<p>Hoi allemaal,</p><p>Ik wil even een kleine frustratie delen.</p><p> </p><p>Wij willen graag een kindje samen. Ik deel dit niet met Jan en alleman, maar als het soms zo ter sprake komt, dan geef ik wel aan dat wij wel (op termijn) een kinderwens hebben. Een standaard reactie is dan vaak: "maar je bent nog zo jong!? Vind je dat niet zonde?"</p><p> </p><p>Nu denken jullie vast: ze zal wel 15 zijn.. Nee, ik ben 27!</p><p>Ik werk in een vrij carrière-gerichte omgeving met hoogopgeleide vrouwen. Weinig mensen die 'vroeg' zwanger zijn. Ik merk dat ik het idee heb dat ik mezelf moet verdedigen na zo'n reactie, alsof een kinderwens betekent dat ik niet ambitieus ben of alleen maar huismoeder wil zijn. Natuurlijk is het makkelijk om te zeggen dat je je daar niks van aan moet trekken, maar het verbaast me gewoon dat het een zo aan het ander wordt gekoppeld.</p><p>Ik was benieuwd of iemand dit herkent en hoe jullie daar mee omgaan?</p>
"Maar je bent nog zo jong"..
- Onderwerp starter Mamma croco
- Startdatum
Hoi! Niets van aantrekken!
Ik zit in precies zo'n omgeving, iedereen 'carrière eerst en gezin komt nog wel'-mindset. Zelf heb ik een leuke baan, maar zie nog wel carrièremogelijkheden ook om te groeien. Had echter ook een grote kinderwens (wilde altijd al iets 'jonger' kinderen) en omdat mijn vriend ook wat ouder is hebben wij toen ook besloten 'fak it, we kijken gewoon hoe het loopt'.
Na 3 maanden was ik zwanger en nu hebben we een zoontje van net 7 maanden (ik ben nu net 29 geworden, dus was ook 27 toen ik zwanger raakte).
Veel van die reacties uit je omgeving herken ik en je moet iedereen gewoon laten kletsen. Nu mijn zoontje 7 maanden is ben ik qua carrière alweer stappen aan het zetten, maar het is ook maar net hoe je in elkaar zit - dat hoeft zo snel ook niet perse en is hier ook beetje toeval dat het zo loopt. Ik zie juist heel veel voordelen aan (relatief - want inderdaad zo uitgesproken jong is 27 ook weer niet) jong kinderen krijgen! Straks is hij zelfstandiger en ben ik rond de 40, en heb ik niet meer de 'baby struggles' op die leeftijd (hoe leuk ik het ook vind, zwaar is het af en toe net zo ?). En mijn vrienden en kennissen met die sceptische reacties zijn allemaal MEGA enthousiast nu mijn zoontje er is en willen allemaal oppassen. Krijg nooit meer dat soort reacties!
Ik zit in precies zo'n omgeving, iedereen 'carrière eerst en gezin komt nog wel'-mindset. Zelf heb ik een leuke baan, maar zie nog wel carrièremogelijkheden ook om te groeien. Had echter ook een grote kinderwens (wilde altijd al iets 'jonger' kinderen) en omdat mijn vriend ook wat ouder is hebben wij toen ook besloten 'fak it, we kijken gewoon hoe het loopt'.
Na 3 maanden was ik zwanger en nu hebben we een zoontje van net 7 maanden (ik ben nu net 29 geworden, dus was ook 27 toen ik zwanger raakte).
Veel van die reacties uit je omgeving herken ik en je moet iedereen gewoon laten kletsen. Nu mijn zoontje 7 maanden is ben ik qua carrière alweer stappen aan het zetten, maar het is ook maar net hoe je in elkaar zit - dat hoeft zo snel ook niet perse en is hier ook beetje toeval dat het zo loopt. Ik zie juist heel veel voordelen aan (relatief - want inderdaad zo uitgesproken jong is 27 ook weer niet) jong kinderen krijgen! Straks is hij zelfstandiger en ben ik rond de 40, en heb ik niet meer de 'baby struggles' op die leeftijd (hoe leuk ik het ook vind, zwaar is het af en toe net zo ?). En mijn vrienden en kennissen met die sceptische reacties zijn allemaal MEGA enthousiast nu mijn zoontje er is en willen allemaal oppassen. Krijg nooit meer dat soort reacties!
Oh sorry nu zeg ik precies wat je inderdaad makkelijk gezegd noemt.. en dat is zeker zo! Vind het ook heel apart dat veel mensen wel/geen carrière koppelen aan vroeg kinderen krijgen of niet. Maar met wat ik hierboven zei bedoelde ik meer dat ik het wel herken, maar dat er niet echt een gouden tip is. Om de één of andere reden is die mening in sommige kringen de 'heersende mening'. Maar je moet gewoon proberen het tegendeel te bewijzen ?.
