Sinterklaas en opvoeding (discussie)

Hiya Ellen!

Zal eerst even vertellen hoe ik er zelf achter kwam dat Sinterklaas niet echt was....bij ons in de buurt liepen altijd een paar sinterklazen (met pieten) rond die je als ouders binnen kon vragen (ik neem aan voor een klein bedrag ofzo) De Sint die mijn ouders dat jaar binnen uitnodigden was al bij een flink aantal gezinnen binnen geweest en had zich vrij duidelijk hier en daar ook aan een neutje geholpen. Tegen de tijd dat hij bij ons op bezoek kwam was de goedheilig man al flink in de bonen. Mijn vader vroeg of de Sint misschien iets wilde drinken (hij bedoelde koffie of thee) en de Sint vroeg om een biertje. Mijn vader trok wel ff een wenkbrouw op maar ja je gaat zo tegenover je kinderen ook niet in discussie met Sinterklaas. Dus toen mijn vader terugkwam met een biertje nam Sint deze dankbaar aan....en in een beweging pakte hij z'n baard en zette de hele baard boven op zijn hoofd zodat er geen haar in zijn bier zou komen!!! Mijn broers, mijn zus en ik zaten allemaal met open mond naar hem te staren. Hahaha en ondanks dit verhaal heb ik nooit gevoeld dat er tegen me gelogen was.

Zelfs als je als ouder niet specfiek zegt dat Sinterklaas echt is denk ik dat kinderen het automatisch toch geloven, ze laten zich in de hele sfeer meeslepen denk ik. En volgens mij is het niet zo'n probleem om daar als ouder in mee te gaan. ik weet niet zeker of deze term in het Nederlands ook bestaat, maar hier heb je zoiets als "Magisch denken" en Sinterklaas valt voor mij in die categorie.
Ik deed het als kind (ook als wat ouder kind) heel veel, je kent het wel...."als ik op weg naar school niet op de lijnen tussen de stoeptegels stap dan gaat de test die ik vandaag heb goed" o.i.d.
Max doet het ook vaak en ik merk dat het bij hem werkt, het is niet liegen, maar meer fantasie. Soms is hij 's nachts een beetje angstig en als hij dan absoluut niet wilt slapen dan doe ik hem een andere pyama aan, we noemen dit zijn "magic p.j's" en met die pyama aan kan hem niks gebeuren. Dat is heel feitelijk gezien natuurlijk ook niet waar. Maar hij voelt zich veilig en ik denk niet dat het kwaad kan.
Het leven wordt al veel te snel "echt" en feitelijk en een "levendige fantasie" bij een kind is bij een volwassenen ineens "een leugenaar". Ik vind het ook moeilijk om daar een balans in te vinden voor Max, maar voorlopig mag hij van mij nog geloven in Sinterklaas, magische pyama's en dat hij bij 'Nijntje" op bezoek gaat (dat denkt ie want we gaan naar Nederland haha)

Ajuus, ilja
 
Hoi,

Ik vind sinterklaas zo'n leuk feest voor kinderen! Maar ik doe heel bewust niet mee aan de dreigementen van: Geen cadeautjes als ze niet lief zijn, mee in de zak als ze niet luisteren of andere dreigementen. Daar worden ze bang van en dat wil ik niet. Hier is de spanning begonnen toen Thom (5,5 jaar) toevallig een herhaling van "de club van sinterklaas" op tv zag. Zo'n 2 weken terug. Hij maakt sinterklaas nu zo'n 3 jaar echt bewust mee. En geniet er echt van. Ik heb hem dus dit jaar lid gemaakt van de club van sinterklaas. Wat ik sinds vorig jaar merk is dat hij in de periode dat sinterklaas in het land is tot na oud en nieuw erg druk is. Dat schijnt heel normaal te zijn. Er zijn ook zoveel leuke en aparte dingen vlak achter elkaar! Maar een groot deel komt ook door de invloed van school, vind ik. Daar bouwen ze echt naar al die feesten toe met werkjes, liedjes, verhalen, etc.
Danae (bijna 2,5)  lift een beetje met haar broer. Ze snapt het nog niet helemaal. Vind die sint en pieten erg leuk op tv en internet. Maar hoe ze het straks vind als hij voor haar staat?

