schoonouders! word er helemaal gek van

<p>hoi allemaal, dit is mn eerste keer op dit forum en ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ik er ooit wat op zou plaatsen maargoed. dit gaat over mn zwangerschap, kind van 2 en mn schoonouders. ik heb opzicht altijd een goede band met ze gehad, mn man en ik waren er eigenlijk sinds het begin van onze relatie close mee omdat mijn man ze sowieso vaak zag en ik altijd met hem was. we zijn 4 jaar samen. voor mij was het altijd wel gezellig hoor en grappig maar hoe serieuzer onze relatie werd hoe meer bemoeienissen en gezeik ! ze willen in alle keuzes die we maken inzicht hebben, (soms zelfs documenten??) vind het ook zo kinderachtig van mn man.... echt serieus hoe oud zijn we nou? 28.) meebeslissen over meubelen, de opvoeding van onze kinderen, de kleding die hij koopt, of we niet teveel geld uitgeven, echt alles. bij ieder onderwerp waar we over beginnen mbt tot het huis enzo moeten ze hun idee aandringen. mn vriend gaat daar altijd in mee en nodig ze overal mee uit. super hinderlijk. nog meer dingen die mij erg storen: ze kwamen iedere week vaak wel 2 keer opdagen, vaak onaangekondigd stonden ze dan voor de deur, soms heeeeel erg ongelegen! awkward!. 1 van de laatste keren dat ik ze zag  stonden ze 10 uur voor de deur want ze hadden het 'tegen mn vriend gezegd dat ze zouden komen' nou niet dus want ze hadden geappt en nog geen reactie ontvangen omdat we nog sliepen toen. nou daar waren ze dan 10 uur, ik was stomverbaasd want ik wist van niks, en moest nog met zoontje douchen, dus dat zei ik, en dat ik er zo beneden wel over zou horen. nou 5 minuten in de douche begint zoontje het beu te raken en begon een beetje te gillen, lastig doen enzo haha, en toen opende ze gewoon doodleuk de douche!!!!! ik was zo ontzettend kwaad! ik verstijfde gewoon compleet en ik weet dat ze de trap op kwam gewoon puur om te kijken of ik 'het wel goed deed omdat zoontje moest huilen'. ik was echt woedend, en toen zei ze 'kom maar, ik neem hem wel even mee en dan kleed ik hem aan, en ze pakte hem zo weg en liep de kamer in van mijn man en ik. ik was klaar met douchen en weg was ie, zat ie beneden in zn rompertje te knuffelen met opa. ik voelde me echt waardeloos en zwaar gedisrespect. die zelfde dag heb ik met ze afgesproken dat ik hem rond 2 uur terug thuis wilde hebben want ik wilde nog met hem naar een speelpark samen met mn man, ik Gaf eerst de optie dat wij hem zouden ophalen om 2 uur. maar ze weten dat wij heel erg op tijd zijn.. dus hadden ze liever niet. dacht dat ik dat ook wel mocht vragen aangezien ze er zomaar stonden. zag al aan ze dat ze teleurgesteld waren en ze zeiden op zo'n toon dat is wel erg kort' en hem gewoon de heeele dag wilde te hebben, jammer dan. aangezien sm nog in de buurt moest zijn in de stad zei ik dat ze hem kon afzetten richting die afspraak, dan had ze toch nog iets meer tijd samen met hem, 3 uur moest ze er zijn en kwart voor 3 bij ons. de tijd kwam en ik zat te wachten en te wachten maar ze kwamen maar niet. mn vriend bellen, neemt zn pa op dus wij vragen hey waar blijven ze? zegt ie 'ja hij is nog hier want ik dacht dat je hem al om 2 uur zou ophalen. dat was dus een smoes want die optie hadden we samen veranderd. zegt ie later, ja wij vonden het makkelijker als hij nog even hier bleef. nou ik was zooo kwaad weer! ik dacht van te voren al dat ze niet zouden luisteren maar het gebeurde ook echt. ik dacht wie is hier nou de moeder? ik heb zo vaak gehad dat ze gewoon niet naar mij luisterden en gewoon hun eigen plan trokken. dit was voor mij ook de druppel. nu was het zo dat omdat mijn vriend veel werkt en gaat in het weekend uitslaapt en soms wat met zijn vrienden doet, om die reden wilde hij ons kindje vaak naar zn ouders brengen om te logeren. ik vond het nooit zo leuk want voor mij was het niet nodig en vind ik hem te jong, 2 jaar. maar dit gebeurt al een jaar lang en als ik er iets van zeg krijg ik een schulgevevoel aangepraat omdat ik moet snappen dat hij ook wel zn leuke weekendje wilt hebben.. maargoed het is dus zo uit de hand gelopen en zo normaal geworden dat mn schoonouders hem ieder weekend keihard komen claimen! de vrijdag belden ze sowieso iedere week om te vragen 'wat de plannen voor ons zijn dit weekend' oftewel, hoelaat zullen we hem morgen ophalen. ik kan hier zo gefrustreerd van raken, ik met mijn stomme kop zei altijd ja, maar heb er nu echt spijt van. ze claimen mijn kind constant ! als ik er ben om hem dan weer op te halen doen ze aardig maar ik krijg altijd van die nare opmerkingen en steken onder water. krijg bij hun zo erg het gevoel dat ze me niet eens als zn moeder zien. ze vergelijken mn kind constant met zichzelf en de rest van de familie en nooit met mij. toen hij net ging leren mama te zeggen zei ze tegen hem ''neeee, je moet oma zeggen''  ik heb ook gemerkt dat ze zichzelf soms mama noemt ipv oma. al mijn taken als mama worden me afgenomen, hij wordt uit mn handen getrokken wanneer ze maar willen, als ze hem moeten teruggeven geven ze hem altijd aan papa en niet aan mij, en dat hoeft niet, maar ze zeggen dan altijd 'kom ga maar weer naar papa, nooit mama. als ik hem nog ff wil vasthouden word ik raar aangekeken, zij RENT letterlijk snel om de doekjes en luiers als ze weet dat ie een volle heeft, ze RENT altijd, en gewoon puur om me voor te zijn. als we blijven eten moet ie perse naast haar zitten want dan kan ze hem eten geven, als ik vraag of ik dat kan doen omdat ze het niet altijd goed doet dan zeggen ze 'ja maar hij is nu even bij oma'. als hij blijft logeren slaapt ie slecht en dat is ook een reden dat ik hem niet meer wil laten logeren, hij moet perse tussen hun in slapen en daar voel ik me echt niet prettig bij. als ik er wat van zeg kijken ze alsof ik hun criminelen vind, en zo bedoel ik het niet maar vind het gewoon geen prettig gevoel. heb ook gezegd dat hij gewoon thuis doucht, en niet daar, hoorde ik dus dat ze hem gewoon altijd douchen en dat hij vorige keer met mn schoonvader heeft gedoucht! ik was echt boos en verdrietig dat ze weer niet luisterden, en als sm zelf gaat douchen moet hij kijken van haar!! hoe gestoord kan je zijn!!. ik durf er gewoon niet van te zeggen wat ik er echt van vind! ik kijk er altijd maar ongemakkelijk bij en zeg dan dat ik het liever niet heb maar ik vind het werkelijk absurd.  ook waren we een keer bij hun en heb ik zoontje in de box gedaan daar toen we gingen avondeten, hij was moe en ik verwachtte dat ie Ider moment zou kunnen slapen, hij had zn flesje ook gehad en gegeten. we gingen zitten en ik zei nog duidelijk, laat hem maar gewoon even lekker liggen en rusten. 5 minuten laten maakte hij een geluidje en meteen stond dat mens bij de box, meteen er uitgepakt. ik leg hem er weer terug in en nog geen minuut later pakt schoonvader hem er uit en geeft hem aan sm . was zo boos en zat ook boos te kijken naar mn bord uit frustratie. keek ze me aan zegt ze opeens terwijl ze hem vasthoud en niet wilt terugleggen op een SUPER sarcastische toon 'ben je boos Isa? ik zie het wel hoor' IK ONTPLOFTE! ik liep huilend weg en ben ook niet meer teruggekomen, bleef gewoon in de auto zitten omdat ik echt niet meer durfde te gaan. en vervolgens ging ze zelf huilen!! omdat ze niet wist wat ze verkeerd deed. . echt heel naar. al Dez dingen heb ik al zo ontzettend vaak meegemaakt en het zit me zo hoog! heb zo veel meer wat ik kwijt wil maar het verhaal word te lang. is er iemand met tips of soortgelijks?    groetjes Isa </p>
 
Pfff... hier helaas geen tips want heb zelf zo'n soortgelijke situatie. Heel bemoeizuchtige schoonmoeder, die denkt altijd alles beter te weten.  Ook geeft ze mij vaak het gevoel dat ik het niet goed doe en geeft te pas en onpas haar mening. Gelukkig zijn wij verhuisd en woont ze nu niet meer op loop afstand en heeft ze, halleluja, geen rijbewijs. Kan je man er niet wat van zeggen? Of vindt hij dat jij je aanstelt? Blijft lastig hoor... Maar het is niet normaal dat jouw zoontje tussen hen in moet liggen. Wat vindt je zoontje er zelf van? Is hij gek met zijn opa en oma? Zoals ik al zei helaas geen tips,  maar hopelijk staat je man achter je en kan hij hierin wat doen. Heel veel sterkte met deze situatie! 
 
Zo te horen hoognodig tijd voor een gesprek desnoods met iemand die jou een beetje kan ondersteunen want dit klinkt alsof jij totaal wordt weggecijferd en hun zichzelf als de ouders zien 
 
Hoi ik zou helemaal knettergek worden en het lijkt me vreselijk dat ze je zoontje zo claimen. Misschien kan je samen met je man eens met iemand gaan praten (bijv huisarts, poh GGZ oost). Het lijkt mij belangrijk dat jij en je ?an op een lijn zitten anders ben je echt onmachtig, omdat zij zo dominant zijn.
Als jullie wel al op een lijn zitten, kunnen jullie samen het gesprek aan gaan en zeggen dat het vanaf nu helemaal anders gaat. Niet meer samen douchen, slapen, onafgebroken langskomen etc en als ze zich daar niet aan houden dan komt hij daar niet meer logeren of op visite maar kunnen ze hem bij jullie thuis zien.
Zoiets? Heel veel sterkte!
 
Oh jeetje, ik zou hier ook helemaal gek van worden. Het lijkt mij goed, hoe moeilijk het ook is. Om dit een keer samen met je man serieus te bespreken. Echt even om de tafel en duidelijk maken dat zijn ouders veels te ver gaan. Jullie zijn de ouders, jullie beslissen! 
als je vriend je begrijpt zou ik ook samen met je vriend een gesprek aangaan met je schoonouders. Jullie grenzen aangeven en ook benoemen dat als er iets gebeurd wat bij jullie niet goed voelt ze dit gelijk te horen krijgen. En als ze niet naar jullie wensen luisteren er ook gewoon consequenties aan hangen. Het klinkt haast te kinderachtig voor woorden maar blijkbaar hebben je schoonouders dit nodig. Bijvoorbeeld dat jullie bepalen tot hoelaat ze mogen oppassen en dat hij altijd opgehaald word zodat jullie controle hebben. 
Ook over de visite thuis. Als ze ongevraagd langskomen en t komt niet uit? Lekker jammer dan. Ze moeten maar van te voren bellen of wachten op een antwoord en dan pas komen als ze welkom zijn. 
Hopelijk heb je er een beetje wat aan.
ik denk gewoon dat duidelijk en directheid het beste zal helpen in deze situatie. Hoe moeilijk het ook is...
 
dankjullie wel meiden voor de snelle responsen. ad het niet verwacht maar het doet me zo goed om het r over te kunnen hebben met mensen die me echt begrijpen. 
mijn zoontje is wel gek op ze opzich, op zn gemak daar en hij mag ook echt alles, vanuit zijn oogpunt zijn het zeker een leuke opa en oma.
en ja mijn vriend en ik zitten sws wel op 1 lijn,hij vind het ook heel rot. maar vaak als we het erover hebben ben ik zoo bang dat er dikke ruzie van gaat komen tussen hem en zijn ouders, hij heeft wel eens aangeboden om gewoon alles waar ik meee zit te vertellen aan ze maar vooral zijn vader kan erg slecht tegen kritiek, erg eigenwijze man en moet altijd zn zin doordrammen. en ja schoonmoeder is gewoon een kreng als het daar op aankomt. ook al zou mijn vriend het rustig uitleggen zal ik de slechte schoondochter zijn want ''ze hebben ook zo veel voor ons gedaan'' zeggen ze dan.
het liefst zou ik het er allemaal zelf uitgooien maar er zit zo veel emotie in dat ik weet dat ik gewoon ga ontploffen.
nu is er al een ongemakkelijke sfeer, als ze hier zijn, ze waren er gister maar wilden niet echt binnenkomen omdat ze weten dat ik ergens boos om ben. 
 
 
jaa ik ben het echt helemaal met jullie eens. ik heb al een waslijst aan regels, en als ik ze zo voorlees klink ik zo erg als een zeikwijf maar bedoel het niet zo.

niet meer onaangekondigd langskomen.
zonder te vragen mijn buik voelen, want ik ben zwanger en het gebeurde constant!
ze hebben zichzelf mee uitgenodigd naar de echo, komt ook een streep doorheen te staan nu!
ik wil geen bemoeienissen meer
niet meer tussenin slapen bij hun en douchen en kijken naar oma als ze doucht.
mijn mama taken overnemen. (ze mag natuurlijk wel dingen doen maar gewoon niet alles.
wij brengen en halen hem op.
ohja en ze mogen ook niet bij d bevalling zijn wat ze zo graag wilt.
door deze omstandigheden wil ik ook geen vaste oppasdag meer. want dat willen ZIJ heel graag maar ik zie het niet meer zitten.
kind uit handen pakken

klink ik hiermee als een zeurkous? ik heb wel voor alle keuzes en sterke  reden mochten ze het willen weten. 
 
 
 
Groot gelijk, je moet je grenzen aangeven. Niet bang zijn voor ruzie, jouw stress is erger, is niet goed voor je baby in je buik. Als er ruzie komt dan is dat maar zo, beter nu dan nog 20 jaar zo door.
 
Terug
Bovenaan