Nou zeg, je bent helemaal niet te jong.. wat een gekkigheid! Ik was nét 26 toen ik beviel van mijn eerste dochter en ruim 27 toen de tweede kwam. Nu 28 jaar en dus 2 kindjes! 
Ik wil graag rond mijn 30e nog een derde en dan is het klaar.
Ik heb gelukkig nooit reacties gekregen dat men me nog te jong vindt.. (misschien ook omdat mijn man 8 jaar ouder is en dan gelijk als 'oud' bestempeld wordt haha!) maar het slaat echt nergens op. Genoeg vrouwen die vóór hun 25e al kinderen krijgen. En dan nog is dat toch je eigen 'keuze'?
Ik werk overigens op een kinderdagverblijf en zit dus niet echt in een carrière-wereld ofzo... scheelt misschien ook wel!!
Ik vind het juist dom als mensen wachten tot ze ruim 30 zijn. Als het dan niet lukt, ben je zo 5 jaar verder en wordt je al gauw 'te oud' om nog 'de ideale 2 kinderen' te baren voor je 40e. Dus nee, ik vind het juist perfect om nog ruim voor je 30e te beginnen aan kinderen. Ik merk in mijn omgeving dat veel vriendinnen boven de 30 al na 3-6 maanden proberen zwanger te raken in de stress schieten.. bij een aantal lukt het ook echt niet en die balen toch best wel dat ze niet een paar jaar eerder begonnen zijn, want nu worden ze in de medische wereld ineens wel heel snel oud...
Dus doe lekker waar je je goed bij voelt en hopelijk lukt het allemaal gauw. Ik vind dat je er een prachtige leeftijd voor hebt. Ik ben heel blij om nog relatief jong 2 kindjes te hebben. Het is keizwaar soms, maar ik weet zeker dat ik de babytijd nu beter aankan dan over 10 jaar! Misschien was 5 jaar terug zelfs al 'perfect' geweest gezien mijn energie en geduld destijds.. ik merk wel dat ik daar nu al 'ouder' in wordt en mijn energie al minder is dan 5 jaar terug haha!
Ik wil graag rond mijn 30e nog een derde en dan is het klaar. Ik heb gelukkig nooit reacties gekregen dat men me nog te jong vindt.. (misschien ook omdat mijn man 8 jaar ouder is en dan gelijk als 'oud' bestempeld wordt haha!) maar het slaat echt nergens op. Genoeg vrouwen die vóór hun 25e al kinderen krijgen. En dan nog is dat toch je eigen 'keuze'?
Ik werk overigens op een kinderdagverblijf en zit dus niet echt in een carrière-wereld ofzo... scheelt misschien ook wel!!
Ik vind het juist dom als mensen wachten tot ze ruim 30 zijn. Als het dan niet lukt, ben je zo 5 jaar verder en wordt je al gauw 'te oud' om nog 'de ideale 2 kinderen' te baren voor je 40e. Dus nee, ik vind het juist perfect om nog ruim voor je 30e te beginnen aan kinderen. Ik merk in mijn omgeving dat veel vriendinnen boven de 30 al na 3-6 maanden proberen zwanger te raken in de stress schieten.. bij een aantal lukt het ook echt niet en die balen toch best wel dat ze niet een paar jaar eerder begonnen zijn, want nu worden ze in de medische wereld ineens wel heel snel oud...
Dus doe lekker waar je je goed bij voelt en hopelijk lukt het allemaal gauw. Ik vind dat je er een prachtige leeftijd voor hebt. Ik ben heel blij om nog relatief jong 2 kindjes te hebben. Het is keizwaar soms, maar ik weet zeker dat ik de babytijd nu beter aankan dan over 10 jaar! Misschien was 5 jaar terug zelfs al 'perfect' geweest gezien mijn energie en geduld destijds.. ik merk wel dat ik daar nu al 'ouder' in wordt en mijn energie al minder is dan 5 jaar terug haha!
ik was 26 en 27 bij de geboorte van mijn 2 kids!
weetje.. ieder zijn ding, maar als je toch wat "jonger" bent (onder de 30) ben je meestal wel iets flexibeler met werk en thuis en slapeloze nachten en driftbuien.
niet omdat je als je boven de 30 bent dit niet meer kan, maar om mij heen zie ik dat veel mensen zich dan en hun carrière willen behouden en een goede betrokken moeder zijn. Kijk misschien kan dat hartstikke goed samen maar het is een hoop gepuzzel en als je een baby hebt die snachts veel spookt of vaak ziek is schiet je al snel in de stress omdat de volgende ochtend je baas ook weer wat van je verwacht.
ik werk ook gewoon hoor, dus niet dat men helemaal moet stoppen, maar ik doe nu mijn werk en ga naar huis en klaar. niet super uitdagend maar voor nu prima!
als ik 31 ben zitten allebei de kids op school voor 5 dagen. volgens mij ben ik dan nog steeds jong genoeg om iets van mijn "carrière" te maken.
en wat hierboven ook al gezegd wordt..
stel je hebt je carrière en je besluit rond 32e aan kids te willen beginnen en t lukt niet "meteen" wat koop je dan nog voor je carrière. dat kan je niet meer terugdraaien. Werken kan altijd nog!
trouwens niks tegen mensen die wel wat later beginnen. ik bedoel soms gaat het leven ook zoals het gaat, maar als je wel op deze leeftijd deze wens hebt en je voelt dat je aan de basisbehoeften van een kind voldoet, laat je dan vooral niet voor de buitenwereld tegenhouden!??
weetje.. ieder zijn ding, maar als je toch wat "jonger" bent (onder de 30) ben je meestal wel iets flexibeler met werk en thuis en slapeloze nachten en driftbuien.
niet omdat je als je boven de 30 bent dit niet meer kan, maar om mij heen zie ik dat veel mensen zich dan en hun carrière willen behouden en een goede betrokken moeder zijn. Kijk misschien kan dat hartstikke goed samen maar het is een hoop gepuzzel en als je een baby hebt die snachts veel spookt of vaak ziek is schiet je al snel in de stress omdat de volgende ochtend je baas ook weer wat van je verwacht.
ik werk ook gewoon hoor, dus niet dat men helemaal moet stoppen, maar ik doe nu mijn werk en ga naar huis en klaar. niet super uitdagend maar voor nu prima!
als ik 31 ben zitten allebei de kids op school voor 5 dagen. volgens mij ben ik dan nog steeds jong genoeg om iets van mijn "carrière" te maken.
en wat hierboven ook al gezegd wordt..
stel je hebt je carrière en je besluit rond 32e aan kids te willen beginnen en t lukt niet "meteen" wat koop je dan nog voor je carrière. dat kan je niet meer terugdraaien. Werken kan altijd nog!
trouwens niks tegen mensen die wel wat later beginnen. ik bedoel soms gaat het leven ook zoals het gaat, maar als je wel op deze leeftijd deze wens hebt en je voelt dat je aan de basisbehoeften van een kind voldoet, laat je dan vooral niet voor de buitenwereld tegenhouden!??
Hoi,
Ik herken je situatie. Mijn man en ik hadden ook een grote kinderwens en toen ik 24 werd waren we getrouwd, woonden we samen, was ik klaar met mijn studie en hadden we het allebei naar ons zin op het werk. Voor ons geen redenen meer om de kinderwens uit te stellen en daarom hebben wij gedacht; we zien wel hoe het loopt. Binnen een paar maanden was ik zwanger. Ik werd bijna 25 toen onze dochter werd geboren.
Ik heb ook genoeg opmerkingen gekregen (of juist niet, maar soms weet je hoe mensen erover denken).
Ik heb wel gemerkt dat ik het soms lastig vind om het moeder zijn en mijn carrière in balans te houden, ik zou willen dat ik mij in tweeen kon splitsen, maar ik denk niet dat dit anders was geweest als ik tien jaar ouder was.
Daarentegen hebben wij nu ook weinig druk om snel voor een tweede te gaan, we hebben immers qua leeftijd nog genoeg tijd om ons gezin uit te breiden(al is het altijd de vraag of nog een keer zo snel lukt).
Uiteindelijk gaat het erom wat voor jou en je partner goed voelt en hoef je je naar niemand te verantwoorden. Soms zijn negatieve reacties ook gewoon jaloezie van anderen, voortgekomen uit eigen onzekerheid.
Ik herken je situatie. Mijn man en ik hadden ook een grote kinderwens en toen ik 24 werd waren we getrouwd, woonden we samen, was ik klaar met mijn studie en hadden we het allebei naar ons zin op het werk. Voor ons geen redenen meer om de kinderwens uit te stellen en daarom hebben wij gedacht; we zien wel hoe het loopt. Binnen een paar maanden was ik zwanger. Ik werd bijna 25 toen onze dochter werd geboren.
Ik heb ook genoeg opmerkingen gekregen (of juist niet, maar soms weet je hoe mensen erover denken).
Ik heb wel gemerkt dat ik het soms lastig vind om het moeder zijn en mijn carrière in balans te houden, ik zou willen dat ik mij in tweeen kon splitsen, maar ik denk niet dat dit anders was geweest als ik tien jaar ouder was.
Daarentegen hebben wij nu ook weinig druk om snel voor een tweede te gaan, we hebben immers qua leeftijd nog genoeg tijd om ons gezin uit te breiden(al is het altijd de vraag of nog een keer zo snel lukt).
Uiteindelijk gaat het erom wat voor jou en je partner goed voelt en hoef je je naar niemand te verantwoorden. Soms zijn negatieve reacties ook gewoon jaloezie van anderen, voortgekomen uit eigen onzekerheid.
Wat een fijne reacties!
MikkieX, goed om te horen dat iemand dit herkent! Ik denk ook dat dit wel een fijne leeftijd is. Ik zou inderdaad ook gewoon moeten denken: 'trek je er niks van aan', maar het irriteert me dat dat inderdaad zo aan elkaar wordt gekoppeld. Als ik niet ambitieus was dan had ik had ook niet tot hier gered, dus waarom zou dat ineens anders zijn, omdat wij een kind willen?
CvB, ja gek hè! Dat dat als 'jong' wordt beschouwd. Je leeft ook in een bepaalde omgeving natuurlijk, maar als ik daar buiten ga kijken, of hier op het forum kijk, dan is mijn leeftijd helemaal niet zo bijzonder eigenlijk. Goed om te horen dat jij het juist wel fijn vindt om relatief jong dan dus kinderen te hebben.
Gebruiker, ik hoop inderdaad ook dat je misschien dan nog wat meer de slapeloze nachten aan kan, maar dat is nog maar even afwachten, haha. Ik ben er wel van overtuigd dat je gewoon en een goede moeder kan zijn, en ambitieus, als je het maar op een goede manier kan afwegen. Alles draait om doseren en grenzen stellen (denk ik dan?).
Yvettelief, dat klinkt inderdaad alsof er niks meer in de weg stond en alsof dat dan gewoon de meest logische keuze was. Waaraan merk je dat de balans soms moeilijk is? Ik denk dat ik het liefst juist misschien ook nog wel wat eerder was begonnen; wij zijn al erg lang samen en hebben ook al wel een tijdje een stabiele situatie, maar ik heb juist eerst een beetje in mijn carrière geïnvesteerd om dan nu dus met die basis te kunnen zeggen: ik ga weer even werken om te leven en niet andersom.
Betekent volgens mij niet dat die basis dan ineens verdwijnt, wel dat het daarop verder bouwen misschien in een iets minder hoog tempo zal gaan dan zonder een kind.
MikkieX, goed om te horen dat iemand dit herkent! Ik denk ook dat dit wel een fijne leeftijd is. Ik zou inderdaad ook gewoon moeten denken: 'trek je er niks van aan', maar het irriteert me dat dat inderdaad zo aan elkaar wordt gekoppeld. Als ik niet ambitieus was dan had ik had ook niet tot hier gered, dus waarom zou dat ineens anders zijn, omdat wij een kind willen?
CvB, ja gek hè! Dat dat als 'jong' wordt beschouwd. Je leeft ook in een bepaalde omgeving natuurlijk, maar als ik daar buiten ga kijken, of hier op het forum kijk, dan is mijn leeftijd helemaal niet zo bijzonder eigenlijk. Goed om te horen dat jij het juist wel fijn vindt om relatief jong dan dus kinderen te hebben.
Gebruiker, ik hoop inderdaad ook dat je misschien dan nog wat meer de slapeloze nachten aan kan, maar dat is nog maar even afwachten, haha. Ik ben er wel van overtuigd dat je gewoon en een goede moeder kan zijn, en ambitieus, als je het maar op een goede manier kan afwegen. Alles draait om doseren en grenzen stellen (denk ik dan?).
Yvettelief, dat klinkt inderdaad alsof er niks meer in de weg stond en alsof dat dan gewoon de meest logische keuze was. Waaraan merk je dat de balans soms moeilijk is? Ik denk dat ik het liefst juist misschien ook nog wel wat eerder was begonnen; wij zijn al erg lang samen en hebben ook al wel een tijdje een stabiele situatie, maar ik heb juist eerst een beetje in mijn carrière geïnvesteerd om dan nu dus met die basis te kunnen zeggen: ik ga weer even werken om te leven en niet andersom.
Betekent volgens mij niet dat die basis dan ineens verdwijnt, wel dat het daarop verder bouwen misschien in een iets minder hoog tempo zal gaan dan zonder een kind.
Ik ben, precies twee weken voor ik 25 werd, bevallen van ons eerste kindje. Mijn vriend en ik waren net 1,5 jaar samen toen ik zwanger werd, een bewuste keuze. Vaak reacties gehad of het gepland was, ook omdat we zo jong waren. Aan de ene kant snap ik de reacties, aan de andere kant vond ik het best ongepast om dit steeds weer te moeten horen. Je moet vooral doen waar jullie je goed bij voelen. Als jullie graag een kindje willen krijgen, wie zijn anderen dan om daar iets van te vinden? Reacties krijg je toch wel, of je nu "jong" bent of langer wacht en dan reacties krijgt als "wanneer komt er bij jullie een baby?"