Beste kersverse mama,
Allereerst hartelijk gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon ?
Ik lees dat jullie het niet makkelijk hebben en dat jullie op zoek zijn naar de oorzaak van het huilen. Het is vreselijk als je kindje veel huilt en gewoon moeilijk te troosten is. Je had je wellicht iets anders voorgesteld. De vermoeidheid breekt langzaamaan op en je vraagt je af of het ooit nog over gaat.
Ik wil vast zeggen dat het écht over gaat. Dit voelt wellicht zo niet maar het is echt zo!
Ik denk graag met je mee. Puur vanuit ervaring en ik heb héél veel gelezen om het huilen van mijn baby te leren begrijpen. Ik zit zelfs in de ziektewet omdat ik mijn kindje gewoon niet achter kon en wilde laten bij anderen omdat ik bang was dat hij heel de dag door zou huilen en een ander hem niet getroost kreeg. Ik zag het allemaal niet zitten om te gaan werken onder deze omstandigheden. Momenteel is mijn zoontje (tweede kindje) 6 maanden en is het een heel vrolijke manneke! Hij had gewoon wat meer tijd nodig om te wennen aan alles. Zo zie ik het.
Het is in ieder geval belangrijk om uit te sluiten dat er geen medische oorzaak ten grondslag ligt aan het huilen. Verborgen reflux kán een oorzaak zijn van het huilen. Het zuur tast op den duur de slokdarm aan wat pijnlijk is. In dat geval huilen baby's vaak al tijdens het drinken. Dat de voeding terug stroomt in de mond en weer wordt ingeslikt doet namelijk elke baby. Mondjes teruggeven bijvoorbeeld.
Vaak is er geen medische oorzaak te vinden voor het overmatige huilen. Houdt hier rekening mee. Dit wil niet zeggen dat je niets kan doen.
Mijn eerste baby was heel makkelijk. Mijn tweede is er eentje met wat temperament. In de eerste maanden was dit echt zwaar maar ik ben ervan overtuigd dat hem dit in zijn latere leven echt verder gaat helpen.
Zijn temperamentvolle karakter (lees onrustige karakter, moeilijk tevreden te stellen) uitte zich in overbeweeglijkheid, alert (vaak wakker, ogen wijt open, schrik reacties), moeite met zelfstandig inslapen (dit is overigens heel normaal voor een jonge baby, slapen is een vaardigheid wat baby's moeten leren), alleen in de draagdoek (en dan rondjes lopen) of aan de borst rustig te krijgen. Als ik geen borstvoeding had gegeven had ik ongetwijfeld een baby gehad die ook constant huilde. Ooit gehoord van het vierde trimester? Google maar eens.
Jouw zoontje is nu 6 weken. Je zou vanaf deze leeftijd langzaam aan kunnen werken aan rust, ritme en regelmaat. Baby's die veel huilen zijn echt gebaat bij de 3 R'en en inbakeren. Lees je eens goed in op inbakeren.nl. Inbakeren brengt rust. Doe alles in dezelfde volgorde. Laat je baby zo min mogelijk van hand tot hand gaan. Door alles zo voorspelbaar mogelijk te maken leert jouw baby wat er gaat gebeuren. Dat geeft rust. De eerste maanden is dit heel erg belangrijk.
Houdt ook rekening met de wakkertijden die passend zijn bij de leeftijd en leer de vermoeidheid signalen van je baby goed kennen. Leg hem wakker in bed en leg hem ook altijd in zijn wieg of ledikant. In ieder geval in een rustige omgeving. Waarschijnlijk zal jouw baby geen 'box slaper' zijn. 'Gemakkelijke' baby's vallen vaak in de box of bij iemand op schoot in slaap. Onrustige baby's die (overmatig) huilen zullen dit niet doen. Die schreeuwen letterlijk om rust om alle prikkels te verwerken.
Naar mate jouw zoontje ouder wordt, ga je gedragsverandering zien. Die hersenontwikkeling gaat zo snel bij die kleintjes. Vaak verdwijnt de meeste onrust na een maandje of 3. Mijn zoontje is nu ruim 6 maanden en met een maand of 3 nam de onrust overdag aanzienlijk af. De onrust in de avonden verdween met een maand of 5. Baby's gaan dan vaak dieper slapen en worden minder snel wakker.
Wat bij mij hielp (om dit mentaal enigzins door te komen) was een privé cursus (4 sessies) shantala babymassage. Die vrouw heeft mij de technieken van deze massage leren toepassen op mijn baby. En nog belangrijker, zij heeft mij daarmee ook geholpen om te leren kijken naar mijn baby. Hoe huilt hij? Handjes open of maakt hij vuistjes? Ogen open of gesloten? Dat zegt namelijk wat over hou baby zich voelt. Zij heeft mij ook geleerd om het huilen vooral niet te stoppen. Ik legde mijn zoontje vaak maar aan de borst want dan was hij stil of ik probeerde er een speen in te duwen die hij vervolgens toch weer uit spuugde want hij wilde gewoon huilen (medische oorzaken waren uitgesloten). Ik hield hem dan op mijn schoot met zijn rug tegen mijn borst/buik, mijm rechterhand op zijn buik, mijn linkerhand onder zijn billen waarmee ik hem heel zachtjes wiegde.
Ook ik was bang dat het huilen nooit op zou houden. Ik wilde hem dus constant stil krijgen. Het huilen (hárd huilen) gaat door merg en been. Je wilt dat het stopt. Pas toen in heb geaccepteerd dat hij mag huilen, dat hij zijn verhaal mag vertellen en dat ik naar hem zal luisteren werd het huilen ook aanzienlijk minder. Uiteindelijk was dit echt een proces van groei en ontwikkeling, je kindje leren kennen en (kwetsbare) kanten van mezelf leren waarvan ik niet wist dat ik het in mij had.
Er is dus vaak een directe oorzaak voor het huilen en dus ook geen kant en klare oplossing. Wat ik je mee wil geven is om je baby de tijd te geven om te wennen en om hem in zijn eigen tempo te laten ontwikkelen. Hij heeft jou en zijn papa nodig om hier doorheen te komen.
Zorg dat jullie zelf zo nu en dan kunnen opladen. Wissel de nachten af als dat kan of schakel hulp in van mensen die jullie je kind toe vertrouwen.
Jullie komen hier door heen!