skitje

Het klinkt misschien stom maar ik heb nu twee foto's gezien van Jullie Tess en ik vindt dat ze wel een beetje op elkaar lijken.

Maar jullie Tess ik inderdaad ook een mooie meid.

Sandra mv nick en tess
 
Ik vindt het neusje en het mondje op elkaar lijken.
Maar inderdaad bij een mooie naam hoort een mooie meid (maar wie vindt zijn eigen kindje nou niet mooi)

groeten sandra
 
Hoi,

Inderdaad ja en jullie Tess is ook niet echt bleek van huidskleur onze Tess ook niet.Zeker weten dat je  eigen kindje het mooiste en liefste enz...van de hele wereld vind.

Groetjes Kitty en Tess.
 
Ik hoop dat je het nietonbeschofte vindt maar ik las bij een ander topic dat jullie nog een kindje hebben gehad dat maar tien dagen heeft geleefd. Wat verschrikkelijk voor jullie. Dat was in 2005 toch.

Gr sandra

 
Hoi,

Nee joh is niet onbeschoft.Op 4-10-2005 ben ik bevallen van ons eerste meisje Nouk precies op de uitgerekende datum.Vier uur na de bevalling kwamen ze erachter dat het niet goed ging met ons Nouk,ze had een ernstige hartafwijking(erfelijk) en is toen meteen overgebracht naar het Sophia en daar hebben ze echt heel erg hun best gedaan voor ons meisje,maar dat heeft niet mogen baten.We  zijn gelukkig constant bij haar geweest en  we missen  ons Nouk heel erg.Ik ben heel snel weer zwanger geworden(gelukkig) en we zijn heeeeeeeeeeeeeeeeel erg  blij met ons Tess,hoewel het heel vaak heel erg dubbel is.Maar ze is echt men lichtje,ik denk dat ik zonder haar nooit meer echt gelukkig zou zijn geworden.De zwangerschap was wel heel spannend en we stonden ook onder scherpe controle in het Erasmus ziekenhuis en bij een geniticus,want we hadden een 25%kans op herhaling.Tess heeft geen hartafwijking,maar staat wel onder controle voor alle zekerheid.Het is eigenlijk een heel lang verhaal dat ik nu heel beknopt vertel.Bedankt voor je belangstelling,niet iedereen durft ernaar te vragen.
Groetjes Kitty en Tess.
 
Gelukkig dat Tess helemaal gezond is.
En wat verschrikkelijk dat jullie het verliezen van een kindje hebben moeten meemaken. Het lijkt mij het ergste wat je kan overkomen.
Heb je nog wel een beetje kunnen genieten van de zwangerschap van tess?

gr sandra
 
Hoi,

Het klinkt misschien heel erg cliché,maar je gunt dat je ergste vijand niet.
Het heeft tijd nodig om het een plekje te kunnen geven en ik probeer iedere keer na een paar weekjes terug te kijken en kom er dan achter dat het steeds beter gaat en mijn man en ik zitten op een lijn en dat is echt heel erg fijn.
Mijn zwangerschap ging met ups en downs,gelukkig ging het me lichamelijk goed af en had ik weinig klachten.Steeds als we naar het Erasmus moesten voor onderzoek was ik heel erg nerveus en daar werd ik dan weer bang van dat dat slecht voor mijn kindje zou zijn.De laatste weken waren wel heel erg zwaar en was ik erg gespannen.Maar het is allemaal goed gekomen en Tess is een vrolijk en vriendelijk meisje en eet,poept en slaapt goed.We hebben echt geen klagen.En ze heeft veel mazzel,want ze krijgt liefde voor twee.....

Groetjes Kitty en Tess.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan