Roze wolk, kan die ook
- Onderwerp starter BOTW
- Startdatum
Kun je iets meer vertellen? Hoelang terug ben je bevallen?
Oeps.. dat ging verkeerd, en kan met tekst ook niet bewerken..
maar kan de roze wolk ook nog later komen? Vind het best moeilijk om het te vertellen.. maar wil toch mijn hart luchten, maar ik ervaar nog de “roze wolk” niet. Momenteel een dochter van 2,5week, een prachtig en tevreden meisje. Maar ik voel me soms gewoon “geleefd..” de dagen vliegen voorbij! En moet nog steeds wennen aan de nachtvoeding, slaap momenteel als een roosje en kan soms echt moeilijk mijn bed uitkomen als mijn wekker voor de fles gaat of dat ze zelf al wakker is geworden. (Zetten jullie ook een wekker of voeden jullie op verzoek??)
voel me de laatste dagen wel schuldig dat ik nog niet helemaal happy ben met mijn nieuwe leven, door de hormonen was ik tijdens mijn zwangerschap al emotieloos, en heb tot nu nog geen kraamtranen gehad, kon ik maar lekker een potje janken ? ik moet gewoon wennen aan het feit dat ik niet even meer de deur uit kan, en de vaste tijden voor een fles. Tijdens zwangerschap was ik enorm futloos en lag dan heerlijk op de bank een serie te kijken, liefst hele dag.. en nu heb ik daar soms geen tijd voor, en soms zit ik net aan mijn ontbijt en heeft ze een wakker uurtje ?
vanwege de flesvoeding kan ik soms ook prima even de deur uit, als man thuis is met haar, heb daar dan niet echt moeite mee, is dat normaal??
van te voren dacht ik: ze blijft eerste tijd echt bij mij!! Niemand die even op haar mag passen, ben dan vast mega ongerust. En dat gevoel heb ik nu niet meer, of het komt natuurlijk dat ik mijn man de zorg voledig toevertrouw ?
ik kan trouwens ook slecht tegen dit weer.. als ik haar knuffel of de fles geef hebben we het allebei mega warm, misschien ben ik daardoor ook wel wat minder vrolijk..
maar ik lees zo vaak dat mensen zo genieten, en leven op een roze wolk, ik denk dan: waarom ik niet??
Wanneer verdwijnen de hormonen? Wil graag weer de leuke ik zijn!
heb het ook besproken in het begin met verloskundige en kraamzorg, die gaven aan dat veel mensen zeggen/schrijven te leven op een roze wolk, en ondertussen met een krijsend kind op de arm te zitten, en ze gaven aan dat het best normaal was. Wel moet ik natuurlijk in de gaten houden dat het niet erger word.
ben soms bang dat ik die postnatale depressie KAN krijgen.. maar ben ook een beetje een hypogonder dus ben al snel bang voor zulke dingen..
Morgen voor het eerst een nachtje alleen met de kleine meid, man is weg voor het werk, ik vind het gek genoeg best spannend! Gelukkig doet ze het heel goed, drinkt goed en huilt weinig, maar vind de eerste weken wel vermoeiend. Alles draait even om haar en dat is begrijpelijk. Ze krijgt echt wel genoeg aandacht en liefde, maar ik wil graag de echt vrolijk en gelukkig zijn.
ook veel mensen gaan op vakantie, en denk dat ook: och heerlijk! Lekker eruit, en genieten. Misschien ben ik stiekem wat jaloers? ? Maar met een kleine gaan we niet weg, dat komt wel weer ?
herkent iemand zich in mijn verhaal? Of heb ik alleen maar dat gevoel?
maar kan de roze wolk ook nog later komen? Vind het best moeilijk om het te vertellen.. maar wil toch mijn hart luchten, maar ik ervaar nog de “roze wolk” niet. Momenteel een dochter van 2,5week, een prachtig en tevreden meisje. Maar ik voel me soms gewoon “geleefd..” de dagen vliegen voorbij! En moet nog steeds wennen aan de nachtvoeding, slaap momenteel als een roosje en kan soms echt moeilijk mijn bed uitkomen als mijn wekker voor de fles gaat of dat ze zelf al wakker is geworden. (Zetten jullie ook een wekker of voeden jullie op verzoek??)
voel me de laatste dagen wel schuldig dat ik nog niet helemaal happy ben met mijn nieuwe leven, door de hormonen was ik tijdens mijn zwangerschap al emotieloos, en heb tot nu nog geen kraamtranen gehad, kon ik maar lekker een potje janken ? ik moet gewoon wennen aan het feit dat ik niet even meer de deur uit kan, en de vaste tijden voor een fles. Tijdens zwangerschap was ik enorm futloos en lag dan heerlijk op de bank een serie te kijken, liefst hele dag.. en nu heb ik daar soms geen tijd voor, en soms zit ik net aan mijn ontbijt en heeft ze een wakker uurtje ?
vanwege de flesvoeding kan ik soms ook prima even de deur uit, als man thuis is met haar, heb daar dan niet echt moeite mee, is dat normaal??
van te voren dacht ik: ze blijft eerste tijd echt bij mij!! Niemand die even op haar mag passen, ben dan vast mega ongerust. En dat gevoel heb ik nu niet meer, of het komt natuurlijk dat ik mijn man de zorg voledig toevertrouw ?
ik kan trouwens ook slecht tegen dit weer.. als ik haar knuffel of de fles geef hebben we het allebei mega warm, misschien ben ik daardoor ook wel wat minder vrolijk..
maar ik lees zo vaak dat mensen zo genieten, en leven op een roze wolk, ik denk dan: waarom ik niet??
Wanneer verdwijnen de hormonen? Wil graag weer de leuke ik zijn!
heb het ook besproken in het begin met verloskundige en kraamzorg, die gaven aan dat veel mensen zeggen/schrijven te leven op een roze wolk, en ondertussen met een krijsend kind op de arm te zitten, en ze gaven aan dat het best normaal was. Wel moet ik natuurlijk in de gaten houden dat het niet erger word.
ben soms bang dat ik die postnatale depressie KAN krijgen.. maar ben ook een beetje een hypogonder dus ben al snel bang voor zulke dingen..
Morgen voor het eerst een nachtje alleen met de kleine meid, man is weg voor het werk, ik vind het gek genoeg best spannend! Gelukkig doet ze het heel goed, drinkt goed en huilt weinig, maar vind de eerste weken wel vermoeiend. Alles draait even om haar en dat is begrijpelijk. Ze krijgt echt wel genoeg aandacht en liefde, maar ik wil graag de echt vrolijk en gelukkig zijn.
ook veel mensen gaan op vakantie, en denk dat ook: och heerlijk! Lekker eruit, en genieten. Misschien ben ik stiekem wat jaloers? ? Maar met een kleine gaan we niet weg, dat komt wel weer ?
herkent iemand zich in mijn verhaal? Of heb ik alleen maar dat gevoel?
In het weekend en als mijn man niet naar het werk hoeft (nog 4 dagen werken en dan lekker 3 weken samen vrij) doen we om en om de nachtvoeding en hij helpt eigenlijks overal waar nodig is.
ben zowiezo ook soms onzeker, wat moet ze aan? Heeft ze het dan niet te warm, of niet te koud? Lakentje over of niet? Oh jeej staat ze nu op de tocht? Kan ze wel lekker even met ons buiten zitten? Of tocht het dan, of is het te warm... en ga zo maar door.. ben soms zo bang dat ze verkouden of ziek word, soms te beschermend...
als kraamvisite weg is was ik haar handjes etc altijd even, of kraamvisite moet hun handen wassen. Ben overbezorgd lijkt het wel haha. Misschien word ik ook wel gek van mij zelf en ervaar ik daarom dit gevoel. Eerste kindje is altijd spannend
ben zowiezo ook soms onzeker, wat moet ze aan? Heeft ze het dan niet te warm, of niet te koud? Lakentje over of niet? Oh jeej staat ze nu op de tocht? Kan ze wel lekker even met ons buiten zitten? Of tocht het dan, of is het te warm... en ga zo maar door.. ben soms zo bang dat ze verkouden of ziek word, soms te beschermend...
als kraamvisite weg is was ik haar handjes etc altijd even, of kraamvisite moet hun handen wassen. Ben overbezorgd lijkt het wel haha. Misschien word ik ook wel gek van mij zelf en ervaar ik daarom dit gevoel. Eerste kindje is altijd spannend
Ik herken je verhaal wel hoor. Ik heb de eerste weken ook echt niet als roze wolk beleefd. Eerder een grijze met kleine geluksmomentjes. Nu had onze zoon een lastige start (KMA en reflux), maar dat terzijde. Ik moest ook gewoon enorm wennen aan het feit dat niet ik bepaalde wat er wanneer gedaan werd, maar eigenlijk onze zoon. Wilde je net rustig aan je avondeten beginnen, huiluurtjes. Dacht je 's middags even een dutje te doen, zoon de hele middag wakker... Dat soort dingen. Dat kan heel lastig zijn, zeker als je een beetje een controle freak bent.
