Hallo, even een bericht van mij. Het klinkt als een feest maar dat is het nog even niet. Ik was dood ziek zonder dat ik het wist, kreeg bijna epileptische aanval van de spanning. Krijg niks bewust mee, dit kwam door de magnesium die nu vandaag gestopt is. Ging dinsdag ter controle naar de verloskundige, bloeddruk was na altijd te laag ineens te hoog, er zaten eiwitten in mijn urine en werd doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een hart filmpje en controles. 1x aan de CTG stopte het hartje en raakte iedereen in paniek. De OK werd gebelt dat ik met spoed een keizersnee moest! Ik begon helemaal te shacken en kreeg bijna een insult. Ineens kwam het hart ritme weer tevoorschijn. Ok werd afgebelt en niemand snapt het! Toen mijn bloeddruk en het hart ritme van ons kind acceptabel was werd ik overgebracht naar een ander ziekenhuis (internet is hier niet beveiligd vandaar geen verdere details) met de ambulance en bleef ik de hele nacht aan de CTG en kreeg ik medicijnen en werd mijn bloeddruk in de gaten gehouden. René bleef bij me slapen en dacht dat het ritme mooi bleef van ons kindje (een rechte steep) Maar hij hoord juist te varieeren en er zaten zelfs strepen naar beneden. Dit duide aan dat ze zich niet meer lekker in mijn buik voelde door dat ik heel ziek was. Ze besloten haar de volgende ochtend te halen, helaas kon ik geen 2de prik meer krijgen voor haar longrijping (had de dag ervoor er gelijk 1 gehad) om 8:30u kwam de arts mij dit vertellen, OK werd weer gebelt en ik moest worden klaargemaakt, 1maal daar kreeg ik 4x of vaker over een ruggenprik, dit lukte niet gelijk door vocht wat ik vast hield (rug ziet nu nog bond en blauw) René mocht bij mij zijn en ons kind werd gehaald terwijl ik bij was. Heel naar gevoel. Haar longen werden uitgezogen zat bloed in en ze ging aan de beademing. Ze weegt maar 1210gram en is 37cm lang, gelukkig voor aardig goed op gewicht (ze is 10 an 11weken te vroeg geboren) ze heeft nog geen babyvet maar is wel lekker lang, het is een beetje een kroeskoppie, donker haar met slag, echt schattig. Wij vindne haar mooi bruin/roze van lichaamskleur maar het schijnt dat ze toch een tekort heeft aan rooie bloedlichaampjes. missch.dat ze nog een bloedtransfussie krijgt, dit is niet erg. Ze is een vechtertje, ze word boos van de beademing en alle slangetjes, en René komt net binnenlopen met het nieuws dat ze van de beademing af is!Geweldig! Ze doet het goed!Adement nu helemaal zelf!Ons toppertje!! Ik lig nog in bed, net voor het eerst samen met René naar het toilet gelopen, dit was echt iets waar ik erg tegen op zag!maar het ging erg goed toen ik eenmaal goed gestart was. De katheter is eruit en het infuus. Ik heb dagen geleefd als een stoney maloney, geen emoties en kreeg weinig mee van wat er allemaal gebeurde. Het begint iets terug te komen. Ik (iemand die overal om jankt) huilt nergens om! Heel bizar!En ik (iemand die zich overal druk om maakt) laat alles over zich heen komen en leeft van dag tot dag. En ik vind dit erg vreemd maar het is wel beter voor mij anders werd ik helemaal gek! Waarschijnlijk dat dit nog komt. Ons dochtertje LISA (helemaal vergeten te vertellen) blijft waarschijnlijk nog wel al die weken in het ziekenhuis dat ze eigenlijk nog had moeten zitten. We leven van dag tot dag en hopen elke dag dat ze het goed maakt en blijft, elke dag en nacht is spannend. Bedankt voor alle felicitaties, maar echt genieten en blij kunnen we nog niet zijn. Dit komt pas als de kleine mee naar huis mag. Heb haar ook nog nooit vastgehouden! Er moet echt nog een band worden opgebouwd. Ik ben niet veel online maar dan weet iedereen tot nu toe hoe het ervoor staat. Liefs ons