat. Mijn man zat achter mij en die hield het ook niet droog. Dus hoewel de nageboorte anders verliep dan gehoopt, kijk ik wel heel goed op de geboorte zelf terug.
Nu hoop ik snel aan te sterken, mijn HB gehalte is erg laag (4,8) waardoor ik conditioneel gewoon heel slecht ben. Maar, iedere dag gaat het echt een stuk beter en ik hoop er dan ook snel redelijk bovenop te zijn. Nog even een vraagje, misschien beetje raar: ik heb al 3 keer gepoept, was zachte ontlasting. Heb nu 't idee dat er echt een keutel aan zit te komen, ik durf 'm amper te laten gaan... Heb ook nogal wat hechtingen zeg maar :-( Nog goede tips?
Dikke knuffel van een supertrotse mama,
Blossom
Nou, dat is wel even geleden. Hierbij EINDELIJK mijn geboortetopic. Ik ben afgelopen zondagmorgen om 09.38 bevallen van een kerngezonde zoon. Hij heet Diederik Gerrit Hielke, vernoemd naar beide opa's. Hij woog bij zijn geboorte 4008 gram en had direct een apgar score van 9, daarna 10.
Het heeft alleen een vervelend staartje gekregen met de nageboorte, mijn baarmoeder wilde niet samentrekken, waardoor het vloeien niet wilde stoppen. Het komt erop neer dat ik 5 liter bloed ben verloren en er 9 zakken transfusiebloed voor heb gekregen en bijna 2 dagen op de IC heb gelegen. Niet echt fijn, maar alles is nu goed en na een paar dagen ziekenhuis zijn we vandaag heerlijk thuisgekomen. Wat een genot! Waarschijnlijk krijgen we nog iets verlengde kraamzorg, ik heb nog wel een inhaalslag te maken.
Ik kijk (misschien raar om te lezen) terug op een goede bevalling, die verliep echt lekker vlot. Zaterdags moest ik voor controle naar het zkh en ik kon gelijk blijven ivm vastgestelde zwangerschapsvergiftiging. Aangezien ik al 40+3 weken was, hebben ze besloten me direct in te gaan leiden. Ik heb toen een hormoonveter gekregen ter verweking van de baarmoedermond en dat leidde tot het breken van de vliezen om 0.30 uur 's nachts. De weeen kwamen toen direct al heel regelmatig en ik had gelijk al 4 cm ontsluiting. 2 uur later 6 cm, weer 2 uur later nog steeds 6 cm (dat is zo'n moment dat de moed je in de schoenen zakt) dus toen ging ik aan het infuus. Ik denk nog geen 5 minuten later dat ik een giga (pers)wee kreeg en ja hoor, 10 cm! Toen nog een tijdje persweeen weggepuft omdat de kleine nog te hoog in het bekken lag en uiteindelijk op de baarkruk beland. Toen was het met 3 flinke persweeen gebeurd!
Ik vond het moment dat het kleine kereltje geboren werd en direct in mijn armen werd gelegd, krijsend en wel, het MOOISTE moment in mijn leven. Ik wist niet dat je in een splitsecond zoveel van dat kleine wezentje leert houden en er vanaf dat moment gewoon ook niets belangrijkers meer bestaat. Mijn man zat achter mij en die hield het ook niet droog. Dus hoewel de nageboorte anders verliep dan gehoopt, kijk ik wel heel goed op de geboorte zelf terug.
Nu hoop ik snel aan te sterken, mijn HB gehalte is erg laag (4,8) waardoor ik conditioneel gewoon heel slecht ben. Maar, iedere dag gaat het echt een stuk beter en ik hoop er dan ook snel redelijk bovenop te zijn. Nog even een vraagje, misschien beetje raar: ik heb al 3 keer gepoept, was zachte ontlasting. Heb nu 't idee dat er echt een keutel aan zit te komen, ik durf 'm amper te laten gaan... Heb ook nogal wat hechtingen zeg maar :-( Nog goede tips?
Dikke knuffel van een supertrotse mama,
Blossom