Maar zoals bij alles: het went. Onze zoon is nu 9 maanden en heeft een prima ritme te pakken. Je zou kunnen stellen dat hij nog steeds bepaalt wat er wanneer gebeurt en ik nu gewoon mee ga in zijn ritme.
En wat betreft geen moeite hebben om even de deur uit te zijn, dat is helemaal niet gek. Ik vond het ook lang niet zo erg als ik gedacht had.
Maar zoals bij alles: het went. Onze zoon is nu 9 maanden en heeft een prima ritme te pakken. Je zou kunnen stellen dat hij nog steeds bepaalt wat er wanneer gebeurt en ik nu gewoon mee ga in zijn ritme.
En wat betreft geen moeite hebben om even de deur uit te zijn, dat is helemaal niet gek. Ik vond het ook lang niet zo erg als ik gedacht had.
Nope, je bent echt niet de enige! Toen mijn zoon geboren was (oktober 2017), heb ik ook geen roze wolk ervaren. Ook geen kraamtranen gehad, ik denk dat ik pas 10 weken na de geboorte een keer een potje heb zitten janken. En dat was gewoon meer even dat er wat uit moest. Dat je geleefd wordt, klinkt ook heel normaal. Je leven is volledig veranderd, je moet een nieuwe balans gaan zoeken met zn drietjes. En sowieso gaat die eerste tijd gewoon op standje "overleven". Je zult zien dat je over een paar weken wat meer ritme hebt en dat dat geleefde gevoel minder wordt. Maar geef het wel de tijd, dat is niet zomaar over 
Dat je af en toe prima zonder je dochter naar buiten gaat, is eigenlijk alleen maar fijn. Je vertrouwt je man met haar en hebt even behoefte aan je eigen ik. Dat is volkomen normaal en ik denk ook echt onderdeel van het proces! Ineens heb je er levenslang een nieuwe rol toegediend gekregen, die van moeder. Maar je bent niet alleen moeder, je bent ook je eigen ik! Ik ben lange tijd op zoek geweest naar die balans en heb m pas na een paar maanden gevonden. En soms komt dat zoeken nog terug, maar de basis voor die balans is er nu wel dus daar kan ik op terugvallen.
Ben je wel blij met je dochter? Voel je volledige liefde voor haar als je naar haar kijkt of als je voor haar mag zorgen (als ze blij is tenminste), of als je iets ontdekt wat ze plots geleerd heeft? Als je daar ja op kunt zeggen, dan heb je toch wel een roze wolk hoor Alleen anders dan al die blije, in mijn ogen, hormoongedreven en onrealistische mensen haha. Het leven met een baby is echt niet altijd een feestje, het is met momenten super zwaar en daar raak je uitgeput van. En dan kun je daar echt niet 100% van de tijd van genieten hoor. Als onze zoon weer eens krampjes had en mijn man en ik met een oversture baby weer 3 uur slapeloos waren geweest (buiten voedingsmomenten om), dan vroeg ik me af en toe ook af waar ik aan begonnen was. Maar de leuke momenten samen maken het weer goed. Het duurt ook niet eeuwig, je moet alleen even deze periode door. Meneer is ondertussen 21 maanden oud en zit in een peuterfase. Weer een nieuwe uitdaging, zeker aangezien ik 36 weken zwanger ben van nummer twee. Maar ik geniet iedere dag van hem, ook als we een slechtere dag hebben zijn er een paar lichtpuntjes. En daar hou ik aan vast.
Wat betreft het voeden, ik gaf borstvoeding en dus op verzoek. Als je dochter niet aangeeft honger te hebben en jij nog even kunt slapen, is het misschien een idee om op verzoek te geven? Ik weet alleen niet of dat mag met flesvoeding, dus dat zou je eventueel ook aan een professional kunnen vragen!