We gaan hier naar de intocht kijken, en misschien mee de zaal in. Moet ik nog even zien. Ook gaan we (van de airmiles) naar de sinterklaasshow in het Dolfinarium. Mijn schoonouders willen wat doen voor al hun kleinkinderen, dus daar zullen een paar cadeautjes zijn. En natuurlijk doen we er thuis ook iets aan. Bij Thom op school en bij Danae op het kinderdagverblijf word er ook wat gedaan.  Maar ik ga geen sinterklaas huren of zo. Vind het allemaal wel genoeg dit jaar.
Mijn ouders doen met kerst een paar cadeautjes onder de boom.

Ik denk niet dat ze een trauma oplopen als ze over een paar jaar de waarheid horen.   Ben ook voor eerlijkheid tegenover mijn kinderen. Maar gun ze dit feest ook. En traditioneel hoort daar die eerste paar jaar de leugen bij. Daar kan ik best mee leven.
Groetjes, Cathy
 
Eerlijk gezegd is de tijd van de sint wat mij betreft een groot kinderfeest. De sint en de pieten die van ver komen om speelgoed en snoepgoed te brengen. De magie die er omheen hangt voor kinderen vind ik juist erg mooi. Als kind kun je je zo heerlijk laten meeslepen in die fantasiewereld. Voor mij hoort daar geen bangmakerij bij, zoals "in de zak mee naar spanje".  Wel hoop ik dat  mijn kind  zijn kinderlijke onschuld en goedgelovigheid  voorlopig vast kan houden en dat hij zich  nog lang wil  overgeven aan deze mooie traditie. De kleintjes worden snel genoeg volwassen wat mij betreft, laat hem nu maar lekker even kind blijven en genieten van wat sinterklaas voor hem heeft meegebracht in plaats van te denken "dat is gewoon in de winkel gekocht". Ik heb hele mooie herinneringen aan de sinterklaastijd van vroeger en moet lachen als ik denk aan hoe mijn familie vroeger zijn best deed om onze sinterklaasavonden zo te organiseren dat wij niets door hadden, dat gun ik mijn kind(eren) ook.
Groetjes Laura
 
Ik vind sinterklaas een leuk kinderfeest waar wat mij betreft de fantasie hoogtij viert. Ik heb sinterklaas zelf ook altijd heel erg leuk gevonden en was absoluut niet boos op mijn ouders toen ik wist dat de sint niet bestond. Ik vond mezelf juist ineens heel erg groot en bij de grote mensen horen. Ik heb nog twee zusjes en een broertje die jonger zijn dan ik. Ik mocht nu ook mee doen in het spel en ik vond het fantastisch.

Het hebben van fantasie bij een kind vind ik juist heel goed  voor de ontwikkeling van het kind. Het hoort bij kind-zijn. Als er geen fantasie meer mogelijk is, dan kunnen we ook niet meer naar de Efteling en het sprookjesbos, we kunnen geen sprookjes meer voorlezen, want dat maakt allemaal gebruik van de fantasie van het kind.
Wel vind ik dat het kind niet bang gemaakt kan/mag worden. Ik houd er niet van als iemand zegt, pas maar op want dadelijk zit zwarte piet op het dak of ben maar lief anders krijg je geen kadootjes. Hetzelfde geldt voor de wolf uit Roodkapje, deze is alleen maar in de Efteling en komt niet naar ons huis.
Kortom fantasie is leuk en ik doe er volop aan mee, maar het moet wel  positief blijven.

Liefs Jeske
 
Leuk weer eens een discussie.
Ik heb er alleen nog niet zo diep over nagedacht.....
Ik denk ook niet dat je het moet zien als liegen. Die vent is er, en als ze na een paar jaar vragen gaan stellen hebben we als volwassenen een geheimpje waar ze nu groot genoeg voor zijn om ook het geheimpje te weten. Super spannend toch!
Maar ik ben ook geen type om hem bewust helemaal gek te maken met sint en piet. Wat ie mee krijgt in z'n omgeving, daar doe ik aan mee, maar ik ga thuis niet bewust de hele boel opzwepen. Ik denk ook dat ie daar nog te klein voor is. Lekker genieten zolang het leuk is.
Liefs Nelleke
 
Ik heb hier ook nog nooit zo over nagedacht... en heel eerlijk gezegd.... ben ik daar ook erg blij mee! Ik lees toch wel met lichte verbazing sommige reacties... als je dit als liegen ziet, hoe ga je dan om met nog zovele andere situaties, waarin je ook nooit (althans ik niet) keihard de volledige waarheid vertelt aan een klein kind? En dan nog kan je dat niet vergelijken met een feest, wat Sinterklaas in mijn ogen is. Ik zie Sinterklaas als een feestelijke traditie die ik graag voor mijn kinderen in stand houd. Inderdaad wel zonder de bangmakerij en onnodig stressverhogende activiteiten.
Vier lekker Sinterklaas en GENIET van je kinderen die helemaal opgaan in het verhaal. En daar hoef je niet voor te liegen hoor, je kinderen verzinnen zelf het hele verhaal er omheen. Misschien kennen sommigen het filmpje van een schooldocente die zich in het bijzijn van kleuters verkleedt tot Sinterklaas.... daarna wordt aan de kleuters gevraagd waar hun juf is gebleven..... ze hebben geen enkel idee. Zo zie je dat er niet veel voor nodig is om kinderen, zonder dat je liegt, dingen kunt laten geloven die er niet (of wel) zijn.
En dan nog wat, hoe ga je straks om met vriendjes, klasgenootjes, neefjes of nichtjes  van je kind die wel geloven?
Groetjes, Noor mv Skip en Bo
 
Hallo,

Ook ik lees regelmatig mee (en reageer TE weinig)
maar hier moet ik toch echt op reageren......

Sinterklaas is ook voor mij 1 groot kinderfeest en volgens mij
ben ik er niet slechter van geworden. Sterker nog.....
mijn moeder was zelf zwarte piet bij Philips samen met mijn tante,
dus als we het over voorliegen hebben, hahahaha......

Natuurlijk snap ik dat je je kids wil laten opgroeien als eerlijke mensen,
maar zit dat nou in het sinterklaas verhaal?

En dan komt ook direct de volgende vraag in mij op? Hoe wil je dat
doen.....je kind nu al vertellen dat Sint niet bestaat? en tegen je kind
zeggen dat ze het niet verder mogen vertellen. Dus de hele klas geloofd
stellig.......maar je eigen kind niet. Zet je hem/haar dan niet neer
als '' eenling'' (bedoel dit niet verkeerd, weet anders niet hoe ik het omschrijven moet)
En hoe wil je dat doen als andere kindjes stellig geloven en volop
over sinterklaas praten, en dan komen ze op een leeftijd dat
sommige kinderen beginnen te zeggen dat hij niet bestaat....
moet je kind dan WEL liegen om die kinderen maar te laten geloven of
moet een ander kind horen van een peuter/kleuter dat sint niet bestaat.
Nee dan lieg ik liever mijn kind zelf voor....en vertel ze later wel hoe en wat,
zodat ze lekker in het verhaal meegaan met hun leeftijdsgenootjes.

En dan komt er nog een vraag op........
als je niet wilt liegen ben ik benieuwd hoe je reageert op de vraag:
Mama hoe komen de baby's in je buik?     :D


Groetjes Diana
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan