Sinterklaas en opvoeding (discussie)

Naar aanleiding van de naderende 5 december:
Elk jaar spelen in de weken voordat Sinterklaas jarig is de nodige  discussies op en dan de laatste jaren vooral of Zwarte Piet wel zwart mag zijn en of dat wel het goede voorbeeld is. Ik heb hiermee eigenlijk geen problemen; Sinterklaas en zwarte Piet zijn een nederlandse traditie; je hebt de keus om dat mee te vieren of niet.

Een heel andere discussie vind ik het hele Sinterklaasverhaal en de leugens er om heen. Ik merk dat ik in de aanloop naar de eerste Sintviering voor Julian dit jaar best moeite heb met die leugens die je je kleintje voorhoudt. En dan vooral omdat ik hem als eerlijk mens wil laten opgroeien en ik vind dat ik daarvan zelf het goede voorbeeld moet geven. Als ik, als volwassene, opzettelijk allerlei leugens mag verkondigen, waarom zou hij dat dan straks niet mogen? En hoewel het nog lang niet speelt: ik zou niet weten wat voor excuus of verklaring ik hem zou moeten geven als hij er achter komt dat Sinterklaas niet bestaat.

Ik kan mezelf niet meer herinneren hoe ik er destijds achterkwam. Ik denk zelfs dat het voor mij toen zó traumatisch was om de waarheid te leren kennen dat mijn (destijds) kinderhersentjes dit hebben geblokt/gewist ofzo. Ik weet nog wel dat als we op vakantie gingen naar bijv. Frankrijk ik er aan twijfelde of Frankrijk echt zover weg was dat we 2 hele dagen in de auto moesten zitten en of dat ook niet een leugen was om mij iets te doen geloven wat niet waar was. Tja, kinderen denken nou eenmaal heel anders dan volwassenen...

Wat vinden jullie? Voelen jullie je schuldig bij het ophangen van deze Sinterklaas-leugens?

Ben benieuwd!

Ellen mv Julian
 
Nou Ellen, daar zat in vanmorgen ook over na te denken.
Misschien kan je volstaan met dat Sinterklaas een als Sinterklaas verklede meneer is (net als de kerstman) die pepernoten en cadeautjes uitdeelt. Ik denk dat je daar best vrij mee om kan gaan. Je hoeft natuurlijk niet te vermelden wie dat dan precies is en dat pappa en mamma alle cadeaus gekocht hebben, dat laat je gewoon een beetje in het midden. En als het dan echt moet dan heb je die toch voor Sinterklaas gekocht, om hem een beetje te helpen. Die man kan onmogelijk alles weten en daarom zijn er pappa’s en mamma’s.
Wat ik zeker niet ga doen is Stijn weken van te voren gek maken met de Sint en het grote boek waarin staat of je wel lief geweest bent. Een kind weet niet wat lief genoeg is en wordt daar hartstikke onzeker van. Bovendien hebben ze nog niet zo’n goed tijdsbesef en is 5 december echt heel ver weg. En als laatste nog dit, zwarte piet die kindjes ontvoerd naar Spanje is wat mij betreft helemaal not done!

Zo, ik heb mijn zegje gedaan en vraag het me nog maar eens als ik over een paar jaar alle moeders van groep 2 op mijn dak heb omdat mijn zoon de hele klas verteld heeft dat Sint een verklede meneer is, haha.

Ben benieuwd naar jullie reacties, goed topic Ellen.
 
Ik vind het lastig om te discusseren via het scherm maar als moeder én als groepsleerkracht wil ik wel mijn gedachten hierover delen.

De sinterklaastijd is meest "lastige" tijd voor schoolgaande kinderen. De hele mystiek rondom lief zijn geweest, het krijgen van cadeau's waar je naar "verlangt" de gezelligheid en de spanning of er wel iets in je schoentje zit.
Niet te vergeten het Sinterklaasjournaal die een beste duit in het "spanningszakje" doet... kortom een emotionele zware tijd voor kinderen.. die er in geloven of alleen in december ineens weer in de oude goedzak geloven.