Dat je af en toe prima zonder je dochter naar buiten gaat, is eigenlijk alleen maar fijn. Je vertrouwt je man met haar en hebt even behoefte aan je eigen ik. Dat is volkomen normaal en ik denk ook echt onderdeel van het proces! Ineens heb je er levenslang een nieuwe rol toegediend gekregen, die van moeder. Maar je bent niet alleen moeder, je bent ook je eigen ik! Ik ben lange tijd op zoek geweest naar die balans en heb m pas na een paar maanden gevonden. En soms komt dat zoeken nog terug, maar de basis voor die balans is er nu wel dus daar kan ik op terugvallen. Ben je wel blij met je dochter? Voel je volledige liefde voor haar als je naar haar kijkt of als je voor haar mag zorgen (als ze blij is tenminste), of als je iets ontdekt wat ze plots geleerd heeft? Als je daar ja op kunt zeggen, dan heb je toch wel een roze wolk hoor
Alleen anders dan al die blije, in mijn ogen, hormoongedreven en onrealistische mensen haha. Het leven met een baby is echt niet altijd een feestje, het is met momenten super zwaar en daar raak je uitgeput van. En dan kun je daar echt niet 100% van de tijd van genieten hoor. Als onze zoon weer eens krampjes had en mijn man en ik met een oversture baby weer 3 uur slapeloos waren geweest (buiten voedingsmomenten om), dan vroeg ik me af en toe ook af waar ik aan begonnen was. Maar de leuke momenten samen maken het weer goed. Het duurt ook niet eeuwig, je moet alleen even deze periode door. Meneer is ondertussen 21 maanden oud en zit in een peuterfase. Weer een nieuwe uitdaging, zeker aangezien ik 36 weken zwanger ben van nummer twee. Maar ik geniet iedere dag van hem, ook als we een slechtere dag hebben zijn er een paar lichtpuntjes. En daar hou ik aan vast. Wat betreft het voeden, ik gaf borstvoeding en dus op verzoek. Als je dochter niet aangeeft honger te hebben en jij nog even kunt slapen, is het misschien een idee om op verzoek te geven? Ik weet alleen niet of dat mag met flesvoeding, dus dat zou je eventueel ook aan een professional kunnen vragen!
Gefeliciteerd !
Je gevoelens zijn heeeeeeel normaal ?
Die roze wolk was er bij mij ook niet. Toen mijn dochter drie maanden werd, kreeg ik eindelijk pas het gevoel dat het makkelijker werd. Ik voelde mij niet meer zo geleefd. Nu is ze dik 6 mnd en geniet ik volop van haar. Die roze wolk is langzaam gaan groeien.
Er zijn zoveel veranderingen in je leven. Het genieten komt zodra je alles verwerkt hebt.
Wat betreft hormonen... Het is 9 mnd op en 9 mnd af. Voor de gemiddelde vrouw. Ik kreeg deze week te horen dat het waarschijnlijk nog heel wat langer gaat duren, omdat ik mega sensitief ben.... Slik nu homeopatische kalmeringstabletjes zodat ik mijzelf weer wat leuker ga vinden. Ik heb hier hulp bij gezocht. Voor iedere vrouw is dit een eigen pad. Als je er veel last van hebt, zou ik dit bespreekbaar maken. Mijn lief snapt het en geeft mij hierin ook volop de ruimte.
Je bent moeder, veel succes met hier je weg in te vinden.
Je gevoelens zijn heeeeeeel normaal ?
Die roze wolk was er bij mij ook niet. Toen mijn dochter drie maanden werd, kreeg ik eindelijk pas het gevoel dat het makkelijker werd. Ik voelde mij niet meer zo geleefd. Nu is ze dik 6 mnd en geniet ik volop van haar. Die roze wolk is langzaam gaan groeien.
Er zijn zoveel veranderingen in je leven. Het genieten komt zodra je alles verwerkt hebt.
Wat betreft hormonen... Het is 9 mnd op en 9 mnd af. Voor de gemiddelde vrouw. Ik kreeg deze week te horen dat het waarschijnlijk nog heel wat langer gaat duren, omdat ik mega sensitief ben.... Slik nu homeopatische kalmeringstabletjes zodat ik mijzelf weer wat leuker ga vinden. Ik heb hier hulp bij gezocht. Voor iedere vrouw is dit een eigen pad. Als je er veel last van hebt, zou ik dit bespreekbaar maken. Mijn lief snapt het en geeft mij hierin ook volop de ruimte.
Je bent moeder, veel succes met hier je weg in te vinden.
Ik herken je écht in alles! Miste ook de vrijheid van even snel weg kunnen gaan, je leeft van voeding tot voeding (op verzoek trouwens), om met haar de deur uit te gaan vind ik teveel gedoe en heb echt het gevoel dat ik word geleefd. Als ik even in mijn eentje de deur uit kan, vind ik dat ook heel fijn. Kon er ook nog niet van genieten en was bang dat dit meer was dan gewoon kraamtranen en hormonen toestanden...
Maarrrr.. ons meisje is nu bijna 6 weekjes oud en ik merk duidelijk verbetering tov de eerste weken. Als ik jouw verhaal zo lees denk ik dus ook dat het wel goed komt ?even volhouden, het gaat zo leuk worden!
Maarrrr.. ons meisje is nu bijna 6 weekjes oud en ik merk duidelijk verbetering tov de eerste weken. Als ik jouw verhaal zo lees denk ik dus ook dat het wel goed komt ?even volhouden, het gaat zo leuk worden!