[quote quote=10419057]Mag ik vragen hoe dat ging in het ziekenhuis? Bij ons kindje ging het de eerste weken ook zoals bij jullie, opname hebben ze bij het zkh meerdere keren op aangedrongen maar wij mochten er dan niet bij zijn daarom wilden we dat niet. Mochten jullie dat wel? Mijn beeld erbij was dat ons kindje dan ingebakerd in een bedje gelegd zou worden en dat er geen tijd zou zijn om elke keer op hem te reageren en hij daardoor “vanzelf” minder zou gaan huilen ? Misschien heb ik het helemaal mis maar daarom zou ik graag eens horen hoe dit bij jullie ging? Terug naar je vraag, bij ons is het ons eerste kindje maar de verborgen reflux was heftig. Wekenlang ook snachts alleen maar op de arm slapen. Pas toen we jbpm, juiste fles, nexium en elke 1,5 uur slaapje gingen toepassen ging het langzaam beter en kon hij weer liggen. Maar we merkten ook dat hij inderdaad veel nabijheid nodig had. Wat voor jullie lastig is. De draagzak is daarvoor wel een uitkomst. En vanaf 3 maanden wordt het makkelijker. Maar ik weet niet wat die RRR vanuit het zkh precies inhoudt? Als het is dat je hem elke zoveel minuten op bed legt snap ik wel dat je dat niet los wilt laten, zou ik ook niet doen. Maar in bed laten huilen of laten liggen en daar troosten werkt hier vaak niet goed. Even eruit, rondlopen en nog eens proberen werkte juist veel beter om uit die huilbui te komen. En afleiding, zo’n verkleurend nachtlampje om naar te kijken of een knuffeltje boven hem houden. Maar dat kwam wel pas rond de 3 maanden.[/quote]
Ik snap je twijfel wat betreft de ziekenhuisopname, dat had ik ook! Het ziekenhuis waar wij waren (zal overal anders zijn) laat de baby niet zomaar huilen. Er wordt een verpleegkundige gekoppeld aan de baby die de babyfoon bij zich draagt en gaat troosten (zo veel mogelijk in bed) zodra de baby huilt. Hij zal soms wel even een paar minuten gewacht moeten hebben als de verpleegkundige net even bezig was met een ander kindje, maar in principe gaan ze dus zo snel mogelijk troosten.
Onze zoon heeft er ook echt wel veel baat bij gehad, om uit de vicieuze cirkel te komen. Ook voor ons was het echt even fijn om bij te kunnen tanken, aangezien we bijna helemaal niet meer sliepen. We mochten er de eerste dagen overdag altijd zijn, alhoewel wel werd aangemoedigd om ook even onze rust te pakken en tegelijkertijd helpt hen dat ook voor een goede observatie. Na enkele dagen mocht één van de ouders ook 's nachts blijven slapen. We mochten ook 24/7 bellen om te vragen hoe het ging.
Ik zou je adviseren om goed te informeren naar hoe het precies gaat in jullie ziekenhuis. Het is sowieso een grote stap, ik heb de ogen uit mijn hoofd gehuild toen we de beslissing hadden gemaakt, maar als je weet en merkt dat er goed voor je kindje wordt gezorgd scheelt dat ontzettend veel!
