schoonmoeder in de bocht

A

ANONYMOUS_USERNAME

Amber is bijna 10 weken en gisteren vertelde mijn man mij doodleuk dat zijn moeder het leuk zou vinden als hij en Amber van de zomer een paar dagen in haar caravan komen. Ik deed tenslotte ook leuke dingen met haar, dus hij zag er geen probleem in.
Ik weet niet goed wat er gebeurde, maar alles in mijn lichaam ging in verzet. Ik werd er letterlijk ziek van. Ik heb de hele avond gehuild en ook nu laat het me niet los. Ik heb geprobeerd uit te leggen wat het met me doed, maar dat begrijpt hij niet. En ik kan niet weer met het 'gezeur'   komen dat ik haar 9 mnd heb gedragen en heb uitgepoept. Hij was er die tijd toch ook bij??!!
Ik wil hier niet eens over nadenken. Het maakt me gewoon beroerd. Het klopt dat ik een dagje wegga en hem alleen thuis laat, maar ik kom gewoon begin van de avond weer thuis. Bovendien heb ik tot 8 weken na de geboorte gewacht met het nemen van de beslissing of ik zou gaan. Hij zei juist dat ik dat moest doen, leuk.
Het klopt ook dat ik met een vriendin en Amber een paar daagjes wegga eind maart. Niet dat hij niet mee mag, maar de mannen kunnen nu eenmaal moeilijk vrij krijgen en ik vind het wel gezellig met haar te gaan. Hij snapt het verschil niet met het voorstel van zijn moeder.
Voor mij is het belangrijkste verschil dat ik bij haar ben!! Ben ik nou gek?? Ik heb wel mijn lease schoonmoeder gebeld. Haar dochter is in aug bevallen. Die begreep het wel en zei dat ik het bespreekbaar moest maken.

Wat vinden jullie ervan?? Ligt het aan mij?? En hoe moet ik het in hemelsnaam bespreekbaar maken als ik er al bij voorbaat niet bij betrokken ben? Ik heb nu al het plan om maar tot ver na de zomer volledige borstvoeding te geven. Dan heb ik tenminste een goed en rationeel argument om het hele feest niet door te laten gaan.

groetjes Sophie v. M.
 
hey,
ben jij niet welkom in de caravan???
ik laat mijn baby ook niet op vakantie gaan zonder dat IK er bij ben.
ik heb 2 kids   een zoon van 3,5 jaar en een dochter van 8 mnd!
mijn zoon mag nu pas logeren ,nu hij er zelf om kan vragen.
gewoon niet doen als je het zelf niet wilt!
heus je moet je kindje een keer loslaten, maar nu nog even niet.
ze is nog zo klein.....
maak het bespreekbaar en zeg dat je dat liever niet heb en dat je weet dat ze heus wel goed voor je kindje zal zorgen.
maar nu nog even niet!
succes
 
Ik ben wel een soort van welkom, maar het zou dan de bedoeling zijn dat ik bijvoorbeeld na het weekend wegga om te werken, zodat zij nog met zijn drietjes kunnen zijn. Dat leek haar leuk, heb ik begrepen.

sophie v. M.
 
Ik snap het wel van je.
Maar aan de andere kant snap ik je vriend/man ook.
Hij heeft (denk ik) zoiets van; jij bent ook een paar daagjes weg geweest zonder dat ik erbij ben geweest, dus waarom kan ik dat dan niet??
Voor de man's kant is het idd anders dan voor de vrouw (in de meeste gevallen)
In dit huishouden hier dus duidelijk niet, mijn man heeft zo een verbintenis met ons dochtertje dat hij  ons niet een paar daagjes weg zou laten gaan. (en vind ik ook terecht)

Ikneem aan dat je het bespreekbaar heb gemaakt? En dat het niet is omdat je aan zijn kunnen twijfel, maar dat je het liefst (bijvoorbeeld) samen je kindje naar bed brengt?? En ze zijn idd nog zo klein.... lijkt me moeilijk hoor een paar dagen je kind niet te zien!!! (maar dit vind ik ook voor de man gelden)

succes!!

 
Tsja, da's lastig. Om eerlijk te zijn snap ik je man eigenlijk wel. Hij denkt, zij gaat een paar dagen weg en wat is dan het probleem als ik dat ook doe. En puur objectief en theoretisch bekeken heeft hij daar natuurlijk gelijk in. Een vader is net zo belangrijk en kan net zo goed voor zijn kind zorgen als een moeder, althans zo denk ik er over.
Ik zou er zelf ook niet op staan te springen hoor, als mijn vriend een paar dagen met Quinn weg zou gaan, maar ik zou het zelf dan ook niet zo snel  doen. Tenminste niet een paar dagen achter elkaar en niet  zonder  vooraf overleg.  
Je man denkt waarschijnlijk ook "ik gun haar haar dagen weg met die vriendin toch ook. Daar doe ik ook niet moeilijk over (terwijl hij jou en jullie kindje vast ook enorm zal missen), waarom zij dan wel over die dagen dat ik weg zou willen gaan."
Tsja.... het enige advies is blijven praten. Misschien op een later, rustiger moment er op terugkomen en met andere woorden uitleggen waarom je dit zo moeilijk vind.
Maar ik zou me ook echt proberen te verplaatsen in hem en waarom hij reageert zoals hij doet, want als jullie niet proberen om elkaar te begrijpen dan komen jullie er niet uit vrees ik.
In elk geval succes.
Groetjes Veerle
Mama van Quinn 22-01
 