We zien altijd met lede ogen aan hoe kinderen deze tijd doorstaan. Sommige huilen sneller, anderen sneller boos en eigenlijk is er geen kind die hier onverschillig tegenover staat. Dus die ouwe brengt zoveel teweeg dat wij ons weleens afvragen of het wel zo leuk is allemaal.... en ja en zijn zoveel leuke dingen in deze tijd. Het is leuk om samen deze tijd te "vieren" en samen met je leerlingen en kinderen zenuwachtig te zijn of de boot wel aankomt. Met alle muziek erbij, de liedjes die jong en oud samen zingen. Hartverwarmend hoe iedereen staat te zwaaien..

Ik ben altijd heel erg emotioneel als mijn leerlingen   het bijna niet meer houden en bij me komen om even vast gehouden te worden; "Spannend hè juf."
Dus ja deze tijd wil ik samen met de kinderen niet missen.

Maar in groep 5 trekken wij lootjes om de Sint te helpen en laten alles in het midden en laten het dus aan de ouders over..

Ik als moeder laat het ook in het midden. Weet het vaak ook niet en kan dus geen antwoord geven maar fantaseer dus gezellig keihard mee. Heerlijk om in die kinderbelevenis te zitten.
Samen een verlanglijst maken en s'avonds lekker bij de Hema de spullen bestellen haha

Gelukkig is Nederland nog redelijk vrij maar de weinige tradities hoop ik wel vast te kunnen houden..

Jee wat een verhaal weer maar dit zijn mijn gedachten erover.

Ben benieuwd wat anderen vinden.

Liefs Renske

 
Hey
Nou ik heb dus geen enkel probleem met het fenomeen Sinterklaas. (over dat Zwarte Piet een kleurtje heeft, laat ik me maar even niet uit, dat doet Evi wel )

Ik heb geen trauma aan dit leugentje in mijn jeugd overgehouden (sterker, er moeten veel vaker kado-momenten in een jaar zijn haha) en ik moet eerlijk zeggen dat ik het ontzettend leuk vind om kadootjes te kopen voor mijn kleine meisje en als ik dan dat blije koppie inbeeld, ben ik helemaal happy!

Ik vond het vroeger supergezellig en als ik dan foto's zie met opa's en oma's op de bank en mijn lieve moedertje nog bij ons, heb ik alleen maar warme herinneringen! En ik hoop dat mijn kleine wijffie ook mee te kunnen geven. (helaas geen opa's en oma's of wat dan ook op de bank, maar toch!)

Het kijken van de aankomst van Sint met de boot op tv enzovoort, fantastisch vond ik het allemaal!

En nog steeds vind ik het een ontzettend gezellige tijd, ben gek op het maken van suprises en gedichten, alleen mijn omgeving is nooit zo enthousiast haha.

Tja, dat dat leugentje bij mij niet verkeerd is gevallen zal wel zijn omdat ik de voordelen die met dat leugentje gepaard gingen (lees: kado's, gezelligheid, snoepjes) zwaarder wogen

Iedereen is anders, misschien neemt Evi het mij over een paar jaar wel kwalijk maar het lijkt me, haar een beetje inschattende, van niet.

Dat het voor de kinderen een spannende tijd is, het is maar net hoe gek je kinderen maakt. Dat is niet wat ik voor ogen heb!

Zoals gezegd, iedereen zijn ding, maar ik zie er geen bezwaar in!

groet

 
heerlijk dat die weer komt.
Ik zelf vind het een wereld feest en heb ook zin om dat aan mijn meisjes door te geven. Wij hadden een hoop snoep, mensen en kadootjes elk jaar weer en de voorbereidingen waren iets om naar uit te kijken.

