Ik wil ten eerste Sanne heel veel sterkte toewensen en natuurlijk de mensen die haar dichtbij staan, dit is een hele zware tijd met veel afwachten.
Vind het heel jammer hier een bepaalde reactie te moeten lezen...kan zeggen dat het ongelooflijk veel pijn doet.
In november 2006 hebben wij wel degelijk voor een keuze moeten staan voor afbreken of doorgaan van de zwangerschap.
Bij 20-weken kwamen wij bij de echo te weten dat onze dochter Ninthe* spina bifida (open ruggetje)had in de ergste gradatie en een waterhoofdje aan het ontwikkelen was.
We kwamen in het umcg terecht en de artsen daar waren keihard met de waarheid.
Onze dochter zou bij het doorgaan met de zwangerschap geboren worden rond de 6,5 maand want waterhoofdjes worden meestal een vroeggeboorte, ze zou veel pijn hebben een drain krijgen om het hersenvocht af te voeren en zware medicatie.
We moesten rekening houden dat ze zelf geen besef van leven zou hebben, niet bij kennis zou zijn en vanaf haar nek-verlamd en misschien beademd zou moeten worden omdat ze zelf niet zou kunnen ademen...
Ze zou maximaal 3 dagen leven met ondraaglijke pijn...
En dan moet je een keuze maken...
Wij hebben de zwangerschap afgebroken, niet omdat wij geen kind met een beperking wouden, nee uit liefde voor ons kind, wij wilden immers een kind, zij had er niet voor gekozen om op deze wereld te komen, watvoor ouders waren wij geweest als we zeiden "laat haar maar komen als de bevalling begint en dan zien we wel wat er gebeurt" wetende dat ze zoveel pijn zou hebben...zou je je daar beter door voelen???
Ik ben blij dat die 20-weken echo toen voor iedereen toegangelijk was...en heb er een goed gevoel aan over dat wij ons kind een verschrikkelijk lijden en vechten hebben bespaard.
Het is de moeilijkste keuze die je ooit moet maken in je leven...
Daarbij is het geen abortus, ik heb een bevalling van 46 uur gehad en onze Ninthe* heeft een waardige crematie gehad, is ingeschreven in het bevolkingsregister en uitgeschreven als overledene, onze dochter heeft een uur geleefd...hoe haalt iemand het in zijn hoofd om dit abortus te noemen.
Ik hoop met heel mijn hart dat mensen die zo denken nooit voor deze keuze hoeft te staan, want ik zal persoonlijk al die pijn van die kindjes willen overnemen.
Een kindje met down is hier oh zo welkom, ondanks dat je misschien geen makkelijk leven krijgt maar wat kan je een liefde van zo'n kind ontvangen.
Maar de ene afwijking is absoluut de andere niet...
Ieder mag gelukkig zijn eigen keuze maken hier in nederland, en ik weet dat ieder dit weloverwogen zou doen, er komt veel verdriet en onzekerheid bij kijken dus heb vrede met de keuze die voor jullie het beste is...en dat is voor iedereen een andere keuze...
Liefs randy
Vind het heel jammer hier een bepaalde reactie te moeten lezen...kan zeggen dat het ongelooflijk veel pijn doet.
In november 2006 hebben wij wel degelijk voor een keuze moeten staan voor afbreken of doorgaan van de zwangerschap.
Bij 20-weken kwamen wij bij de echo te weten dat onze dochter Ninthe* spina bifida (open ruggetje)had in de ergste gradatie en een waterhoofdje aan het ontwikkelen was.
We kwamen in het umcg terecht en de artsen daar waren keihard met de waarheid.
Onze dochter zou bij het doorgaan met de zwangerschap geboren worden rond de 6,5 maand want waterhoofdjes worden meestal een vroeggeboorte, ze zou veel pijn hebben een drain krijgen om het hersenvocht af te voeren en zware medicatie.
We moesten rekening houden dat ze zelf geen besef van leven zou hebben, niet bij kennis zou zijn en vanaf haar nek-verlamd en misschien beademd zou moeten worden omdat ze zelf niet zou kunnen ademen...
Ze zou maximaal 3 dagen leven met ondraaglijke pijn...
En dan moet je een keuze maken...
Wij hebben de zwangerschap afgebroken, niet omdat wij geen kind met een beperking wouden, nee uit liefde voor ons kind, wij wilden immers een kind, zij had er niet voor gekozen om op deze wereld te komen, watvoor ouders waren wij geweest als we zeiden "laat haar maar komen als de bevalling begint en dan zien we wel wat er gebeurt" wetende dat ze zoveel pijn zou hebben...zou je je daar beter door voelen???
Ik ben blij dat die 20-weken echo toen voor iedereen toegangelijk was...en heb er een goed gevoel aan over dat wij ons kind een verschrikkelijk lijden en vechten hebben bespaard.
Het is de moeilijkste keuze die je ooit moet maken in je leven...
Daarbij is het geen abortus, ik heb een bevalling van 46 uur gehad en onze Ninthe* heeft een waardige crematie gehad, is ingeschreven in het bevolkingsregister en uitgeschreven als overledene, onze dochter heeft een uur geleefd...hoe haalt iemand het in zijn hoofd om dit abortus te noemen.
Ik hoop met heel mijn hart dat mensen die zo denken nooit voor deze keuze hoeft te staan, want ik zal persoonlijk al die pijn van die kindjes willen overnemen.
Een kindje met down is hier oh zo welkom, ondanks dat je misschien geen makkelijk leven krijgt maar wat kan je een liefde van zo'n kind ontvangen.
Maar de ene afwijking is absoluut de andere niet...
Ieder mag gelukkig zijn eigen keuze maken hier in nederland, en ik weet dat ieder dit weloverwogen zou doen, er komt veel verdriet en onzekerheid bij kijken dus heb vrede met de keuze die voor jullie het beste is...en dat is voor iedereen een andere keuze...
Liefs randy