Ik zou er ook niet aan moeten denken om mijn kleine meid een paar dagen te moeten missen. Ik zou het nog beter aankunnen als  mijn man  alleen met mijn kleine meid ergens heen zou gaan, maar toch zeker niet met mijn schoonmoeder.
Ik ben misschien wel een beetje paranoïde, maar ik zie ze dan al vrolijk vadertje en moedertje spelen en  ze heeft toch echt maar 1 moeder en dat ben IK!

Ik vind ook dat ons meisje pas ergens hoeft te gaan logeren als ze er zelf om vraagt.
Het gaat allemaal al snel genoeg. Ik wil zelf genieten van alle dingen die ze doet en er is niets fijner en mooier dan de lach die je krijgt als je haar 's ochtends uit bed haalt. Die lach is voor ons als ouders en voorlopig nog voor niemand anders.
 
wat ik uit je verhaal begrijp is dat je schoonmoeder bij je man heeft aangegeven dat zij het leuk zou vinden om een paar dagen met haar in de caravan te zijn, samen op vakantie....Nu ga ik ervan uit dat je man dan zoiets heeft gezegd, van ...ja en dan ga ik ook mee!.
dus eigenlijk is het niet vanuit je man gekomen, maar vanuit je schoonmoeder?   en hij zal dan bedenken dat hij daar 'recht op heeft' omdat jij ook wel eens met haar alleen weggaat.
blijkbaar wil je schoonmoeder graag wat tijd doorbrengen met haar kleindochter..vind het wel wat vreemd dat ze jullie dan als gezin niet uitnodigt...ik zou dan het gevoel krijgen dat ik buitenspel zou worden gezet.
ik zou het zeker weten niet leuk vinden en dit ook duidelijk maken. Als hij ziet dat je het echt meent, dan ziet ie misschien wel in dat het niet zo'n goed plan is. Denk toch niet dat het de bedoeling is dat hij je verdrietig wil maken. Als ik me bedenk dat mijn man alleen met Bente(nu 4 maanden) weg zou gaan, om samen met zijn moeder in een caravan te zitten, en ik dan thuis zou zitten, dan bekruipt mij ook een vervelend gevoel...alsof  ik er niet bij mag zijn!
Is het al wel eens voorgekomen dat je man alleen met jullie kindje thuis is geweest? hoe voelde dat dan voor je?
nou ik hoop dat het je lukt om er uit te komen!!
succes!
 
Bedankt voor jullie reacties,
Ik twijfel niet zozeer aan zijn kunnen, als dat ik het zelf heel moeilijk vind om haar te laten gaan. Ook wat iemand beschreef van lekker samen vadertje en moedertje spelen zonder mij, speelt een grote rol. Ze heeft inderdaad maar 1 moeder!! Ik vind het al lastig dat ze zo vaak wil komen en dan niet van mijn docher kan afblijven.

Ik vind mijn man een goede papa, maar hij neemt het wel een stuk makkelijker op dan ik soms zou willen. Als ik hem vraag een luier te verschonen, kan hij rustig zeggen dat hij net iets voor zichzelf aan het doen is. Dat zou ik ook wel eens willen.
Als hij weer eens heel druk is geweest op het werk, moet ik hem er echt op wijzen wat tijd met haar door te brengen. Hij kan het makkelijker loslaten als ik. Hij vind het fijn als we er zijn, maar kan veel makkelijker dan zijn eigen gang gaan. Soms vervelend, soms ook prima, je blijft ook jezelf als je een kind hebt.
Maar hij voelt dan niet die enorme band die ik met haar heb omdat ik haar nu 24 uur per dag verzorg. Misschien ben ik ook wel boos omdat ik hem vaak bij dingen probeer te betrekken terwijl hij dan geen interesse heeft, nou dat geld voor mij niet, want ik heb wel interesse en voel me hierdoor echt buitengesloten.

Ik heb echt geen hekel aan mijn schoonmoeder, maar ik vond het prettiger toen we haar minder zagen en gewoon af en toe belden. Als het aan mijn man lag, was ze bij de bevalling aanwezig geweest. Daar heb ik mooi een stokje voor gestoken. Ik heb alleen nooit duidelijk gekregen of dat van hem uitkwam of toch ook van haar. Ze komt gewoon te dichtbij nu.

sophie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan