Naar aanleiding van de naderende 5 december:
Elk jaar spelen in de weken voordat Sinterklaas jarig is de nodige discussies op en dan de laatste jaren vooral of Zwarte Piet wel zwart mag zijn en of dat wel het goede voorbeeld is. Ik heb hiermee eigenlijk geen problemen; Sinterklaas en zwarte Piet zijn een nederlandse traditie; je hebt de keus om dat mee te vieren of niet.
Een heel andere discussie vind ik het hele Sinterklaasverhaal en de leugens er om heen. Ik merk dat ik in de aanloop naar de eerste Sintviering voor Julian dit jaar best moeite heb met die leugens die je je kleintje voorhoudt. En dan vooral omdat ik hem als eerlijk mens wil laten opgroeien en ik vind dat ik daarvan zelf het goede voorbeeld moet geven. Als ik, als volwassene, opzettelijk allerlei leugens mag verkondigen, waarom zou hij dat dan straks niet mogen? En hoewel het nog lang niet speelt: ik zou niet weten wat voor excuus of verklaring ik hem zou moeten geven als hij er achter komt dat Sinterklaas niet bestaat.
Ik kan mezelf niet meer herinneren hoe ik er destijds achterkwam. Ik denk zelfs dat het voor mij toen zó traumatisch was om de waarheid te leren kennen dat mijn (destijds) kinderhersentjes dit hebben geblokt/gewist ofzo. Ik weet nog wel dat als we op vakantie gingen naar bijv. Frankrijk ik er aan twijfelde of Frankrijk echt zover weg was dat we 2 hele dagen in de auto moesten zitten en of dat ook niet een leugen was om mij iets te doen geloven wat niet waar was. Tja, kinderen denken nou eenmaal heel anders dan volwassenen...
Wat vinden jullie? Voelen jullie je schuldig bij het ophangen van deze Sinterklaas-leugens?
Ben benieuwd!
Ellen mv Julian
Elk jaar spelen in de weken voordat Sinterklaas jarig is de nodige discussies op en dan de laatste jaren vooral of Zwarte Piet wel zwart mag zijn en of dat wel het goede voorbeeld is. Ik heb hiermee eigenlijk geen problemen; Sinterklaas en zwarte Piet zijn een nederlandse traditie; je hebt de keus om dat mee te vieren of niet.
Een heel andere discussie vind ik het hele Sinterklaasverhaal en de leugens er om heen. Ik merk dat ik in de aanloop naar de eerste Sintviering voor Julian dit jaar best moeite heb met die leugens die je je kleintje voorhoudt. En dan vooral omdat ik hem als eerlijk mens wil laten opgroeien en ik vind dat ik daarvan zelf het goede voorbeeld moet geven. Als ik, als volwassene, opzettelijk allerlei leugens mag verkondigen, waarom zou hij dat dan straks niet mogen? En hoewel het nog lang niet speelt: ik zou niet weten wat voor excuus of verklaring ik hem zou moeten geven als hij er achter komt dat Sinterklaas niet bestaat.
Ik kan mezelf niet meer herinneren hoe ik er destijds achterkwam. Ik denk zelfs dat het voor mij toen zó traumatisch was om de waarheid te leren kennen dat mijn (destijds) kinderhersentjes dit hebben geblokt/gewist ofzo. Ik weet nog wel dat als we op vakantie gingen naar bijv. Frankrijk ik er aan twijfelde of Frankrijk echt zover weg was dat we 2 hele dagen in de auto moesten zitten en of dat ook niet een leugen was om mij iets te doen geloven wat niet waar was. Tja, kinderen denken nou eenmaal heel anders dan volwassenen...
Wat vinden jullie? Voelen jullie je schuldig bij het ophangen van deze Sinterklaas-leugens?
Ben benieuwd!
Ellen mv Julian