Wij bakte elk jaar weer kruidnoten ook toen we al lang niet meer geloofde en mochten van marsepein hele figuren bouwen en elk jaar stonden we weer langs het water om die gekke vent op te wachten heerlijk ik kan niet wachten....

En als groepsleiding vind ik het ook een heel leuk feest en merk de spanning wel en vraag ook altijd aan ouders om niet te zeggen: als je niet lief bent ziet sinterklaas het en dan...

Hou het een leuke vent die langs komt omdat die ieder kind lief vindt!! En wij het zo gezellig vinden.

kus wen
 
Toevallig hadden we het hier van de week ook over. Ik begrijp heel goed het gevoel dat je denkt dat je je kind zit voor te liegen, terwijl je wil dat hij dat zelf niet doet.

Maar aan de andere kant............ het is Sinterklaas...... en als ze straks niet meer geloven vinden ze het over het algemeen supergaaf dat ze een geheim delen met de 'grote mensen', meer nog dan dat ze beledigd zijn dat die ouwe baardmans niet echt bestaat. UIteindelijk zijn kindertjes ook niet gek en gaan ze 1+1 echt wel optellen (dak, schoorsteen, om 12.00 uur op tv een aankomst en een uur later in het dorp waar ze  zelf wonen,  in 1 nacht cadeautjes rondbrengen...... mmmmmm, die wijsneuzen van tegenwoordig gaan echt wel vragen stellen lijkt me zo).

Dus tot die tijd wordt het hier  gewoon gevierd als een gezellig feest, met een  aardige ouwe baas die cadeautjes uitdeelt omdat er zoveel lieve kindjes zijn in Nederland.Geen opgeblazen bangmakerij en opvoeren van de spanning, daar heb ik niks mee.  Niks dreigen met  'als jij niet lief bent dan.....'. Gewoon een gezellig familiefeest, met cadeautjes, kindjes vol verwachting, pepernoten,  baretten en mijters knutselen, schoentjes bij de achterdeur en heel veel liedjes zingen en verhaaltjes lezen.

Ik  verheug me er enorm op, die paar jaartjes dat het  duurt neem ik dat Sinterklaasleugentje dan maar voor lief (over de minder leuke dingen van het leven zijn we ook niet  Ã¡ltijd even eerlijk  tegen die kleine mensjes van ons). En tegen de tijd dat ze niet meer geloven, stappen we over op gedichten en surprises!

En wat Daan zegt: de pret, de cadeaus en het snoep dat blijft binnenkomen ook als je weet dat het allemaal niet echt is, weegt ook zwaar mee bij het verwerken van het trauma hahaha.

Heel veel plezier toegewenst allemaal en niet téveel piekeren hoor...
Liefs
Susan
 
Ik voel me bijna schuldig, want ik ben absoluut niet bezig met de vraag of dat mijn kinderen zal schaden of in wat voor vorm dan ook een trauma op zal leveren. Ik druk me nu wellicht heel bot uit, maar, waar hebben we het in godsnaam over. Het is een fantastische traditie en ik geloof niet dat er in dit land één kind (of volwassene)  rondloopt dat bij een psycholoog rondloopt omdat zijn vader en moeder niet eerlijk zijn geweest over Sinterklaas.

Ik maak er dus geen probleem van en ga de decembermaand in met heel veel voorplezier en nog meer geluk en plezier als ik die blije gezichtjes straks zie (of zondag al bij de intocht).

Eerlijk is eerlijk Ellen, ik denk dat je er niet zo'n issue van moet maken. maar ook gewoon lekker met je ventje moet gaan toewerken naar een fantastische tijd. En verder vind ik de manier hoe Daan het verwoord heeft ontzettend mooi.  Het zou m.i. meer een fout zijn als je het je kindje zou ontnemen.

Groetjes Fonske.

 
Hoi Ellen,

Ik kan me helemaal vinden in je vraag/twijfel/discussie!!!
Ben er zelf ook best mee bezig op die manier.

Toen ik er zelf achter kwam dat Sinterklaas niet echt was, vond ik dat ontzettend vervelend. Had echt het idee dat mijn ouders mij een paar jaar voor de gek hadden gehouden en dat vond ik echt niet leuk!!! Ik weet niet meer precies hoe of wat, maar waarschijnlijk was ik op een dag errug vroeg wakker (i.v.m. cadeaus die er zouden zijn), maar ik zag ze niet benende???? Helemaal verward ging ik naar mijn ouders (lagen in bed) en vroeg hen hoe het kwam. Ze zeiden dat de cadeaus onder hun bed lagen. Ik snapte er helemaal niets meer van en kwam met allerlei vragen. Mijn moeder heeft toen verteld dat het niet echt was enz enz. Ik was zoooo teleurgesteld. Mijn oudere broer had brieven uit naam van de Sint geschreven als antwoord op mijn brief. De wortel voor het paard was gewoon weggehaald en lag een andere dag op mijn bord. Ik was zoooo teleurgesteld dat ik het vanaf die tijd een stom feest vond. Al die angst en spanning die ik als kind gevoeld had voor de Sint met zijn Pieten waren voor niets geweest.
Heb het nog wel gevierd op diverse clubs, met vrienden enzo, maar meer opdat ik het leuk vond cadeaus te geven en krijgen en al het lekkers en gezelligheid.

Bij mij thuis hebben we het nog een paar keer gevierd, maar er was niets meer aan. We zijn er op den duur mee gestopt en ik vond het prima.

Tot ik  relatie kreeg met René. Mijn schoonfamilie zijn dol op die feesten HELLUP!!!
Ik kwam er niet meer onderuit. Met tegenzin heb ik het daar een aantal jaren gevierd. Maar ja, nu zelf een kindje...
Vorig jaar voor het eerst met haar erbij. Vond het voor Rebecca leuk dat ze zo verwend werd. Ze genoot ook enorm van de cadeaus en keek zo verrukt bij het uitpakken van een Nijntje bal of een vormenstoof. Verder begreep ze er toch niets van.
Nu ze 2 is beseft ze meer. Ik heb nu verteld dat Sinterklaas en 2 zwarte Pieten komen of ze dat goed vond. Ze brengen cadeaus mee voor haar. Dat vond ze goed.
Geloof het of niet, maar hij komt echt op 6 december bij ons thuis en mijn schoonfamilie komt ook (4 volw. en 2 kids van 5 en 7jaar).
Rebecca vond het prima en wil bij Sinterklaas op schoot. Ik heb haar via internet foto's en filmpjes laten zien, zodat ze zich geen hoedje schrikt van de eerste ontmoeting met de goedheiligman en zijn knechten.

Dit jaar vertel ik haar alleen dat hij komt met cadeaus voor Rebecca en snoep en dat vind ze geweldig. Verder ga ik niet vanalles vertellen over hoe hij komt enz enz.
Wel leuk dat er naast haar verjaardag nog een dag is waarop ze verwend wordt door mijn schoonfamilie. Zelf geven we iets kleins (niet duur) en van mijn familie krijgt ze niets, maar vind ik ook absoluut niet nodig. Ze komt niets te kort!!!

Ik ben ook niet van plan om komende jaren te gaan liegen. Ik wil de waarheid vertellen, alleen wel moeilijk als ze straks de enige in de klas is die niet geloofd en zegt dat Sint nep is....En sommige kindjes geloven niet, maar bij het zien van de Sint toch spontaan geloven. We zien wel, ik hou het nu op bovenstaande.
Weet nog niet of ik met haar naar de intocht ga.
Meestal is er een band ofzo en ze is doodsbang van een tuba (blaasinstrument) dus met die herrie is het geen succes met haar!!!!!

Succes Ellen, ik snap heel goed je twijfel en gedachten!
Groetjes, Marianne mv Rebecca (09-08-06)
 
Terug
Bovenaan