Nou hier dan een onverantwoordelijke moeder...
Ook wij zijn een kindje verloren...en weten dus ook wat het verdriet is...ik was gestopt met roken en na de bevalling van de stress weer begonnen...ja hoe dom, maar ik deed het wel.
Toen ik weer in verwachting was wou ik weer stoppen maar werd helemaal gek ervan en IN OVERLEG met de gynaecoloog rookte ik 3 sigaretten per dag...Onze dochter is met 39 weken geboren en woog 8 pond...ok misschien had ze 9 pond kunnen zijn, maar het is niet altijd gezegt dat een kindje heel klein is bij de geboorte.
De placenta was perfect, zat zelfs geen gewone verkalking in.
Nova is kerngezond, geen astma of allergieën en nu ben ik vandaag 39 weken zwanger en rook weer in overleg 3 sigaretten per dag.
Ik snap jullie heel goed, ik heb ook altijd gezegt dat ik zou stoppen en dat deed ik in de eerste zwangerschap ook.
Jullie standpunt is helemaal correct, en ja helaas waaronder ik, zijn er mensen die wel doorroken.
Maar wat mij absoluut in het verkeerde keelgat is geschoten is dat iemand eerst iets verschrikkelijks mee moet maken om te stoppen met roken.
T is verdorie zo net of ik geen verdriet zou hebben om het verlies van onze eerste dochter en daarom lekker door paf...
Mijn gyn wou dat ik die 3 sigaretten bleef roken omdat ik mezelf helemaal gek maakte in de volgende zwangerschap....
zo moest dit ook even kwijt...